Παρά τις χάρες του κλίματος και τις δόξες του αρχαίου της πολιτισμού, οι περισσότεροι από μας δεν θα ευχόμασταν να ακολουθήσουμε την ελληνική εμπειρία.
Μπορεί να μην απολαμβάνουμε την υποτονική κατάσταση της δικής μας οικονομίας, αλλά τουλάχιστον δεν έχουμε και μαζικές απεργίες οργανωμένες από το δημόσιο τομέα προς υπεράσπιση υπερβολικών προνομίων που παραχωρήθηκαν από μια διεφθαρμένη ή δειλή πολιτική τάξη, η οποία υποθήκευσε το μέλλον του έθνους δανειζόμενη τεράστια ποσά για να αγοράζει ψήφους από ομάδες πελατειακών συμφερόντων.[...]
Στη Βρετανία, αν και ελεύθεροι ευτυχώς από τις συνέπειες της νομισματικής ένωσης της Ευρώπης, έχουμε τη δική μας εκδοχή του γερμανο-ελληνικού πολέμου περί συντάξεων. Στη δική μας περίπτωση το ρόλο των Γερμανών παίζει ο ιδιωτικός τομέας κι εκείνον των Ελλήνων -φυσικά- ο δημόσιος.
Ενώ ο τελευταίος, που περιλαμβάνει και τα μέλη του Κοινοβουλίου, απολαμβάνει ορισμένα οφέλη βασισμένα στους φορολογουμένους και διασφαλισμένα κόντρα σε κάθε καταστροφή, μόλις το ένα τρίτο του συνόλου των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα απολαμβάνουν κάποιες διασφαλίσεις [...]
Τα μεγαλύτερα θύματα (του μεγάλου φορτίου που ισοπέδωσε τον ελληνικό δημόσιο τομέα) είναι οι νέοι, που θα υποχρεωθούν να πληρώσουν τα χρέη που τους βαρύνουν λόγω των πολιτικών αποπληρωμής και συνθηκολογήσεων μιας προηγούμενης γενιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου