Toυ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ
Είναι ένα από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια του Τύπου, από καταβολής
του, να δημοσιεύει (όταν περιέρχονται στα χέρια του) αποσπάσματα από
εκθέσεις μαθητών, η ασχετοσύνη των οποίων για βασικές γνώσεις και οι
παρεξηγήσεις που υιοθετούν επιτρέπουν στον αναγνώστη να σκάει στα γέλια.
Από μόνα τους, βεβαίως, τα αποσπάσματα με μαργαριτάρια από τέτοια
γραπτά δεν τεκμηριώνουν τίποτα. Κάποιοι κακοί και αδιάβαστοι μαθητές
έγραψαν κοτσάνες, τόσο απίθανες και αστείες που είναι για γέλια.
Ανέκαθεν όμως υπήρχαν κακοί κι αδιάβαστοι μαθητές και ανέκαθεν η κοτσάνα
έχει και μια τρυφερή πλευρά: το γέλιο που προκαλεί είναι αθώο, πηγαίο,
σαν να σφραγίζει το αστείο. Είναι το γέλιο των ανεκδότων. Γελάς και
ύστερα το ξεχνάς. Και πας παρακάτω.
Ωστόσο, τα μαργαριτάρια από τα γραπτά των φοιτητών του, που έδωσε
στη δημοσιότητα καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, δεν εμπίπτουν
ακριβώς σε αυτή την κατηγορία - και ας μην έχουμε στατιστικά στοιχεία
γι' αυτά, πόσων φοιτητών τα γραπτά περιείχαν εξωπραγματικές απαντήσεις,
από ποιο έτος ή πόσο ακριβείς ήταν οι καλές απαντήσεις που επίσης πρέπει
να είχαν δοθεί κ.λπ.
Περί τίνος πρόκειται;
Γράφοντας για τα προβλήματα του καιρού μας,
για την τρόικα, την Ευρώπη και την ΕΕ, την ιθαγένεια, πολλοί φοιτητές το
αντικείμενο των σπουδών των οποίων προϋποθέτει καλή γνώση ζητημάτων που
άπτονται των θεσμών γράφουν απίστευτα πράγματα.
Ενας, π.χ., γράφει ότι «η τρόικα αποτελεί οικονομικό επιτελείο της Γερμανίας, όπου εποπτεύει (δυστυχώς) την Ελλάδα». Ενας άλλος ισχυρίζεται ότι τα μέλη της τρόικας «ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα». Ενας άλλος είναι πεπεισμένος ότι η τρόικα «είναι τράπεζα από την οποία δανειζόμαστε λεφτά». Κάποιος άλλος πιστεύει ότι μπορεί να πιάσει τη βάση αν γράψει ότι οι ευρωπαϊκές χώρες, λόγω της οικονομικής συγκυρίας, έχουν «αλβανοποιηθεί» και, άρα, η Αλβανία δικαιούται να είναι μέλος της ΕΕ! Και ένας απίστευτος πιστεύει ότι «η ιθαγένεια χάνεται λόγω εκπτώσεων».
Εδώ, σε αντίθεση με τα μαργαριτάρια ενός μαθητή γυμνασίου, το γέλιο
δεν περνά. Μεταστοιχειώνεται σε βαθιά απαισιοδοξία, διότι οδηγούν σε
συμπεράσματα πέρα από τα αυτονόητα, ότι δηλαδή οι συγκεκριμένοι φοιτητές
δεν είναι απλώς αδιάβαστοι αλλά σκράπες, ανεπίδεκτοι. Η γνώση τους
είναι ένα κράμα συγκεχυμένης αγραμματοσύνης και πολιτικής
δεισιδαιμονίας, όπως εκπέμπεται από trash κανάλια και από πολιτικά
στελέχη που επενδύουν στη συνωμοσιολογία και στην απιθανότητα. Εστω και
αν είναι λίγοι, έστω και αν είναι ελάχιστοι, οι συγκεκριμένοι και όσοι
εκφράζονται σαν αυτούς δεν θα μπορούσαν να είναι φοιτητές σε κανένα
κανονικό πανεπιστήμιο καμίας κανονικής χώρας.
Πριν από λίγες ημέρες, γράφτηκε στα «ΝΕΑ» ότι ζητήθηκε το Πάντειο να πάει στη Λιβαδειά.
Μήπως είναι πολύ κοντά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου