Του Κώστα Γεωργουσόπουλου
Δεν είναι µόνον οι στοίβες των σκουπιδιών που πληµµυρίζουν τις δηµοσιές και τα σταυροδρόµια, πλατείες και ηρώα. ∆είγµατα θα µας πουν και οι επιτηρούντες πλέον την τσέπη µας ενός αχρείου και αχόρταγου καταναλωτισµού.
∆εν είναι µόνον οι τραγικές φιγούρες ανδρών, γυναικών και παιδιών που ξεσκίζουν ξέχειλες σακούλες και αναζητούν κατάλοιπα εορταστικών γαστρονοµικών γευµάτων που αδιακρίτως τάξεως, όσοι ακόµη διασώζονται, ντερλίκωσαν.
∆εν είναι µόνον η τραγική εκείνη σκηνή πρόσφατα ενός παιδιού µεταναστών που τινάχτηκε στον αέρα από παγιδευµένο δέµα, ενώ αναζητούσε τροφή, στα σκαλοπάτια τράπεζας, συµβόλου της ευηµερίας.
Λείπει µια κοινωνιολογική µελέτη που να επεξεργάζεται ποσοτικά και στατιστικά τα απορρίµµατα του πολιτισµού που καταλήγουν στις χωµατερές. Τροφές, ρουχισµός, υπόδηση, τυπωµένο χαρτί, γυαλί, συνθετικά υλικά. Πες µου τι πετάς να σου πω πώς ζεις και τελικά ποιος είσαι. Αλλά τώρα τα πράγµατα πήραν άλλη τροπή. Πετιούνται στους κάδους απορριµµάτων και άνθρωποι. Πρόσφατα ένας πένης και ανέστιος βρήκε καταφύγιο και θαλπωρή µέσα σε έναν τέτοιο κάδο. Και µέσα στον βαθύ του ύπνο δεν αντελήφθη πως πέρασε το απορριµµατοφόρο, άρπαξε µε τις δαγκάνες του τον κάδο και έριξε το περιεχόµενο, σκουπίδια και άνθρωπο, στον Λεβιάθαν που κάνει τα πάντα πολτό. Το γεγονός προκάλεσε ένα άκρως ανθρώπινο αφιέρωµα στο θέατρο «Σηµείον».
Αλλά πρωτοχρονιάτικα µέσα σε κάδο βρέθηκε δολοφονηµένη από σπασµένο λαιµό µπουκαλιού µια νέα κοπέλα, θύµα βιασµού.
Παλαιότερα ήταν πεταµένα βρέφη και διαµελισµένες σύζυγοι. Εν τέλει, ύστερα από χιλιάδες χρόνια από την ορθία στάση του ανθρωποειδούς, ο άνθρωπος από λύκος απέναντι στον συνάνθρωπο έγινε και σκουπίδι.
Τουλάχιστον να βελτιωθεί η τεχνολογία εκµετάλλευσης απορριµµάτων ώστε να γίνει και ο άνθρωπος-σκουπίδι λίπασµα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου