"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Γιατί δεν απολύονται οι άχρηστοι και τεμπέλιδες δημόσιοι υπάλληλοι;


Δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας, πιστεύω, ο οποίος να μην έχει στην οικογένεια ή στο φιλικό του περιβάλλον τουλάχιστον έναν άνεργο. 

Επίσης, δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας, ο οποίος να μην έχει ή είχε έναν δημόσιο υπάλληλο.


Οι πιό «ψαγμένοι» καταλάβατε ήδη τον πυρήνα της σκέψης μου. Όσοι διαβάζετε αυτό το κείμενο, αν είστε άνεργοι, αντιλαμβάνεστε ότι η ανεργία είναι ένας μικρός θάνατος. Ένας ψυχικός θάνατος.


Όσοι δεν είστε άνεργοι, και μακάρι να είστε οι περισσότεροι, κλείστε τα μάτια και φανταστείτε να σταματά ξαφνικά ένα πρωί το «ρολόι» του βιοπορισμού, της αξιοπρέπειας, της ελπίδας, της δημιουργικότητας.


Πάνω από 1.500.000 άνθρωποι την ώρα που διαβάζετε αυτό το κείμενο, δεν έχουν δουλειά. Από παιδιά 18 ετών έως ανθρώπους λίγο πριν από τη σύνταξη. Άνθρωποι με πάθος, ιδέες, μόρφωση, δημιουργικότητα, όρεξη για δουλειά.


Στην άλλη όχθη – και με καμία διάθεση κοινωνικού αυτοματισμού – πάνω από 1.000.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Η ιερή αγελάδα της πατρίδας μας. Αρκετοί απ αυτούς τεμπέληδες, άχρηστοι, με μαϊμού πτυχία, επικίνδυνοι κακοποιοί, όπως ο τύπος που προχθές μετέφερε δεκάδες κιλά ναρκωτικά με… το αυτοκίνητο της υπηρεσίας.


Το έχω ξαναγράψει, ο πατέρας μου ήταν δημόσιος υπάλληλος, ένας άνθρωπος του μόχθου και της τιμιότητας. Μία υπερήλικη θεία μου ήταν δημόσια υπάλληλος με καθημερινή σκληρή δουλειά σε υπουργείο. Ένας αγαπημένος μου φίλος είναι δημόσιος υπάλληλος, με πλήρες επτάωρο χωρίς ανάσα σε ταμείο ΔΕΚΟ. Βλέπω κάθε μέρα καταπληκτικούς δημοσίους υπαλλήλους και τους θαυμάζω να εργάζονται άοκνα και ουσιαστικά γιά την εξυπηρέτηση του πολίτη.


Σε νοσοκομεία γιατρούς, σε γκισέ εφοριών, σε αστυνομικά τμήματα, σε δημόσιες υπηρεσίες. Αν δεν υπήρχαν αυτοί, το σύστημα θα είχε καταρρεύσει.


Όμως, συναντώ και δημοσίους υπαλλήλους, που αποτελούν ντροπή και ζούνε σε βάρος ανέργων και φτωχών ανθρώπων. Επίορκους. Αργόμισθους. Καταχραστές δημοσίου χρήματος. Βολεμένους συνδικαλιστές των κομματικών στρατών.


Αναρωτιέμαι πολύ απλά. Γιατί όλοι αυτοί δεν απολύονται σήμερα; Γιατί όλοι αυτοί εξακολουθούν να δυναμώνουν τη μηχανή της αδράνειας; Γιατί δεν καταργείται ένας άχρηστος δημόσιος οργανισμός; Γιατί η τριμερής κυβέρνηση εξακολουθεί να προστατεύει το πελατειακό κράτος; Γιατί οι πολιτικοί «κανίβαλοι» του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν αυτό το ανοσιούργημα;  

Την ώρα που πάνω 1.500.000 άνεργοι του ιδιωτικού τομέα και του εμπορίου αργοπεθαίνουν, κάποιες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι ζούνε χωρίς άγχος. Την ώρα που ένας διεφθαρμένος αθωώνεται από τα πειθαρχικά συμβούλια που αποτελούνται από δημοσίους υπαλλήλους (!) ένας άξιος νέος ξενιτεύεται και εγκαταλείπει οικογένεια και φίλους γιa να ζήσει.


Κι έτσι κάθε μέρα που περνάει, η Ελλάδα πάει άλλο ένα βήμα πίσω. Γίνεται «μάχη» γιa το αν πρέπει να απολυθούν οι επίορκοι και οι αργόσχολοι από το δημόσιο. Την ίδια ώρα που ένας δημόσιος υπάλληλος, ο οποίος η δουλειά του είναι να βάζει είκοσι σφραγίδες κάθε πρωί και διαμαρτύρεται γιατί αμοίβεται με 1500 ευρώ, οι άνθρωποι γίνονται πιό φτωχοί.


Νέοι με μάστερ ψάχνουν για 500 ευρώ μεταφέροντας καρότσια σε σούπερ μάρκετ. Την ώρα που σε δημόσια υπηρεσία οι οδηγοί είναι 15 και τα αυτοκίνητα μόλις 3, άνθρωποι πεθαίνουν καθώς λόγω έλλειψης νοσηλευτών και γιατρών μένουν άδεια 127 κλίνες εντατικής θεραπείας. Κι άλλα πολλά τα οποία είναι απίστευτα, αλλά δυστυχώς συμβαίνουν.


Η μόνη λύση είναι αξιολόγηση του 1.000.000 δημοσίων υπαλλήλων, αναδιάρθρωση των υπηρεσιών, αξιοποίηση και αυξήσεις στους άξιους και απόλυση όλων των υπολοίπων.


Είμαι σίγουρος ότι απ’ όσα διαβάσατε, κάποιοι φανατικοί, συγκρατήσατε μόνο τις λέξεις πολιτικοί «κανίβαλοι» του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, περί αυτού πρόκειται. Και εγώ δεν φοβάμαι να το γράψω γιατί δεν έχω να χάσω τίποτα. Δεν διορίστηκα ποτέ στο δημόσιο από κανένα κόμμα. Εργάζομαι 28 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα και κρίνομαι μόνο από τη δουλειά μου. Έτσι, λοιπόν, είναι κτηνώδες, ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ να επενδύει στην ανεργία και να κάνει πάρτι όποτε χάνει τη δουλειά του ένας Έλληνας. Είναι ανήθικο να προβλέπει στις ψήφους δυστυχισμένων ανθρώπων που νομίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τους βρει δουλειά. Κρατήστε αυτό γιά το τέλος. Δεν έχετε δει τίποτα από το κοινωνικό χάος που έρχεται

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μήπως γιατί δεν γράφουν το τεμπέληδες με γιώτα (ο τεμπέλις,οι τεμπέλιδες κατά το ζουράρις ,οι ζουράδιδες)....

Ανώνυμος είπε...

Ρε αναισχηντε ζητας σε αυτη την ανεργιακη λαιλαπα να διωχθουν μερικες δεκαδες χιλιαδες συνανθρωποι σου??
Απο οπου και να διωχθουν ειτε απο δημοσιο τομεα ειτε απο ιδιωτικο θα ειναι πληγμα για τον τοπο.
Βρε ζωον... αν εδιωχναν τον δημοσιο υπαλληλο πατερα σου στα 50 του, τωρα θα ησουν ανεργος μπετατζης, γκαρσονι, ιδ.ηπαλληλος και οχι σπουδαγμενος καρεκλοκεντραυρος.2106
ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΩΧΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΑΣ ΥΠΟΦΕΡΟΥΜΕ. ΔΕΝ ΘΑ ΓΛΥΚΑΝΕΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΜΟΥ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ 20.000 ΔΙΩΓΜΕΝΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ.