Οι κηπουροί της εξουσίας

Του ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ

Πολλά γράφτηκαν εύστοχα ή και υπερβολικά για κάποιους κηπουρούς που ποτίζουν τον εκάστοτε κήπο της εξουσίας και συχνά αναλαμβάνουν και πρωτοβουλίες ιδιοκτήτη του κήπου. Αλλά νομίζω πως κάποτε καλό θα ήταν να δούμε και τι καλλιεργούν στον κήπο οι ποικιλώνυμοι κηπουροί.

Εν πρώτοις υπάρχουν ανθόκηποι και λαχανόκηποι. Και υπάρχει μεγάλη διαφορά, διότι τα άνθη, όποια κι αν είναι, συνήθως είναι καλλωπιστικά, είναι στολίδι και απόλαυση της όρασης και της όσφρησης. Ακόμη κι όταν καλλιεργούνται για το εμπόριο είναι για να προσφερθούν ως δώρο, ως ένδειξη θαυμασμού, ενίοτε και για να ράνουν τον Επιτάφιο, ένα φέρετρο και κανένα λαϊκό τραγουδιστή σε παλκοσένικο. Ώς εκεί. 

Ο λαχανόκηπος έχει το μείζον ενδιαφέρον. Η ποικιλία των λάχανων, τα καρμπολάχανα, οι μάπες, τα μαρούλια, τα σπανάκια, τα ραπανάκια αλλά και τα φασολάκια, τα σπαράγγια, τα μανιτάρια, τα κοκκινογούλια, οι πιπεριές, οι ντομάτες, οι πατάτες, οι μελιτζάνες, τα κολοκυθάκια και εν γένει κάθε ζαρζαβατικό είναι το σύνηθες ευρέως διαδεδομένο εμπόριο των ειδικευμένων κηπουρών. Είτε φάβα είτε κουκιά είτε ρεβίθια, φασόλια ή φακές καλλιεργεί παράλληλα ο κηπουρός, ανάλογες είναι και οι συνταγές μαγειρικής και οι ενδιαφέρουσες ποικιλίες. Παραδείγματος χάριν υπάρχουν λαχανικά σοταρισμένα κατά τις επιταγές της γαλλικής κουζίνας αλλά και λαϊκίστικες σαλάτες ή ακόμη φτηνιάρικα τουρλού - τουρλού. 

Ετσι λοιπόν και οι κηπουροί της εξουσίας σερβίρουν στην αγορά ψητές, βραστές, τηγανητές πατάτες, κολοκύθες και κολοκυθάκια, μάπες και ντοματοπελτέ, άλλοτε λαχανάκια Βρυξελλών και γαλλικά σπαράγγια κι αμερικάνικα ποπ κορν, γερμανικά μανιτάρια και κινέζικα φύκια.  

Ετσι, αντί να τρώμε λάχανο, μας φάγαν λάχανο και καθήσαμε απάνω σε αγγούρια καλυβιώτικα μασώντας κολοκυθόσπορους. Με τις υγείες μας.