Του Κωστα Θ. Καλφοπουλου
Ο θάνατος της «μούσας του Ντίλαν» Σούζαν Ελίζαμπετ Ρότολο (1943-2011) δεν πέρασε στα ψιλά των εντύπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ, αλλά, ίσως χειρότερο, στη διεκπεραίωση των τηλεγραφημάτων από τα διεθνή πρακτορεία, με λίγες εξαιρέσεις, μ.ά. τους «Νιου Γιορκ Τάιμς» και τον βρετανικό «Τέλεγκραφ».
Το χαμογελαστό κορίτσι που κουρνιάζει στο πλευρό του Μπομπ Ντίλαν καθώς περπατάνε μαζί σ’ έναν χιονισμένο δρόμο του Γκρίνουιτς Βίλατζ το 1963, σφίγγοντας με τα δυο του χέρια το μπράτσο του τροβαδούρου (που ζεσταίνει τα χέρια του στις τσέπες του τζιν) κόσμησε το εξώφυλλο ενός από τα πιο φημισμένα LP στην ιστορία της δισκογραφίας («The freewheelin’ Bob Dylan») και σημάδεψε για σημαντικό διάστημα την καριέρα του τροβαδούρου, αυλακώνοντας ανεξίτηλα το βινύλιο της νιότης της, του βάρδου, αλλά και των φίλων τους πέρα από τον Ατλαντικό.
Η Σούζαν θ’ ακούσει πρώτη τα γρατσουνίσματα στην κιθάρα και την ένρινη φωνή του, να τη ρωτάει μετά από κάθε νέο κομμάτι του: «Αυτό πώς σού φαίνεται; Είναι Ο.Κ.; » και να τραγουδάει για εκείνη το «Don’t think twice, it’s all right», το «One too many mornings», το «Tomorrow is a long time», τις «Σπανιόλικες μπότες» κ.ά. Κι όταν χωρίζουν, θα της «χαρίσει» το «Ballad in plain D», αφήνοντας πίσω του τις στάχτες του έρωτα», αλλά και χολή για την αδελφή και τη μητέρα της.
Η Σούζαν Ρότολο εκπροσωπούσε την κόκκινη Little Italy, η μητέρα της ήταν εκδότρια μιας ιταλόφωνης κομμουνιστικής εφημερίδας, ο πατέρας της, σικελικής καταγωγής, ήταν καλλιτέχνης, αλλά και συνδικαλιστής. Το 2008 θα εκδώσει τις αναμνήσεις της («Memories of a Girl from the East Country», βλ. Μαργαρίτα Πουρνάρα, «Καθημερινή», 20. 8. 2008), ενδιάμεσα ασχολήθηκε με το θέατρο και με το βιβλίο ως έργο τέχνης.
Ακριβώς πενήντα χρόνια από τότε που η Ρότολο συνάντησε τον Ντίλαν σε μια συναυλία στο Μανχάταν, αυτή «η χορδή στην κιθάρα» του τροβαδούρου έσπασε ανεπανόρθωτα. Η Σούζαν Ρότολο χτύπησε «την πόρτα τ’ ουρανού» σε ηλικία 67 ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου