Χάσμα Χασμάτων

Της ΛΙΑΝΑΣ ΚΑΝΕΛΛΗ

(Από το "ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΜΟΝΙΟ" του "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ")

Να το το χάσμα. Ανοιξε βαθύ και καθόλου ευωδιαστό, αν δεν έχει πάθει τελικώς αδράνεια η πολιτική και κοινωνική μας όσφρηση, μεταξύ τρέχουσας κυρίαρχης πολιτικής και λαού. Σκοτεινές δυνάμεις, μαύρες συμμαχίες, προσωπικές ιδιοτέλειες, κρίσεις πανικού, διαχειριστικού περιεχομένου απηυδισμένες καλές προθέσεις, μια αφόρητη σωτηριολογία πάνω σε καράβι που δεν έχει περιέργως βουλιάξει - πώς άλλωστε να κυριολεκτεί η προσομοίωση της χώρας με καράβι φάντασμα χωρίς να έχει εξοντωθεί το σύνολο του πληρώματος - σέρνεται στην αγορά της ανέξοδης γνώμης και της άκοπης δράσης.

Να το, το Χάσμα των Χασμάτων, το πραγματικό και καθόλου δημοσκοπικά, μήτε καν στατιστικά, καταγεγραμμένο, που ανοίγεται και πονάει σα φριχτή αδερφική μαχαιριά, σαν εμφύλιος μέσα σ' ό,τι απομένει ζωντανό κι οργανωμένο ως κοινωνία. Είναι η αποκοπή του ανθρώπου απ' τη δουλειά του. Αυτή που επέλεξε, που μπόρεσε, που αναγκάστηκε, που κόπιασε, που ονειρεύτηκε, που διδάχτηκε ανά τους αιώνες να βρει για να υπάρχει ως έλλογο πολιτικό ζώο. Η δουλειά έγινε κόστος εργασιακό, έγινε περιτομή για να μην αρρωστήσει το καπιταλιστικό μόριο κερδών, έγινε συλλογικά και ατομικά απαξιωμένη μάρκα σ' ένα παράνομο καζίνο συσσωρευμένου πλούτου. Η εργασία, η δουλειά, και η χειρωνακτική και η πνευματική, τόσο ως απλή φυσική επιβιωτική επιλογή του ανθρώπινου είδους, όσο και ως σύνθετη σύλληψη και έργο του εξελιγμένου ανθρώπου έχει απονοηματοποιηθεί. Αυτό, κατά τη γνώμη μου είναι, σύντροφοι και αναγνώστες, το μείζον έγκλημα του σύγχρονου καπιταλισμού, με παγκόσμιες συνέπειες που δεν μπορεί να αντέξει ο πλανήτης χωρίς να μετατραπεί σε πυρακτωμένη κι ύστερα παγωμένη σφαίρα απολιτική κι επομένως απολίτιστη.

Είναι ζήτημα τεράστιο, απίστευτα σύνθετο, απαιτεί τιτάνια συστράτευση σκέψης, επιστημονικής εμπειρίας και δράσης, καταρρακτώδους λαϊκής απαίτησης, ηρωικής αυτοθυσίας μιας, ίσως κι δύο γενεών, μια οργιώδη φαντασία για να εξευρεθούν εκείνα τα κατάλληλα επικοινωνιακά εργαλεία διάλυσης των δαιμονοποιημένων και σχεδόν παρανοϊκών ψευδαισθήσεων ότι οι πολιτικές και οικονομικές, οι φιλοσοφικές και επιστημονικές «καινοτομίες» είναι παρθενογενέσεις στον εξελιγμένο τεχνολογικώς, κόσμο μας.

Το θεόρατο νυστέρι που άνοιξε το χάσμα αυτό των χασμάτων, είναι η συνωμοτική αντιεπιστημονική παραδοχή του καπιταλιστικού συστήματος ότι μπορεί να αυτοδιαχειριστεί τα κέρδη και την κρίση του, πείθοντας εκβιαστικά έστω τους πολίτες του 21ου αιώνα, ότι η πολιτική είναι άλλο πράγμα από την οικονομία. Και διεθνώς αλλά και εδώ, στην πειραματικού πεδίου Ελλάδα, αυτό το νοητικό, πολιτισμικό, εμπειρικό και εν τέλει μαζικά αυτοκτονικό «εργαλείο» σκέψης παράγει εκτός από πραγματική βία και εντελώς πραγματική α-νοησία. Κάποιες προβεβλημένες, ελέω ΜΜΕ και του θαύματος της τεχνολογικής επικοινωνιακής εξέλιξης, σχολές κατασκευής άυλου πλούτου (όρια χρηματοπιστωτικά κι άλλα τέτοια προϊόντα «τίτλων»), βάφτισαν οικονομία τα μεγέθη των κιταπιών τους και εξαΰλωσαν την εργασία απονέμοντάς της τον τίτλο της αντίπαλης πολιτικής.

Το Χάσμα Χασμάτων είναι το έπος της καταστροφής της εργασίας ως πόλου και θεμελίου της κοινωνικής συνύπαρξης. Ο άνθρωπος μπορεί, λένε, να επιβιώσει σήμερα μόνον αν δεχτεί να υποδυθεί το ανθρωποειδές που θα προγραμματίζεται και θα τιμολογείται από τους υπεράνω πολιτικής οικονομικούς τεχνοκράτες, με την οιηματική αντίληψη ότι σώζουν τη μάζα που τους υπηρετεί ως αναλώσιμη. Το παίγνιο αυτό, πριν βυθιστεί στην άβυσσο της πραγματικότητας, γιατί θα βυθιστεί και μάλιστα με λαϊκή εξέγερση άλλης ποιότητας απ' αυτήν που μας δίδαξαν οι προαιώνιες αιματοχυσίες, θα πάρει πολύν κόσμο στο λαιμό του. Οι βόμβες νετρονίου, που εξαφανίζουν κάθε οργανική ύλη, κάθε τι ζωντανό, αλλά αφήνουν άθικτο το ανόργανο, κτήρια, μέταλλα, τσιμέντα κλπ., ωχριούν σε συνέπειες μπροστά στο πολιτικά διεστραμμένο όπλο άσκησης εξουσίας διά της οικονομίας, πάνω σε ανθρώπους που διά της εργασίας είναι η οικονομία κι επομένως η πολιτική, αυτοί καθ' εαυτούς. Θα το δούμε να κυριαρχεί ως σλόγκαν στις επικείμενες εκλογές. Σημαία πολλών κομμάτων και σχημάτων, με τους απ' έξω, πιστωτές και χορηγούς του πειράματος, να λογιστικοποιούν την αποτελεσματικότητά του. Δε θα πετύχει και πάντως δε θα κυριαρχήσει.

Το Χάσμα Χασμάτων συγγράφεται αλλά δεν τραγουδιέται. Το τέλος της εργασίας είναι και το τέλος της ζωής. Οπότε ας μη φοβόμαστε τίποτα ως φορείς του Ασματος Ασμάτων. Κύριοι και κυρίες ΧΧ καλώς ήλθατε στην ...κόλαση.