Παρωδία οι φοιτητικές εκλογές

Γράφει ο Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος

Είναι δύο απορίες που μ' απασχολούν εδώ και δύο ή τρεις δεκαετίες και πολύ φοβάμαι ότι θα συνεχίσουν να μ' απασχολούν για αρκετά χρόνια ακόμη. 

Μου είναι αδύνατο -αυτή είναι η πρώτη απορία- να καταλάβω πώς γίνεται να μην είναι σε θέση η πανεπιστημιακή κοινότητα και ο πολιτικός κόσμος να διαμορφώσουν ένα κοινά αποδεκτό σύστημα, έτσι ώστε οι διεξαγόμενες κάθε χρόνο φοιτητικές εκλογές να αποκτήσουν ουσιαστικό περιεχόμενο.

Και η δεύτερη απορία -που είναι και η σοβαρότερη- είναι ότι από τη στιγμή που δεν είναι σε θέση να φτάσουν σ' ένα τέτοιο αποτέλεσμα, για ποιο λόγο θα πρέπει να επιμένουν σε μια γελοιότητα, η οποία εξευτελίζει την εκλογική διαδικασία και όλους όσοι εμπλέκονται, άμεσα ή έμμεσα, σ' αυτήν.

Φυσικά, δεν είναι η πρακτική αυτή άσχετη με τη γενικότερη κατάσταση στον χώρο της ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης, όπου εύκολα οδηγείται κανείς στο συμπέρασμα ότι έχει χαθεί το μέτρο και επικρατούν πρακτικές και συμπεριφορές, οι οποίες μόνο απαξιωτικά αντιμετωπίζονται από κάθε στοιχειωδώς λογικό πολίτη.

Ωστόσο, οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν ιδιαίτερη περίπτωση και βάσιμα μπορούν να θεωρηθούν και ως μοναδικό φαινόμενο σε παγκόσμια κλίμακα. Είναι βέβαιο ότι δεν πρέπει να υπάρχει ή να υπήρξε ποτέ εκλογική διαδικασία, για την οποία κανένας να μη γνωρίζει για ποιον λόγο διεξάγεται και ποιοι και πόσοι δικαιούνται να μετέχουν ή να μην υπάρχει κοινά αποδεκτός μηχανισμός καταμέτρησης των ψήφων, με αποτέλεσμα η κάθε παράταξη να εκδίδει δικά της αποτελέσματα. Τέτοιες γελοιότητες ούτε σε αφρικανικές χώρες δεν παρατηρούνται.

Κι όμως στην Ελλάδα του 2011 εξακολουθεί να αποτελεί θεσμό προς χάρη του οποίου κινητοποιούνται αρχηγοί κομμάτων και κορυφαία πολιτικά στελέχη, εκδίδονται βαρύγδουπες ανακοινώσεις για εκλογική αναμέτρηση με σοβαρές πολιτικές παρενέργειες και προαναγγέλλονται μηνύματα τα οποία υποτίθεται ότι θα στείλει με την ψήφο του ο φοιτητικός κόσμος.

Δεκαετίες τώρα εκείνο που αδυνατούν να αντιληφθούν κόμματα, πολιτικοί, κυβερνήσεις, διοικήσεις ΑΕΙ και, κυρίως, η φοιτητιώσα και σπουδάζουσα νεολαία είναι ότι εμμένουν σε μία διαδικασία, η οποία αποτελεί διακωμώδηση εκλογών και προδίδει την έλλειψη σοβαρότητας που χαρακτηρίζει όλους όσοι μετέχουν έμμεσα ή άμεσα σ' αυτήν. Και πρωτίστως το λεγόμενο «φοιτητικό κίνημα».