Γράφει ο ΠΙΕΡ ΚΟΣΜΙΔΗΣ
Για να εκλεγεί κάποιος στη Βουλή των Πεντακοσίων της αρχαίας Αθήνας όφειλε να επιτρέψει την πλήρη καταγραφή της προσωπικής και οικογενειακής περιουσίας του, ώστε να ελεγχθεί ανά πάσα στιγμή σε περίπτωση παράνομου πλουτισμού και να πληρώσει από αυτήν αν ζημίωνε με τις πράξεις ή τις παραλείψεις του το δημόσιο συμφέρον. Στο τέλος της θητείας του, συμμετείχε σε μια διαδικασία λογοδοσίας έναντι όλων των πολιτών στην Εκκλησία του Δήμου, η οποία ονομαζόταν «εύθυνα», αυτό που σήμερα εμείς λέμε «ευθύνη».
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, όμως, με το πέρασμα του χρόνου η ευθύνη… έφθινε και φτάσαμε στο σήμερα όπου πλέον κανείς δεν είναι υπεύθυνος για τίποτα. Η μόνιμη επωδός στα χείλη των εκάστοτε κυβερνώντων και των εντεταλμένων τους είναι ότι «φταίνε οι προηγούμενοι», η εύκολη λύση είναι να γενικεύουμε λέγοντας ότι «όλοι φταίνε» και φτάνουμε στο σημείο να κατηγορούμε συλλήβδην τους «άλλους», αρκεί να μην είμαστε «εμείς».
Το ζήτημα της ευθύνης δεν είναι όμως μια αφαιρετική έννοια, όπως θέλουν να πιστέψουμε οι κάθε λογής θιασώτες της συλλογικής ενοχής, εντός και εκτός συνόρων. Μέσα από την ομαδοποίηση άλλωστε ξεγλιστρούν εκείνοι που πραγματικά φταίνε, γιατί όπου όλοι είναι ένοχοι, τελικά κανείς δεν την πληρώνει.
Η ΟΥΣΙΑ τελικά δεν είναι μόνο τι κάνουν οι πολιτικοί που εμείς οι ίδιοι εκλέγουμε σε θέσεις… ευθύνης, αλλά πώς θα ανακτήσουμε και πάλι τη χαμένη μας υπευθυνότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου