Δάχτυλα

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

Και κάτι για τον Χρήστο Παπουτσή. Τον γιγαντόσωμο της πολιτικής. Που αφού πρώτα στήριξε, προπαγάνδισε και ψήφισε τα πάντα. Από το πρώτο, το δεύτερο Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο, την Δανειακή Σύμβαση και κάθε άλλο φιρμάνι που ξερίζωνε ακόμα και το τελευταίο σεντ από το αόρατο πορτοφόλι κάθε τίμιου και σκληρά εργαζόμενου πολίτη αυτής της ταλαίπωρης χώρας. Αφού πρώτα μετέτρεψε σε παρία κάθε πραγματικό συνταξιούχο που επί τριανταπέντε, ίσως και σαράντα χρόνια στράγγιζε τόνους πόνου, μόχθου και ιδρώτα. Αφού προηγουμένως, δηλαδή συμμετείχε στον «γενοκτόνο» αφανισμό κάθε εργαζόμενου που με φραγκοδίφραγκα παρήγαγε τον όποιο αληθινό και όχι πέτσινο - της εκλογικής του πελατείας - πλούτο αυτής της αποικίας με το όνομα Griechenland. Τώρα πάνω στον οίστρο μιας φιγούρας σε στυλ τσιφτετέλι επιδίδεται στην γνώριμη και συνηθισμένη στροφοκωλοτούμπα προς τους αμνούς της κεντροαριστερής στρούγκας!  

Προηγουμένως, για να μην το ξεχάσω αυτό, μιμούμενος τους βασιλικούς «ανεύθυνους άρχοντες» που σαν βδέλες είχαν εγκατασταθεί σε κάθε κύτταρο αυτής της χώρας, είπε το αλησμόνητο αναφορικά με τις υπουργικές ευθύνες για την ανεμπόδιστη πυρπόληση του κέντρου της πρωτεύουσας: «ως γνωστόν δεν επιχειρεί ο υπουργός αλλά επιχειρεί η Αστυνομία».  

Μεθερμηνευόμενο δηλαδή δεν φέρει ουδεμία ευθύνη αυτός. Που αν μπω στον ελάχιστο κόπο να κάνω την στοχειώδη αναγωγή σημαίνει το εξής:  

Για την ανελέητη και επικών διαστάσεων φοροδιαφυγή δεν ευθύνεται ο υπουργός Οικονομικών αλλά μόνο οι εφορίες. Αυτές «επιχειρούν». Ο υπουργός απλώς σφυρίζει αδιάφορα και ως τουρίστας, άντε ως εξωγήινος «παρατηρεί». 

Που σημαίνει ότι για την μη έγκαιρη παράδοση των σχολικών βιβλίων δεν ευθύνεται η Αννα Διαμαντοπούλου αλλά τα τυπογραφεία.  

Που σημαίνει ότι για τα αυθαίρεται και την πολεοδομία δεν φέρει ευθύνη ο Υπουργός Περιβάλλοντος. Για τις συντάξεις φταίει το ΙΚΑ και για το οτιδήποτε συμβαίνει στην χώρα δεν φταίνε ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί αλλά διάφοροι άθλιοι και σατανικοί μηχανισμοί. 

Γελάτε; 

Λάθος. Γιατί από τρελό, από παιδί και από τον Παπουτσή μαθαίνεις την αλήθεια. Γλώσσα λανθάνουσα που θα έλεγε και ο Μπαμπινιώτης μαζί με κάθε φοιτητή της Ψυχιατρικής. 

Εμείς τους ψηφίζουμε. Εμείς τους πληρώνουμε. Εμείς τους δίνουμε αξία. Κι εκείνοι ως ανεύθυνοι άρχοντες σουλατσάρουν στα κανάλια. Εκτοξεύουν ρητορικές τιράντες σε κάθε μικρόφωνο. Δίνουν συνεντεύξεις για την σωτηρία της πατρίδας. Και για το μοναδικό πράγμα που «επιχειρούν» είναι η εκλογική τους πελατεία. Πλάγια ομολογία πλήρους και ολοσχερούς αχρηστίας. 

Δεν επιχειρούν. Κάθονται - προσθέτω εγώ - πληρώνονται, γελάνε, καλοπερνάνε. 

Ο γιγαντόσωμος κεντροαριστερός ομίλησε ορθώς. Οσο για όλους εμάς, τι να πεις; 

Να επιχειρήσουμε το εξής. Αφού πρώτα στρέψουμε ανοικτά και τα πέντε δάχτυλα της παλάμης προς το πρόσωπό μας, να ομολογήσουμε όλοι μαζί με μια φωνή «κι όμως είμαι τόσο μα τόσο μαλάκας»!