"Ελληνες η σωτηρία είναι μια: Στείλτε τις ομιλούσες κομματικές κεφαλές εκεί που ανήκουν: ΣΤΙΣ ΧΩΜΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ."

Απόσπασμα απο εξαιρετικό άρθρο του 1994

Του ΚΩΣΤΑ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑ

(...) Kοιτώντας πίσω στην επαγγελματική μου ζωή, ανακαλύπτω (με τρόμο) ότι πάντα κυνηγούσα... όνειρα.  

Mπορεί να «γκρίνιαζα» με τα όσα απίστευτα συμβαίνουν σ’ ένα κράτος, που υποτίθεται ότι ανήκει στην Eυρώπη, αλλά παράλληλα πίστευα ότι θα έρθει μια μέρα που οι αποκαλούμενες «υγιείς» δυνάμεις αυτού του τόπου (οι άνθρωποι που νοιάζονται, εργάζονται και παράγουν) θα έφερναν την αλλαγή. 

Tο τι μας προέκυψε όμως, όλοι το βλέπετε. Aπό τις λαθεμένες επιλογές των πρωτοσοσιαλιστών περάσαμε στο θέατρο της συγκυβέρνησης, από εκεί στην επιθεώρηση του νεοφιλελευθερισμού και επιστρέψαμε στις «προσλήψεις» δεκάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων (λες και δεν έφταναν όσοι έχουμε) και στις νεκραναστάσεις των προβληματικών. 

H φωνή των δημιουργών καλύφτηκε πάλι απ’ τις κραυγές εκείνων που ποτέ στη ζωή τους δεν έχουν προσφέρει στην πατρίδα τους ούτε πέντε λεπτά απ’ την ίδια τη... δουλειά τους.  

Eδώ και χρόνια, κάθε βράδυ, στις οθόνες της τηλεόρασης δε βλέπουμε τίποτα άλλο από περίεργες «φάτσες» που μόνιμα απειλούν να «απεργήσουν», αν η κυβέρνηση (η κάθε κυβέρνηση) δεν «ικανοποιήσει» τα «αιτήματα» του κλάδου τους.

Όσοι έχετε επαφή μ’ αυτούς τους «κλάδους» γνωρίζετε πολύ καλά ότι αυτά τα αιτήματα καμία σχέση δεν έχουν με την ανάπτυξη και την προκοπή της χώρας. 

Γιατί λοιπόν το κυνήγι των «ονείρων»;

Γιατί πιστεύω πως, έστω και την τελευταία στιγμή, οι άνθρωποι που νοιάζονται κι ενδιαφέρονται, οι άνθρωποι που εργάζονται και παράγουν θα επαναστατήσουν και θα επιβάλουν την πραγματική αλλαγή (κι όχι αυτή των πλαστικών υποσχέσεων των παλαιοκομματικών). Kι εύχομαι να είμαι ακόμα ζωντανός, για να λάβω μέρος σ’ αυτή τη μάχη που η έκβασή της θα ανταμείψει εκείνους που πολεμάνε (και ονειρεύονται) και θα στείλει τις ομιλούσες κεφαλές εκεί που ανήκουν: στις χωματερές της ιστορίας...