Ελληνική οπερέτα!

Γράφει ο ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ

Ελάτε, ελάτε! Τρέξτε στις μύτες των ποδιών σας σηκώνοντας ελαφρώς τις φούστες σας για να μην τις πατήσετε. Ελάτε να γείρετε μαζί μου πάνω στην κουπαστή της πόρτας για να παρακολουθήσετε τι πραγματικά συμβαίνει στο μεγάλο σαλόνι. Ο κύριος, ευθυτενής και ροδαλός, περιστρέφεται κάτω από τον πολυέλαιο, κουνώντας τα χέρια όπως ο μαέστρος μπροστά στην ορχήστρα ή η μαριονέτα στη σκηνή της. Γυρίζει γύρω από τον εαυτό του και μονολογεί με πολλά μικρά επιφωνήματα. Είναι μια κωμική ματιά σε ένα μεγάλο δράμα. Γύρω του υπάρχει ένα πλήθος κομπάρσων, όπου ο καθένας έχει μόνο μια μικρή φωνούλα για να ακουμπήσει πάνω στις νότες που χτυπιούνται όπως τα ψάρια στο καλάθι. 

Έχετε μπροστά σας τις ώρες της συγκυβέρνησης στο Μαξίμου. Παρακολουθείτε τι έγινε όταν, για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά, ένας πρωθυπουργός υπέβαλε την παραίτησή του στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και δεν βλέπετε τίποτα περισσότερο ή τίποτα λιγότερο από μια σκηνή ελληνικής οπερέτας, όπου ο σκηνοθέτης αποφάσισε να υπερτονίσει κάπως την κωμική διάσταση των χαρακτήρων.

Είναι κάτι περισσότερο από εμφανές πως το μεσημέρι της Τετάρτης επάνω στον Παπανδρέου έπεσαν όλοι: από τη μητέρα του μέχρι τον σκύλο του που του δάγκωνε το παντελόνι. Όμως η συμπεριφορά του είναι απολύτως ανθρώπινη. Από τη μια λύγισε υπό το βάρος της κρίσης και της πίεσης. Λύγισε, παραδέχθηκε ότι δεν μπορεί, ουσιαστικά δέχθηκε να παραδώσει το μπρελόκ του Μαξίμου στον Σαμαρά, απλώς θα του έδινε ένα κλειδί τον μήνα. Σεβαστό. Το έχουν πάθει χιλιάδες άλλοι που υποχρεώθηκαν να κάνουν τη δουλειά του μπαμπά τους, ενώ στην πραγματικότητα ήθελαν να ζήσουν στη φύση ζωγραφίζοντας τη βροχή. Δεν είναι κακό, θα έλεγα πως είναι τρυφερό σαν νανούρισμα.

Ο Γιώργος ήθελε έναν εύσχημο τρόπο για να φύγει με τα εύσημα του υπευθύνου και να βρει τον Καραμανλή που τον περίμενε, με αναμμένη τη μηχανή, για μια βόλτα στα κιτρινισμένα χωράφια της Ιστορίας. Είμαι βέβαιος πως, αν στην προσφορά του Σαμαρά ήταν και μια τορπιλάκατος του Πολεμικού Ναυτικού με προσαρμοσμένα κουπιά για υπεραθλητές της κωπηλασίας, τώρα ο Γιώργος θα είχε φτάσει έξω από την Πάρο. 

Έλα όμως που και ο Σαμαράς έπεσε θύμα της ανθρώπινης φύσης. Μην ήταν η βουλιμία; Η απλή βλακεία; Η βαρβατίλα του Χρύσανθου και του Φαήλου που κάνει το αίμα να βράζει και τη λογική να γίνεται καπνός; Καμιά γκάφα του Μιχελάκη; Ότι κι αν έφταιξε, είναι τόσο ανθρώπινο όσο και οι τσιρίδες στη σκηνή της οπερέτας. 

Υποθέτω ότι στη Ρηγίλλης άρχισαν να μοιράζουν ποτηράκια και πλαστικά πιατάκια για το πάρτι. Ο Φαήλος, το αγόρι το σκληρό, το βαρβάτο, το αρσενικό το καθαρόαιμο, η διασταύρωση ταύρου αρένας με Αμαζόνα, μπορεί να κανόνιζε να φέρει κορίτσια. Ο Σαμαράς πρόβαρε εκείνη την έκφραση του μπαγασάκου που μόλις τον ξύπνησαν για να του πουν ότι πέρασε στις εξετάσεις για την Εθνική Τράπεζα. Και όλοι μαζί κελαηδούσαν σαν αηδόνες στο κλαρί. Το πρόβλημα όλων τους είναι πως έχουν τα ίδια βουλιμικά κίνητρα με τον Καρατζαφέρη, αλλά βρίσκονται σε θέση που τους εκθέτει.

Και τώρα καθίστε πίσω, σηκώστε το βλέμμα στο ταβάνι ή στον ουρανό,  και προσπαθήστε να εκτιμήσετε τις συνθήκες. 

Έχετε έναν πρωθυπουργό που κυριολεκτικώς δεν τον εμπιστεύεται πλέον ούτε η μάνα του, πόσω μάλλον οι αγορές ή οι ομόλογοί του. 

Δίπλα του βάλτε έναν αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης που έχει την αίσθηση ότι η Ιστορία βάζει ζαρτιέρα, κορσέ και ψηλά τακούνια και τον περιμένει για να τρυγήσουν μαζί μοναδικές στιγμές έντασης. 

Έναν πολιτικό αρχηγό που κάνει καραόκε με λόγους μεγάλων ανδρών. 

Δύο αριστερούς πολιτικούς αρχηγούς που τα βράδια φεύγουν αεροπορικώς για τον μακρινό κόσμο τους. 

Και διάφορους άλλους που δεν είναι ακριβώς κομπάρσοι, αλλά έχουν τον ρόλο του βενζινά σε μια ταινία δρόμου, τη φιγούρα του κάπελα σε μια οπερέτα. 

Είστε υποχρεωμένοι να βρείτε λύσεις με αυτούς. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή ευτυχώς απαγορεύεται. Η λύση σας πρέπει να είναι πολιτική, συνταγματική, νόμιμη. Πείτε μου τι μπορείτε να κάνετε. Είναι σαν να σου δίνουν έναν κύβο του Ρούμπικ για να τον μετατρέψεις σε σφαίρα. Ειλικρινώς δεν ξέρω. Αν ήταν χειμώνας, μπορεί να πρότεινα μια λύση. Είναι καλοκαίρι και προτιμώ να μου προτείνει εκείνο.

...Το βράδυ της Τετάρτης κατάλαβα και για ποιον λόγο η οπερέτα δεν ευδοκιμεί στη βασανισμένη πατρίδα μας. Γιατί να πληρώσεις εισιτήριο όταν ήδη πρόκειται για κομμάτι της καθημερινότητάς σου;