Της Χάρυβδης
Είναι γύρω στα σαράντα. Διαβασμένος. Πολιτικοποιημένος. Γνώστης των κοινών και εξαίρετος ομιλητής. Με χιούμορ. Σπανίως τον βαριέσαι. Έχει ακλόνητη άποψη για όλα. Είτε είναι η οικονομία, το εργατικό δίκαιο, τα δεινά του Τύπου, η ιστορία, η λογοτεχνία, η φιλοσοφία, η ψυχανάλυση, η ανατροφή των τέκνων -που ο ίδιος δεν βιώνει και που χλευάζει ως εργένης πια- είτε η επιστήμη, τα πάλσαρ, τα νετρίνα και η ταχύτητα του φωτός. Γκρεμίζει τον Αϊνστάιν για πλάκα. Πραγματικός θησαυρός, ωκεανός πληροφοριών. Όλη μέρα είναι χωμένος στα βιβλία για να μπορεί το βράδυ να απολαύσει αυτό που αγαπά περισσότερο. Την κουβέντα.
Όχι ψέμματα, υπάρχει και κάτι άλλο: το φαί.
Θα σε πάει στα πιο ψαγμένα κουτούκια. Αν τον νοιάζει το χρήμα, θα σου βρει τα πιο φτηνά, αλλά ασύγκριτα πιάτα. Αν του περισσεύει εκτάκτως, θα γεμίσει το τραπέζι με μεζέδες κάθε κόστους. Όπως και νά'χει, το τραπέζι θα' ναι τίγκα. Είναι θέμα γενναιοδωρίας. Θα φύγεις από κει σκασμένος, διότι λυπόσουν να αγνοήσεις τα αριστουργήματα. Εκείνος το ίδιο. Το πουρμπουάρ καμία φορά είναι ό,τι απέμεινε στην τσέπη.
Όταν τελειώσει η βραδιά, γυρνάς σπίτι κι εκείνος στο δικό του. Εσύ έχεις πλυντήριο, αυτός όχι. Η μαμά του μένει στη διπλανή πόρτα. Του πλένει, του μαγειρεύει -ασύγκριτα πιάτα- και του καθαρίζει. Την έχει του κλώτσου και του μπάτσου. Αν τολμήσει και του ζητήσει χάρη, που συνήθως είναι για καλό δικό του, τη βρίζει στα μούτρα. Η λατρεία της, τα συγχωρεί όλα. Στέκει στο πλευρό του αδιαμαρτύρητα. Χωρίς αυτήν, δεν κάνει βήμα. Όταν χωρίζει, τον βοηθάει στη μετακόμιση. Φορτώνεται τις κούτες και τον περιθάλπει. Εκείνος τη βρίσκει φορτική. Τον ενοχλεί. Όταν καλεί σε δείπνο τους φίλους του, της δίνει εντολές για το μενού. Όταν είναι άνεργος, του πληρώνει τους λογαριασμούς.
Συμβαίνει συχνά αυτό. Του αρέσει να είναι άνεργος για να διαβάζει βιβλία, να ακούει ειδήσεις και να ασκεί κριτική. Μαθαίνει έτσι περισσότερα, αλλά ο ίδιος δεν παράγει. Το όνειρό του είναι να παράξει κάτι μεγάλο, αλλά τον κουράζει και μόνη η ιδέα. Πείθει τους άλλους ότι «δεν είναι καναρίνι στο κλουβί». Δεν είναι yes man. Δεν είναι το κορόιδο, δεν είναι το πιόνι, δεν είναι η μαριονέτα. Δεν είναι γιάπης να κουρδιστεί σαν ρομποτάκι. Δεν θα σκιστεί στη δουλειά αν δεν υπάρξει αμοιβή. Ηθική και υλική. Αν δεν υπάρξει αναγνώριση της τεράστιας, πράγματι, αξίας του. Έτσι, παραιτείται πριν κάν αρχίσει την προσπάθεια. Το επάγγελμά του φθίνει λόγω κρίσης, όμως η υψηλή του αξία δεν του επιτρέπει να ψάξει αλλού. Και η διάνοιά του δεν χρησίμευσε σε τίποτε έως ώρα. Άλλοι ανίκανοι πιάσαν όλες τις καβάτζες και τα ξύνουνε. Ημιμαθείς άχρηστοι βασιλεύουν εκεί έξω. «Κι εγώ πώς; Στα σαράντα μου να τρέχω; Εγώ; Που αξίζω τόσα; Τί λέ ρεεε»...
Ευτυχώς έχει τη μαμά του αυτός, ήρθε και πάλι η ώρα να ξεκουραστεί. Το δικαιούται πότε πότε. Τόσοι απολύονται εκεί έξω. Είναι κι αυτός ανάμεσά τους. Δεν έχει άλλη επιλογή. Έχει απορρίψει ήδη τρεις νέες δουλειές. Υποτιμητικές. Η μία ήταν στο ραδιόφωνο, 6-8 το πρωί. Βάρβαρη ώρα. Ανοίγει την τηλεόραση, ανάβει τσιγάρο -το τελευταίο από το δεύτερο πακέτο- και βλέπει ειδήσεις. Γύρω του σκόνη βουνό. Η μαμά πέρασε το πρωί, αλλά την έδιωξε με νεύρα. Μαμάδες...φρίκη...μακριά... Αλλάζει κανάλι. Πρόσωπα γελοία παρελαύνουν. Οργή... Γιατί δεν ξυπνάνε επιτέλους οι Έλληνες, ωρύεται εκείνος, με μια φωνή που εισβάλλει στα γειτονικά διαμερίσματα. Εάν όμως εσύ, ο διακριτικός, μιλήσεις σιγανά, σε κατακεραυνώνει. «Δεν ακούω ρε! Φωνή δεν έχεις;;».
Χλεύη, η σπεσιαλιτέ του. Τέτοια ευφράδεια, τόση γνώση, τόση έμπνευση, τόσο χιούμορ! Με ολίγη επιθετικότητα; Ε, ναι, το πιπεράκι. Πας να του δείξεις τις αδυναμίες του και με μαεστρία σε αντικρούει. Σε περιφρονεί που το έθιξες. Είσαι υπερήφανος που είναι φίλος σου. Ναι, ναι βέβαια. Πόσο δίκιο έχει! Ναι, φυσικά, συμφωνείς κι εσύ, θαυμάζοντας την ανελέητη κριτική του. Ναι, βέβαια, κουνάς το κεφάλι, ψαρωμένος. Ένα είναι σίγουρο, το ξέρεις κι εσύ. Πρέπει επιτέλους να ξυπνήσουν οι Έλληνες και να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους! Αλλά μια υποψία σε τρώει...
*Προκομμένη νοικοκυρά, προστάτιδα της μεσαίας τάξης, γραμματέας ιδιωτικής επιχείρησης, επιρρεπής στην υστερία και στον αυταρχισμό. Οπαδός του χασάπη της γειτονιάς, του Κλοντ Σιμόν και των Jethro Tull. Απόφοιτη γαλλικής φιλολογίας, σχολών μοδιστρικής και άλλων τεχνών. Συμπαθεί την εργοδοσία. Σιχαίνεται τον δικαιωματισμό. Ιδρυτικό μέλος της Οργάνωσης Πάλη για την Κατεδάφιση των Ασχημων Κτιρίων. Προτείνει σύσταση εθνικής επιτροπής αποκομιδής αποτσίγαρων από δημόσιους χώρους, απαγόρευση του μυστηρίου της βάπτισης και πενταετή κάθειρξη σε όσους συλλαμβάνονται επ αυτοφόρω να κόβουν δένδρα στην πόλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου