Του ΜΙΧΑΛΗ ΦΙΟΡΑΝΤΕ
Όστις γινώσκει ελαφρώς
τό τί σημαίνει Φάρα
καί πώς αυτή ελίσσεται
στό σκότος, στην αντάρα,
τότε τό ό,τι ακολουθεί
ίσως τό καταλάβει
τουτέστιν αποφεύγοντας
νεκρός νά μεταλάβει.
Γιατί νομοθετήθηκε
καί οι νεκροί ακόμα
νά πίνουν τήν μεταλαβή
και κάτω απ’ τό χώμα.
Φάρα, επεξηγηματικώς
είναι μιά παρεούλα,
έχει τά δόντια χάλκινα
καί σιδερένια ούλα.
Τά μάτια της βολταϊκά
τόξα χωρίς φαρέτρα
καί η γροθιά της δυνατή
πλέον καί από πέτρα.
Ο χώρος τού εγκέφαλου
είναι κατακλυσμένος
από σκατά μυριστικά
καί πλήρως μολυσμένος.
Γεννητικά της όργανα
ουδέποτε αριθμούνται
οίον εστί ανύπαρκτα
έστω κι άν αιωρούνται.
Μία κατάρα Παλαιά
όσο κι η Διαθήκη
τούς εμβαπτίζει συνεχώς
στά πλάτη καί στά μήκη.
Αίμα θέλουν νά πίνουνε
σέ κρύσταλλα ποτήρια
καί νεογνά αμύρωτα
νά τούς ποιούν χατίρια.
Βρικόλακες, σκοταδιστές
λάτρεις πάντων τών θείων
γράφουνε εις τό μέτωπο:
Δράκουλας Καρπαθίων.
Λατρεύουνε τό κόκκινο
καί τό λευκό μισούνε,
από ανθρώπων δέρματα
ενδύματα φορούνε.
Τούς γοητεύει η σφαγή
καί τής σαρκός κομμάτια,
δάκρυ ποτέ δέν στάλαξε
στά μιαρά τους μάτια.
Αυτοί λοιπόν ενέχονται
εις δυστυχίαν πάσα,
αυτοί γυρνάνε στρόφιγγες
καί χάνεται η ανάσα.
Κοιτάζουν κομπορρήμονες
τά πλήθη στίς πλατείες
καί καταστρώνουν σχέδια
γιά νέες αλητείες.
Τά πλήθη τ’ αναμάρτητα
καί τέκνα τής ειρήνης
δέν εννοούν πώς πέπλο τι
εκείνο της σαγήνης,
κατέρχεται σιγά σιγά
ν’ ακινητοποιήσει
τήν ύπαρξή τους γενικώς
κι ύστερα νά τά σχίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου