Γραφει ο ΤΑΣΟΣ στις "ΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΠΥΛΕΣ" Καλά μου τα ‘λεγες μάνα καημένη
Καθώς σου ξέφευγα απ’ την αγκαλιά
πως η πατρίδα μας κατάντησε χαμένη
ν’ αναζητά του Ιούδα τα φιλιά
Τα σύννεφα πυκνά τον ήλιο κρύβουν
και η βροχή λεκιάζει το κορμί
Στις λιγοστές αχτίδες όλοι σκύβουν
και η νύχτα πάλι βρίσκει αφορμή
Οι μάνες δε γνωρίζουν τα παιδιά τους
και οι φίλοι γίναν άρπαγες, ληστές
Οι αγρότες φαρμακώνουν τη σοδειά τους
και οι Πύλες τ’ ουρανού είναι κλειστές
Στους δρόμους οι αστυνόμοι κάνουν φόνους
και οι παπάδες βιάζουν τις γριές
κι απ’ τους κατάδικους τώρα τους μόνους
ακούς κηρύγματα και προσευχές
Μωρά δεν κλαίνε για το φαγητό τους
μήτε την αγκαλιά τη μητρική
Οι νέοι στο όρθιο κατηχητικό τους
με κινητό, ποτό και μουσική
Τα δάκρυά μου τρέχουν στους Αιώνες
και μ’ αίμα μοιάζει κόκκινο, πηχτό
Κι άλλοι κρυώνουν τώρα στους Χειμώνες
Κι άλλοι δουλεύουν σίδερο καυτό
Αδέρφια μοναχοί και όλοι αντάμα
στον Άγνωστο Θεό μια προσευχή
ν’ ακουστεί πάλι του μωρού το κλάμα
και η καλή της μάνας η ευχή
Ποτέ πια το κεφάλι να μη σκύψει
Ποτέ πια το παιδί μην πειραχτεί
Ποτέ κανείς σημαία να μην κρύψει
Του Έλληνα η γενιά μην αλλαχτεί
(Πνευματικά δικαιώματα κατοχυρωμένα // http://matomenespyles.blogspot.com/2011/04/blog-post.html)
1 σχόλιο:
Για μια ακόμη φορά, σε ευχαριστώ για την αναδημοσίευση της ανάρτησής μου.
Εύχομαι μόνο, φωνές σαν τις δικές μας, να μην είναι φωνή βωόντος εν τη ερήμω..
Δημοσίευση σχολίου