Τα ψώνια και τα ώνια

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΤΕΤΡΑΔΗ

ΠΡΙΝ από δύο χρόνια, ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Προβόπουλος ενημερώνει τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου ότι το έλλειμμα της χώρας έχει ξεπεράσει το 10% και ότι οι Ευρωπαίοι -δήθεν- εταίροι έχουν αρχίσει τις οχλήσεις για μία άλλη πολιτική, χωρίς ανεξέλεγκτο εξωτερικό δανεισμό.

Ο Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ, εγκλωβισμένος από φαύλους υπουργούς και βουλευτές, και απρόθυμος να συγκρουστεί με αυτούς και με το σύστημα που ο ίδιος αποκάλεσε «των 5 νταβατζήδων», προκηρύσσει εκλογές με σύνθημα «πάγωμα των μισθών», για να αποδράσει.

Ο Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, που γνώριζε ποια είναι η κατάσταση, και χωρίς τα ελληνικά ομόλογα να αμφισβητούνται, άρπαξε τη λαϊκιστική ντουντούκα και άρχισε να κραυγάζει ότι η χώρα οδηγήθηκε από τη Ν.Δ. στον γκρεμό, ότι μοιάζει με τον Τιτανικό και ότι εκείνος ως άμωμος θα σώσει την κατάσταση.

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ήταν να δώσει στο διεθνές τοκογλυφικό κεφάλαιο την ευκαιρία να επιτεθεί στην αυτοδυσφημιζόμενη Ελλάδα, και κατά συνέπεια στο ευρώ.

Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ Ενωση, με πρωτοστάτη τη Γερμανία, αντί να σταθεί αλληλέγγυα στην Ελλάδα και να επιχειρήσει να λύσει το πρόβλημα σαν ενδοοικογενειακό και σαν πρόβλημα μιας Ενωσης, αντιμετώπισε τη χώρα ως ξένο σώμα και ως κεφάλαιο προς εκμετάλλευση.

ΕΠΕΒΑΛΕ κανόνες τιμωρίας, αντί νοικοκυρέματος, και δανειακής τοκογλυφίας (επιτόκιο 5%!) αντί ενδοευρωπαϊκής βοήθειας.

ΣΗΜΕΡΑ, με καθυστέρηση τουλάχιστον 18 μηνών η Ευρωπαϊκή Ενωση διαπιστώνει ότι το πρόβλημα ελλείμματος, που είχε η Ελλάδα και που με την ηλιθιότητα των Ευρωπαίων μετατράπηκε σε πρόβλημα χρέους και αξιοπιστίας του ευρώ, κινδυνεύει να παρασύρει σε διάλυση όλο το σύστημα του κοινού νομίσματος.

ΑΠΟ το αποτέλεσμα συμπεραίνει κανείς αβίαστα ότι η ανοησία δεν είναι ελληνικό προνόμιο. Είναι ευρωπαϊκή ιδιότητα. Συμπεραίνει, όμως, αβίαστα και κάτι ακόμη:

ΟΤΙ η ευρωπαϊκή ηλιθιότητα πηγάζει από την υπερφίαλη άποψη που έχουν οι grand κυβερνήτες και οικονομολόγοι μιας ψωνισμένης νομενκλατούρας της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Σουηδίας, της Φινλανδίας και της Ολλανδίας. Χώρες, όλες ευημερεύουσες με εγχώρια και αποικιακή παραγωγή και, κυρίως, με θεοκρατική αντίληψη για το κέρδος.

ΕΝΩ η ελληνική ηλιθιότητα πηγάζει από την άγνοια και την ασχετοσύνη κυβερνητών, που δεν έχουν στοιχειώδεις γνώσεις διακυβέρνησης, και κυβερνητικών στελεχών, που προέρχονται στη συντριπτική τους πλειονότητα από το πουθενά, για να διαχειριστούν ή να διαπραγματευτούν τα σοβάρα οικονομικά και διπλωματικά συμφέροντα της χώρας.

ΑΥΤΟΙ οι άνθρωποι, που τους ψηφίζει ο ελληνικός λαός ελαφρά τη καρδία, λες και ψηφίζει για προεδρείο σχολικής τάξης, δεν είχαν και δεν έχουν τις γνώσεις και την πείρα να διαπραγματευτούν με τα αρπακτικά των ξένων κυβερνήσεων και των τραπεζών. Οπως ακριβώς δεν διαπραγματεύτηκαν το Μνημόνιο, με το οποίο δέσμευσαν τη χώρα, και το παρόν μεσοπρόθεσμο γδύσιμο των νομοταγών πολιτών.

ΣΗΜΕΡΑ, ο πρωθυπουργός, μεταπεισθείς από το οικογενειακό συμβούλιο να μην παραιτηθεί, έχει παραδώσει το δαχτυλίδι της διαδοχής και ουσιαστικά την εξουσία στον άνθρωπο που τον έχει χαρακτηρίσει ανεπαρκή. Και ο οποίος, εκτός από ακατάσχετες αγορεύσεις και γοργόστροφες απαντήσεις, δεν έχει να επιδείξει τίποτε αξιολογότερο. Με τα μέτρα που το αξιόλογο απαιτείται σε ευρωπαϊκό και αμερικανικό επίπεδο, όταν χειρίζεται κανείς μείζονα οικονομικά θέματα.

Η ΕΛΛΑΔΑ είναι η άπειρη χωριατοπούλα του ευρώ. Που νόμισε το 2002 ότι έγινε πριγκίπισσα. Ετσι της είπαν ο μπαμπάς Σημίτης και η μαμά Ευρώπη. Ενώ οι τράπεζες την πίεζαν νυχθημερόν να ζει με κρινολίνα δανεικά.

ΣΗΜΕΡΑ, κινδυνεύει να γίνει η μικρή πουτάνα της Ευρώπης. Εκεί την πάνε οι ανίδεοι κυβερνήτες της και οι ξένοι εκμεταλλευτές της.

ΤΟ ΕΥΡΩ κλονίζεται από τη διπλή ηλιθιότητα, που προείπαμε. Και αν οι «17» δεν καταλάβουν ότι για να σωθεί η οικονομία τους πρέπει να γίνουν ΜΙΑ ομόσπονδη χώρα, το ευρώ θα καταρρεύσει. Μαζί του και οι μισές οικονομίες.

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ: Και οι δύο ανόητες κατηγορίες εξακολουθούν να αυτοδιαφημίζονται για τις γνώσεις που δεν έχουν. Και οι λαοί είτε τους χάβουν είτε τους γυρίζουν την πλάτη με απαξίωση. Αφήνοντας στα χέρια τους την τύχη τους.

ΕΧΟΥΝ ίσως ξεχάσει ότι κανένα Σύνταγμα ποτέ δεν παραχωρήθηκε. Κερδήθηκε με σκληρούς αγώνες.