Σχέσεις καλής γειτονίας

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Το δικτατορικό καθεστώς της Αιγύπτου καταποντίζεται και ο Χόσνι Μουμπάρακ υπόσχεται πολιτικές μεταβολές τις οποίες θα εγγυηθεί ο... ίδιος.

Γι' αυτό δεν λέει να το κουνήσει ρούπι, παίζοντας με το αίμα και τις ζωές των συμπατριωτών του: για να προετοιμάσει τον εκδημοκρατισμό του αυταρχισμού που ο ίδιος επέβαλε, για να απεκδυθεί εξουσίες που ο ίδιος σφετερίστηκε.

Η ευρωπαϊκή αντιμετώπιση του καθεστώτος Μουμπάρακ είναι κατάτι επιεικέστερη ακόμη και της αμερικανικής αντίδρασης. Η υπουργός Εξωτερικών της Ε.Ε., βαρόνη Κάθριν Αστον ζήτησε από τον Χόσνι «να ενεργήσει το συντομότερο δυνατόν ώστε να επιτευχθεί η πολιτική μετάβαση». Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί εξέφρασε την ελπίδα «η πολιτική μετάβαση να πραγματοποιηθεί χωρίς καθυστέρηση και χωρίς βία». Και ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον τάχθηκε υπέρ μιας «ταχείας και αξιόπιστης μετάβασης».

Ο δικός μας τώρα, πρόεδρος της κυβέρνησης και των απανταχού της Γης σοσιαλιστών, αιφνιδίασε πάλι με την πρωτοτυπία του πολιτικού του λόγου και την ευφάνταστη και ριζοσπαστική διπλωματική του σκέψη. Σχετικά με τις εξελίξεις στην Αίγυπτο δήλωσε: «Είναι ανάγκη να προχωρήσει αυτή η μετάβαση προς τη Δημοκρατία με αμεσότητα (προφανώς, εννοεί αμέσως), σταθερότητα, αξιοπιστία και χωρίς βία».

Τώρα, τι να σας πω κι εγώ. Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Ή ο Ελληνας πρωθυπουργός ασκεί εξωτερική πολιτική συρράπτοντας ξένες θέσεις και απόψεις, πολιτική γνωστή και ως copy-paste, ή ασκεί τόση επιρροή στους Ευρωπαίους ηγέτες που τους μοιράζει αποκόμματα του προεδρικού του λόγου με τη ρητή εντολή να απομνημονεύσουν, να υιοθετήσουν και στη συνέχεια να ανακοινώσουν τις σοσιαλιστικές του υπαγορεύσεις.

Αν ρωτήσετε εμένα, κλίνω προς το δεύτερο ενδεχόμενο. Ετσι τουλάχιστον αποδείχτηκε και από την οικονομική πολιτική που εμπνεύστηκε και εφάρμοσε ο Γ. Παπανδρέου.

Ή μήπως δεν ήταν ο ίδιος που εξανάγκασε τη Μέρκελ και τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες να ιδρύσουν το μηχανισμό στήριξης, μόνο και μόνο για πάρτη μας και για τη βόλεψή μας; 

Ή μήπως δεν ήταν η ισχυρή προσωπικότητα του ανδρός που έκανε κοτζάμ ΔΝΤ να συρθεί προ των πυλών της ευρωζώνης και του επέβαλε να χρηματοδοτήσει απλόχερα και αγόγγυστα το δημόσιο χρέος της χώρας μας; 

Ή μήπως δεν ήταν η πολιτική του οξυδέρκεια και η οικονομική του ιδιοφυΐα που τον ώθησαν να νομοθετήσει πρόγραμμα σταθερότητας και μνημόνιο, πράγματα τόσο απεχθή στους Ευρωπαίους εταίρους μας και πιστωτές μας;

Είπε κι άλλα ο Ελληνας πρωθυπουργός με αφορμή τα τεκταινόμενα στη γειτονική χώρα, που εξεγέρθηκε διψασμένη για δημοκρατία. Παρασυρμένος από τη σοσιαλιστική του μεγαλοθυμία, της αναγνώρισε ακόμη και το δικαίωμα για Σύνταγμα: «Ο αιγυπτιακός λαός ζητάει αλλαγή (Σ.τ.Σ. και εκεί τα ίδια), ζητάει δημοκρατικά δικαιώματα, ζητάει ελευθερίες, ζητάει κοινοβουλευτικά κόμματα. (Μόνο ΠΑΣΟΚ δεν ζήτησαν ακόμα.) Και όλα αυτά χρειάζεται να κατοχυρωθούν, ακόμα και συνταγματικά».

Αποφασισμένος να βοηθήσει δήλωσε ο Γ. Παπανδρέου. «Πιστεύω ότι εμείς, και ως κράτος-μέλος της Ε.Ε. που είμαστε στη γειτονιά, έχουμε και έναν ιδιαίτερο ρόλο, να συμβάλουμε σε αυτή την ομαλή δημοκρατική εξέλιξη. Ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση έχω επαφές με τον πρόεδρο Μουμπάρακ και με άλλες ηγετικές φυσιογνωμίες της Αιγύπτου».

Τυχερή χώρα η Αίγυπτος που σε στιγμές δοκιμασίας τής έλαχε να γειτνιάζει με πολιτικούς παράγοντες τέτοιου διαμετρήματος. Δεν είναι και λίγο, να χύνεις το αίμα σου στους δρόμους για να έρχονται σοσιαλιστές ηγέτες να σου αναγνωρίζουν το δικαίωμα για δημοκρατικές ελευθερίες και μάλιστα να προθυμοποιούνται να το κουβεντιάσουν το πράγμα στα τηλέφωνα με τον Χόσνι Μουμπάρακ αυτοπροσώπως.