Κυβέρνηση εθνικής κενότητας

Του ΣΤΑΜΑΤΗ ΦΑΣΟΥΛΗ

Κι ό,τι λέγαμε «Να! Συνεννοηθήκανε τα δυο μεγάλα κόμματα, τα βρήκανε επιτέλους». Βγαίνει προχθές το βράδυ στην «Ανατροπή» ο κύριος Παναγιωτόπουλος (το μικρό του Πάνος) κι αρχίζει έναν εξάψαλμο στην ατυχή κυρία Διαμαντοπούλου (Αννα το όνομά της το μικρό). «Που εσείς που κλέψατε. Που για όλα εσείς τα φταίτε. Που τον δικό σας τον παραιτήσατε και καλά του κάνατε» και «Σας παρακαλώ να ανακαλέσετε αυτή τη στιγμή κυρία Διαμαντοπούλου» - τι να ανακαλέσει -, δεν είχε ανοίξει το στόμα της η γυναίκα, και «Μη νομίσετε ότι τώρα επειδή συναινέσαμε θα είμαστε όλο αγκαλίτσες και φιλάκια». 

Οπα. Αμα ακούω εγώ υποκοριστικό, τη μυρίζομαι τη δουλειά. Το ξέρω απ' το θέατρο. Με το δεύτερο υποκοριστικό που θα πέσει στην παράσταση, αρχίζει το ακουστικό του βαρήκοου στην πλατεία να τσινάει. Στο τρίτο αρχίζει ένα σφύριγμα. Αυτό το παρατεταμένο που σπάει όχι μόνο νεύρα αλλά και άλλα πιο ευαίσθητα όργανα του ανθρωπίνου σώματος. Εδώ μας τα 'κανε σμπαράλια. Τα «φιλάκια» πηγαίνανε κι ερχόσαντε, στο μπάσο ηχείο του κυρίου Πάνου με ταχύτητα μυδραλιοβόλου. Το δε μάτι να γυαλίζει πιο πολύ κι απ' το μαλλί του το βερνικωμένο. Και λες αυτό εννοούν συναίνεση; Αυτό είναι, θα μαζευτούμε να σώσουμε την Ελλάδα; Αυτοί ακόμα κυβέρνηση δεν κάνανε κι αρχίσανε την προεκλογική εκστρατεία. Αντί να στρωθούνε να μαζέψουνε τα ασυμμάζευτα, αρχίζουν να μαζεύουν ψήφους.

Ενώ η Αριστερά η διπλοφτέρουγη απαξιοί διότι δεν θέλει λέει να αισθάνεται οπωροκηπευτικό. Δυστυχώς είχα την ατυχία να ακούσω με τα ίδια μου τα αυτιά την κυρία Παπαρήγα με ένα γουνάκι ανέμελα στο σβέρκο να διαλαλεί «Δεν είμαστε μαϊντανός. Δεν είμαστε μαϊντανός». Λύσσα κακιά με τον μαϊντανό. Τι τους έφταιξε το μυριστικό; Ισως είναι εκνευρισμένη η προσφάτως αναστυλώσασα τον Στάλιν διότι όπως εξήγησε (με το ίδιο γουνάκι στα ακρόμαλλά της) «Εμείς αρχίζουμε Πόλεμο. Εχουμε Πόλεμο». Κλούβια η ώρα. Η γρουσούζα. Δεν μας φτάνει η φτώχεια μας πρέπει να ζωστούμε τα φισεκλίκια να βγούμε και στα χαρακώματα. «Ο άνθρωπος τελικά είναι περίεργο ζώο». Αυτό μου έλεγε η φίλη μου η Μαργιέττα τελειώνοντας μια κάλτσα που έπλεκε για τα κρυοπαγήματα του αυριανού στρατιώτη.

Δεν ξέρω αν τώρα που διαβάζονται αυτές οι γραμμές βρήκαν τον Πρωθυπουργό οι παλιοί συμφοιτητές κι αντεραστές αλλά οι μέχρι τώρα φήμες λένε ότι το πρώτο έργο της νέας κυβέρνησης δεν θα είναι πρόζα, θα είναι μιούζικαλ. Αλλά μιούζικαλ αξιώσεων, βασισμένο στον «Πυγμαλίωνα» του Μπέρναρ Σο, στη μουσική του εκδοχή βέβαια, που έπαιξαν και στο σινεμά η Οντρεϊ Χέπμπορν με τον Ρεξ Χάρισον και που έχει τίτλο: «Ωραία μου Κηδεία».

ΥΓ: Η οικογένεια δεν θα δεχτεί στεφάνους. Τα χρήματα παρακαλώ στον προσωπικό λογαριασμό μου που διατηρώ στα ξένα.