Ο νόμος του... λιμανιού

Tου Μπαμπη Παπαδημητριου

Aραγε, τι θα έλεγε η περίφημη «Γενιά των 700» (ευρώ, εννοείται), αν βεβαίως μιλούσε, για το θέμα της απεργίας στο λιμάνι; Γιατί βουβάθηκαν τα διάφορα blog(s) και άλλοι ιστότοποι ανδρών και γυναικών της πολιτικής και της «δημοσιογραφίας»; Προφανώς, επειδή πέρασαν οι εκλογές, άλλοι έγιναν υπουργοί, άλλοι ασχολούνται με τις εσωτερικές ομαδοποιήσεις. Μένει η Αριστερά, με τον «ελεύθερο χρόνο» που της προσφέρει η αμέριμνη αντιπολίτευση, να επισκέπτεται καταγγέλλει μονοπώλια, πολυεθνικές και, γενικώς, τα πάντα.

Οι πολιτικοί «απασχολούνται» και τα προβλήματα παραμένουν. Βεβαίως, κάποιοι άλλοι «απολαμβάνουν» τη μετεκλογική θύελλα που έχει εισπράξει η Λούκα Κατσέλη. Επειδή αυτή, εφήρμοσε προεκλογικώς, με περισσή ζέση, είναι αλήθεια, τις θολές περί αναθεωρήσεως «όλων των συμβάσεων» που αφορούν κρατική ιδιοκτησία, τις οποίες έλεγε το κόμμα «της» και, δυστυχώς, και ο σημερινός πρωθυπουργός.
Στην υπόθεση με την παραχώρηση της δεύτερης αποβάθρας του Λιμένος Πειραιώς, στην εταιρεία ΣΕΠ, θυγατρική της κινεζικής Cosco, η νέα κυβέρνηση χάνει πολύτιμο χρόνο και σπαταλά το κύρος που με απλοχεριά την προικοδότησε η λαϊκή ψήφος. Το χειρότερο: βλάπτει τον τόπο και ναρκοθετεί μελλοντικές της κινήσεις στον κρισιμότερο τομέα επιβίωσης του έθνους: μια εθνική οικονομία, αρμονικά αλλά και στενά ενταγμένη στον διεθνή καμβά της παγκόσμιας οικονομίας. Η έλευση μιας μεγάλης εμπορικής εταιρείας, όπως είναι η Cosco ή οποιαδήποτε άλλη θα είχε ενδιαφερθεί για όσα έχουμε να προσφέρουμε, αποτελεί καλό οιωνό για την Ελλάδα.
Ο Κινέζος πρόεδρος Χου Ζιντάο, που μπήκε στον κόπο να έρθει μέχρι την Ελλάδα πριν από ένα χρόνο, είχε υπογραμμίσει τη θέληση της Κίνας να διευρύνει ενεργά την οικονομική συνεργασία με τη χώρα μας και είχε υποσχεθεί πως «θα συνεχίσει να υποστηρίζει τις ανταγωνιστικές κινεζικές επενδύσεις στην Ελλάδα».

Αν η τότε μείζων αντιπολίτευση δεν ήθελε τίποτε απ’ αυτά, θα ήταν καλύτερο για τον Γιώργο Παπανδρέου να είχε αποφύγει τη μακρά συνάντησή του με τον Κινέζο πρόεδρο, μετά την οποία είχε τονίσει την «ανάγκη ανάπτυξης των διμερών σχέσεων» και τη «σημασία που δίνει το ΠΑΣΟΚ στις κινεζικές επενδύσεις στη χώρα μας». Βεβαίως, ο κ. Παπανδρέου είχε εξηγήσει στον πρόεδρο Ζιντάο και το εξής: την «πάγια θέση του ΠΑΣΟΚ για τις στρατηγικές υποδομές και πώς εμείς τις βλέπουμε για την πατρίδα μας».
Κάποιοι, αυτό το τελευταίο, στο πολυτάραχο και πολύβουο -πλέον- Κίνημα, το κατάλαβαν (και συνεχίζουν να το αντιλαμβάνονται) κατά το δοκούν ή, κοινώς, κατά πως τους συμφέρει.
Πρόκειται για την κρατικοδίαιτη εργατοπατερική αριστοκρατία, που δεν γνωρίζει ιδιαίτερα κομματικά «σύνορα», αλλά που διαθέτει εξαιρετικά βαθιές ρίζες μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Ανεξαρτήτως των «αντιλήψεων» για τις υποδομές που σκοπεύει να διακονήσει η κυβέρνηση Παπανδρέου, έχει την αυτονόητη υποχρέωση να εφαρμόσει η ίδια και να επιτύχει την εφαρμογή των νόμων από όλους.
Οι πολίτες, καταναλωτές, φορολογούμενοι και ψηφοφόροι, δεν έχουν πλέον κανένα λόγο να ανέχονται βλαπτικές για τους ίδιους, όσο και για τον τόπο, συμπεριφορές. Το σύνθημα «πρώτα ο πολίτης» αναζητεί άμεση εφαρμογή στο λιμάνι. Πρώτοι οι συνδικαλιστές οφείλουν να σεβαστούν τη λαϊκή βούληση, να αναμείνουν τη δεδηλωμένη του Κοινοβουλίου και να προσέλθουν στον διάλογο με τη νέα κυβέρνηση. Αν κάποιοι φοβούνται μήπως χάσουν τα «δώρα» του κρατικού μονοπωλίου, κάποιοι άλλοι ψάχνουν για δουλειά. Ο νόμος ισχύει για όλους και δεν είναι του... λιμανιού!

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ