Συναντώ έναν ισραηλινό στρατηγό εν αποστρατεία σεξενοδοχείοτουΤελ Αβίβ. «Ο,τι σκεφτόµασταν τα τελευταία 30 χρόνια δεν έχει σηµασία πια», είναι η πρώτη του κουβέντα. Αυτό εν ολίγοιςπεριγράφει την αποπροσανατολιστική αίσθηση σοκ και δέους που έχει προκαλέσει στο ισραηλινό κατεστηµένο η λαϊκή εξέγερση στην Αίγυπτο.
Η ειρηνευτική συµφωνία µε µια σταθερήΑίγυπτο ήταν η βάση κάθε γεωπολιτικής και οικονοµικής πολιτικής του Ισραήλ τα τελευταία 35 χρόνια, και τώρα δεν υπάρχει πια. Είναι σαν να ξυπνήσουν κάποτε οι Αµερικανοί και να µάθουν ότι τόσο το Μεξικό όσο και ο Καναδάς βυθίστηκαν σε αναταραχές την ίδια ηµέρα.
«Ο,ΤΙ ΥΠΗΡΞΕ κάποτεσαν άγκυρα στον κόσµο µας σήµερα έχει εξαφανιστεί», παρατηρεί ο Μαρκ Χέλερ, ειδικός σε θέµατα πολιτικής στρατηγικής στο Πανεπιστήµιο του ΤελΑβίβ. «Και αυτό συµβαίνει ακριβώς τη στιγµή κατά την οποία η πυρηνικοποίηση της περιοχής προχωρά γοργά».
Αυτή είναι µια επικίνδυνη περίοδος για το Ισραήλ και η ανησυχία είναι κατανοητή.Αυτή είναι µια λανθασµένη και επικίνδυνη άποψη. Φοβάµαι όµωςότι το Ισραήλ µπορεί να χειροτερεύσει την κατάσταση εάν υποκύψει στο επιχείρηµα που ακούω απόπολλούς αξιωµατούχους ότι τα γεγονότα στην Αίγυπτο αποδεικνύουν πως το Ισραήλ δεν µπορεί να επιτύχει βιώσιµη ειρήνη µε τους Παλαιστίνιους.
Για να είµαστε δίκαιοι, στον Χόσνι Μουµπάρακ, τον σύµµαχο του Ισραήλ, αξίζει όλη η οργή που εκφράζουν οι διαδηλωτές. Τα τελευταία20 χρόνια ο Μουµπάρακ είχε κάθε ευκαιρία να µεταµορφώσει την οικονοµία της Αιγύπτου καινα χτίσει ένα µετριοπαθές πολιτικό κέντρο που θα κάλυπτε το κενό µεταξύ του αυταρχικού καθεστώτος του και των Αδελφών Μουσουλµάνων.Οµως επίτηδες διατήρησε αυτό το κενό ώστε να µπορεί να λέει στον κόσµο «ή εγώή αυτοί». Τώρα προσπαθεί να προωθήσει µεταρρυθµίσεις µέσα σε πανικό. Πολύ αργά.
Ωστόσο, ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαµίν Νετανιάχου κινδυνεύει να γίνει ο Μουµπάρακ της ειρηνευτικής διαδικασίας. Το Ισραήλ δεν είχε ποτέ τέτοια ισχύ απέναντι στους Παλαιστινίους και δεν είχε ποτέ απέναντί του πιο υπεύθυνους Παλαιστινίους. Οµως ο Νετανιάχου ψάχνει κάθε ευκαιρία για ναµη βάλει στο τραπέζι των διαπραγµατεύσεων ένα ειρηνευτικό σχέδιο. Οι Αµερικανοί το γνωρίζουν αυτό. Και χάρη στην απρέπεια του Αλ Τζαζίρα να δηµοσιεύσει εκτός πλαισίου όλες τις παλαιστινιακές υποχωρήσεις – ώστε να βρεθεί σε δύσκολη θέση η παλαιστινιακή ηγεσία –, είναι τώρα προφανές πόσο µακριά έχουν φτάσει οι Παλαιστίνιοι.
∆ΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ εάν η παλαιστινιακή ηγεσία έχει την ισχύ να ολοκληρώσει τη συµφωνία. Ξέρω όµως ότι το Ισραήλ έχει τεράστιο συµφέρον να κάνει ό,τι χρειάζεται για να τη δοκιµάσει.
Γιατί; Με τους ηγέτες της Αιγύπτου και της Ιορδανίας να σπεύδουν να ανασχηµατίσουν τις κυβερνήσεις τους σε µια προσπάθεια να ελέγξουν τις εξελίξεις, δύο πράγµατα είναι βέβαια: ό,τι κι αν συµβαίνει στις δύοχώρες που είναι οι µόνες αραβικές που έχουν ειρηνευτική συµφωνία µε το Ισραήλ, οι µετριοπαθείς αντικληρικοί που είχαν το µονοπώλιο της εξουσίας θα γίνονται πιο αδύναµοι και οι περιορισµένοι µέχρι σήµερα Αδελφοί Μουσουλµάνοι θα ενισχύονται. Το πόσο, αναµένεται να το δούµε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου