Για να μετρήσουμε την τεράστια απόσταση που διήνυσαν οι Αραβες τον τελευταίο μήνα, αρκεί να σημειώσουμε ένα μείζον θέμα για το οποίο δεν μιλούν πια: το Ισραήλ.
Επί μακρόν, η ισραήλοπαλαιστινιακή σύρραξη ήταν ο μεγάλος αντιπερισπασμός. Τον εκμεταλλεύονταν οι ανάξιοι Αραβες απολυταρχικοί άρχοντες, για να εκτρέπουν την προσοχή των φτωχών πληθυσμών. Κανείς από τους ηγέτες αυτούς δεν μπήκε στον κόπο να επισκεφτεί τη Δυτική Οχθη. Αξίωναν δικαιοσύνη για την παλαιστινιακή υπόθεση ενώ ποδοπατούσαν τη δικαιοσύνη στις χώρες τους. Τώρα οι Αραβες σκέφτονται τις δικές τους αδικίες. Με περισσό θάρρος λένε: «Φτάνει».
Η μεγάλη αλλαγή έχει συντελεστεί στο αιχμαλωτισμένο μέχρι τώρα πνεύμα των Αράβων. Πρόκειται για ένα μεγάλο ταξίδι από την κουλτούρα της θυματοποίησης σε εκείνην της αυτοπεποίθησης, από την κουλτούρα της συνωμοσιολογίας σε εκείνην της δημιουργίας. Ενας μακρύς δρόμος από την οργή στην υπευθυνότητα, από την ταπείνωση στη δράση. (...)
Η αλλαγή δεν θα επιτευχθεί εν μια νυκτί και δεν θα είναι ανώδυνη, όμως οι Αραβες μπήκαν ήδη στο δρόμο της. Και οι ΗΠΑ θα πρέπει να την υποστηρίξουν χωρίς αμφιλογίες. Ο Χόσνι Μουμπάρακ τελείωσε: είναι θέμα χρόνου. Δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση Ομπάμα ζητεί «μετάβαση με τάξη». Υπάρχουν βέβαια κίνδυνοι, σύνηθες σε αλλαγές. Ομως τίποτα στο αραβικό γονιδίωμα δεν λέει ότι η δημοκρατία, η ελευθερία και η αξιοπρέπεια είναι ανέφικτοι στόχοι. (...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου