Τι ζημιά κι αυτή να μη θέλω να αλωθώ, συγνώμη, να «πολυπολιτισμοποιηθώ» ήθελα να πω... Να παίρνω φόρα και να τρέχω με ή χωρίς το τηλεκοντρόλ όταν συναντώ τα τουρκικά σίριαλ στα ελληνικά κανάλια. Είναι, βλέπεις, και η διαστροφή του επαγγέλματος... Κάτι η διπλωματία με τα two track projects που υλοποιούνται από μη κυβερνητικά όργανα και πρέπει οπωσδήποτε να εξομαλύνουν τις σχέσεις άσπονδων φίλων, κάτι οι νέες τεχνικές χειραγώγησης της κοινής γνώμης που διά της διασκέδασης και της συναισθηματικής φόρτισης υποβαθμίζουν τη λογική και τη διάθεση για γνώση, κάτι η πολυφωνία και ο ανταγωνισμός των ΜΜΕ, που όμως αξιοποιούνται εξουσιαστικά από λίγα και συγκεκριμένα κέντρα λήψης αποφάσεων και επιρροής διεθνώς και όχι μόνο στην Ελλάδα, δεν μ' αφήνουν «να απολαύσω» μαζί με τόσους και άλλους τόσους τηλεθεατές.
Οι παραγωγές εκ Τουρκίας ορμώμενες που έχουν επιλεγεί να προβάλλονται στα ελληνικά κανάλια παρουσιάζουν έναν σχεδόν «μυθικό» σύγχρονο τρόπο ζωής της τουρκικής ελίτ των ελίτ που είναι αναμενόμενος, αλλά απολύτως ψευδής, να εκλαμβάνεται από τους τηλεθεατές ως η μέση καθημερινότητα στη γείτονα χώρα. Είναι ο γείτονας τόσο πλούσιος;
Παράλληλα, το ελληνικό «lifestyle» που προωθείται στην Τουρκία εκ του πρωτοτύπου είναι η Σπιναλόγκα του '30 («Το Νησί» προβάλλεται πρωτότυπο ενώ άλλες σειρές έχουν πουλήσει μόνο τα δικαιώματα). Επιπλέον αξιοσημείωτο είναι ότι επιχειρείται μία και πάλι άνευ αντιστοιχίας από την πλευρά των γειτόνων μας ή μέριμνας από την πλευρά μας, εξοικείωση με την τουρκική γλώσσα, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στην τουρκική τηλεόραση όπου σχεδόν όλα όσα προβάλλονται είναι μεταγλωττισμένα.
Τα χαρακτηριστικά της κλασικής και «προχωρημένης» προπαγάνδας δεν μπορούν να παραγνωριστούν: Διάδοση κοινωνικών αρχών και αξιών (τουρκικών), συστηματική συναισθηματική «επίθεση» με μεγάλη συχνότητα και ένταση, εγγραφή στο υποσυνείδητο, κρύβοντας τον σκοπό της προσέγγισης και συντήρησης οπαδών, αφανίζοντας την ελευθερία βούλησης (φανατική παρακολούθηση από επεισόδιο σε επεισόδιο).
Καλύτερες συγκυρίες απόδοσης των παραπάνω από τις σημερινές στον τόπο μας δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν διότι η οικονομική, και όχι μόνο, κρίση επιφέρει κοινωνικά και συναισθηματικά αδιέξοδα, επιβάλλει φοβικές συμπεριφορές και σχεδόν εξαναγκάζει στη δοτή οικιακή διασκέδαση, την τηλεθέαση.
Αντιμετωπίζουμε τα χειρότερα γιατί έγκαιρα δεν αντιληφθήκαμε και δεν αντισταθήκαμε σε εύκολα οφέλη. Ας διατηρήσουμε την ιδιότητα του σκεπτόμενου ανθρώπου που με σθένος και διαύγεια υιοθετεί ή απορρίπτει εν γνώσει. Γιατί μετά τα τουρκικά σίριαλ δεν ξέρουμε τι μπορεί να ακολουθήσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου