Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Tα παιδιά του Μάο, πάμπλουτα και χωρίς συμπλέγματα, αγοράζουν σε
όλο τον κόσμο. Επιχειρήσεις, εδαφικές εκτάσεις, λιμάνια, χρέη - η
βουλιμία τους δεν έχει όρια. Η Κίνα βρίσκεται στον δρόμο για να γίνει
μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια η πρώτη παγκόσμια δύναμη. Και η Αφρική
βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντός της.
Το 2008, η Κίνα ξεπέρασε τις ΗΠΑ ως ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος
της Αφρικής, με εισαγωγές-ρεκόρ ύψους 107 δισ. δολαρίων. Και
ετοιμάζεται να γράψει την ιστορία της Μαύρης Ηπείρου στον 21ο αιώνα.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, πάνω από 750.000 Κινέζοι ζουν και εργάζονται
σήμερα στην Αφρική. Αφρικανικές αεροπορικές εταιρείες - Ethiopian, South
African και Kenyan Airways - συνδέουν με τακτικά δρομολόγια το Πεκίνο,
το Γκουανγκζού και τη Σαγκάη με την Αντίς Αμπέμπα, το Γιοχάνεσμπουργκ
και το Ναϊρόμπι. Από το 2000, το μερίδιο της Κίνας στο εμπόριο με την
Αφρική αυξήθηκε σχεδόν 300%, ενώ τα μερίδια των ΗΠΑ και της Ευρώπης
μειώθηκαν κατά 19% και 17% αντιστοίχως, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ. Το ΔΝΤ
προβλέπει για ολόκληρη την Αφρική ανάπτυξη 5% σε μια περίοδο που πολλές
οικονομίες στον κόσμο πασχίζουν να βγάλουν τη χρονιά. Η αφρικανική
ανάπτυξη και οι κινεζικές επενδύσεις είναι πλέον άρρηκτα δεμένες. «Η
κινεζική ζήτηση για εμπορεύματα τροφοδοτεί την ανάπτυξη του αφρικανικού
ΑΕΠ», λέει ο δρ Μάρτιν Ντέιβις, διευθυντής της εταιρείας συμβούλων του
Γιοχάνεσμπουργκ Frontier Advisory.
Η Κίνα έχει επιδοθεί με βήμα ταχύ σε μια πολιτική
αγοράς γεωργικών εδαφών και ορυχείων παντού στον κόσμο. Φέρεται ότι
διαθέτει περισσότερα από 300 εκατομμύρια στρέμματα αρόσιμης γης εκτός
των συνόρων της, κυρίως στην Αφρική. Ο στόχος είναι να εξασφαλίσει
αυτάρκεια στην προμήθεια τροφίμων. Εχοντας μόλις το 10% των παγκόσμιων
αγροτικών εκτάσεων, πώς θα μπορούσε να θρέψει 1,4 δισ. κατοίκους, δηλαδή
το 22% του παγκόσμιου πληθυσμού;
«Το εγχείρημα είναι κεφαλαιώδες για τη
σταθερότητα της χώρας, επειδή οι λιμοί προκαλούν εξεγέρσεις που
απειλούν την εξουσία», υπογραμμίζει μιλώντας στη γαλλική «Λε Φιγκαρό» ο
σύμβουλος επί αγροτικών θεμάτων Αξέλ ντε Μαρτέν. Οι κινεζικές επενδύσεις
στην Αφρική έχουν πάρει τέτοια έκταση, που μιλάμε πλέον για...
Κιναφρική.
Δεν πρόκειται μόνο για ορυζώνες στο Καμερούν, τη Μοζαμβίκη ή τη
Μαδαγασκάρη. Τις προάλλες ανακοινώθηκε πως η μεγαλύτερη αγγλόφωνη
εφημερίδα της Κίνας, η «China Daily», θα κυκλοφορήσει μια εβδομαδιαία
έκδοση για την Αφρική και τα γραφεία της θα έχουν έδρα το
Γιοχάνεσμπουργκ στη Δημοκρατία της Νότιας Αφρικής και το Ναϊρόμπι στην
Κένυα. Το Πεκίνο έχει βάλει επίσης στο χέρι το πλούσιο σε ορυκτά
υπέδαφος της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, όπου οι επενδύσεις του
ανέρχονται σε 25 δισ. δολάρια! Η Κίνα πολλαπλασιάζει τις αγορές, τις
κοινές επιχειρήσεις και τις συμφωνίες συνεργασίας για να εκμεταλλευτεί
τα πλούτη του υπεδάφους, όχι μόνο της Αφρικής, αλλά και της Βραζιλίας,
της Ρωσίας, του Καζαχστάν. Με 10% μέσο όρο ετήσιας ανάπτυξης εδώ και
δέκα χρόνια, η χώρα έχει γίνει ο κινητήρας της παγκόσμιας οικονομίας.
«Πέρυσι, η συμβολή της στην παγκόσμια ανάπτυξη ήταν 27%», θυμίζει η
Βαλερί Πλανιόλ, διευθύντρια ερευνών στην Credit Suisse France.
Σήμερα κανένας δεν βλέπει πλέον με μισό μάτι αυτόν τον κινεζικό
επεκτατισμό. «Ζούμε μια ιστορική στιγμή, καθώς αλλάζει βαθιά η ισορροπία
της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας», διαβεβαιώνει η Φρανσουάζ
Νικολά, ερευνήτρια στο IFRI, το Γαλλικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων. Αυτό
το νέο δεδομένο είναι πασιφανές καθώς το Πεκίνο σπεύδει προς βοήθεια
των πιο χρεωμένων ευρωπαϊκών κρατών.
Από την Αθήνα ώς το Δουβλίνο, περνώντας από τη Λισαβώνα και τη
Μαδρίτη, η κινεζική κυβέρνηση κάνει ψώνια, πετυχαίνοντας ιδιαίτερα
ευνοϊκές τιμές. Αυτές οι κερδοφόρες τοποθετήσεις τής επιτρέπουν επίσης
να διαφοροποιεί τα συναλλαγματικά αποθέματά της, που ήταν μαζικά
επενδυμένα σε δολάρια. Σύμφωνα με τον Μπέι Σου, οικονομολόγο στη
Natixis, το Πεκίνο κατέχει ήδη πάνω από το 7% του ευρωπαϊκού δημόσιου
χρέους, δηλαδή 630 δισ. ευρώ! Και σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς, το
Παρίσι και το Βερολίνο βρίσκονται σε καλή θέση στον κατάλογο των
οφειλετών.
Λίγες πιθανότητες υπάρχουν να διαταραχθεί αυτό το μεγάλο άλμα προς
τα εμπρός της κινεζικής οικονομίας. Για το Πεκίνο, το σημαντικό είναι
αλλού. «Η Κίνα θέλει να γίνει η πρώτη παγκόσμια δύναμη», γράφει ο Χακίμ
ελ Κάρουι στο δοκίμιό του για την παρακμή της Δύσης (Οκτώβριος 2010,
εκδ. Flammarion). «Θα το πετύχει με την εκβιομηχάνιση του παραγωγικού
μηχανισμού της και θα επιβάλει τους όρους της στον υπόλοιπο κόσμο». Η
δημοκρατία μπορεί να περιμένει…
TA NEA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου