Τελικά δεν ξέρουμε τι είναι χειρότερο. Να είπε ο κ. Αντώνης Σαμαράς στον Γάλλο πρωθυπουργό κ. Φρανσουά Φιγιόν ότι οι εξαγγελίες του για χαμηλότερη φορολογία γίνονται για προεκλογικούς λόγους ή να μην το είπε;
Διότι αν το είπε σημαίνει ότι κατανοεί την κατάσταση της οικονομίας και τις πιέσεις που δέχεται η χώρα από δεκαπέντε Κοινοβούλια - εκπροσώπους των φορολογούμενων δανειστών μας. Αν δεν το είπε, και επιμένει στις μαγικές συνταγές της αύξησης των δαπανών και της μείωσης της φορολογίας, τότε τα πράγματα είναι άσχημα.
Το θέμα προέκυψε όταν η δημοσιογράφος της Figaro και του γαλλικού τηλεοπτικού καναλιού Canal+, κ. Αλεξία Κεφαλά, αποκάλυψε στον ΣΚΑΪ ότι σε έκτακτη επίσημη ενημέρωση από συνεργάτες του κ. Φιγιόν, αναφέρθηκε ότι ο Γάλλος πρωθυπουργός ρώτησε τον κ. Σαμαρά στη συνάντησή τους: «Μα γιατί λέτε ότι θα χαμηλώσετε τους φόρους στην Ελλάδα, αφού ξέρετε ότι δεν μπορείτε να το κάνετε;» και ο πρόεδρος της Ν. Δ. απάντησε «το κάνω για προεκλογικούς λόγους».
Σε παρέμβασή του στον ΣΚΑΪ, ο εκπρόσωπος Τύπου της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιάννης Μιχελάκης διέψευσε την επίμαχη στιχομυθία. «Είναι ψευδές και ανυπόστατο και δεν έχει ειπωθεί ποτέ κάτι τέτοιο. Είμαι κάθετος σε αυτό το πράγμα και μιλώ με την ιδιότητα του εκπροσώπου Τύπου της Ν. Δ. Ο πρόεδρος της Ν. Δ. στις συναντήσεις του, στον Γάλλο πρωθυπουργό και στις Βρυξέλλες ανέπτυξε τις θέσεις του», είπε ο κ. Μιχελάκης.
Φυσικά δεν ξέρουμε αν ειπώθηκε κάτι τέτοιο, διότι ούτε η κ. Κεφαλά ούτε ο κ. Μιχελάκης ήταν παρόντες στη συνάντηση. Και οι δύο έχουν τις πληροφορίες από δεύτερο χέρι. Αλλά αν ο κ. Σαμαράς δεν το είπε, θα έπρεπε κάπως αλλιώς να αιτιολογήσει τη δημοσιονομική εκτροπή που προκαλούν οι προτάσεις του. Δηλαδή δεν μπορείς να κρατάς το Δημόσιο ανέπαφο (έστω και σε εφεδρεία), να μειώνεις τους φόρους και ταυτοχρόνως να ασπάζεσαι τους στόχους του Μνημονίου που φέτος μόνο προβλέπουν μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος στο 7,5% του ΑΕΠ. Από κάπου πρέπει να βρεθούν τα λεφτά. Η ανάπτυξη είναι καλό πράγμα να λέγεται και δύσκολο να γίνεται. Χρειάζεται λεφτά, χρόνο και απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων. Δηλαδή χρειάζεται μείωση του δημόσιου τομέα.
Δυστυχώς και ο κ. Σαμαράς ακολουθεί την πεπατημένη των «εν αναμονή πρωθυπουργών», όπως τον χαρακτηρίζει, στο πρωτοσέλιδο άρθρο του, ο εκδότης της ναυαρχίδας του κεντροαριστερού Τύπου. Προβάλλει στο φιλολαϊκό σκέλος των δαπανών και κρύβει στη νεφελώδη και χρονικά απροσδιόριστη ανάπτυξη το σκέλος των εσόδων.
Ομως η συγκεκριμένη τακτική έληξε τον Μάιο του 2010. Οχι μόνο στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αλλά και στις πλατείες της Αθήνας. Μέχρι τότε οι Ελληνες ήταν έτοιμοι να πιστέψουν ότι κάπου υπάρχουν λεφτά. Το σοκ της κρίσης κάνει όλο και περισσότερους πολίτες να ελέγχουν λίγο καλύτερα τους προεκλογικούς λογαριασμούς των κομμάτων, να ψάχνουν και τη φάκα πίσω από το τυρί. Γι’ αυτό και η δυσπιστία προς ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Μετά το σοκ έρχεται η ανάγκη της αλήθειας· οι πολιτικοί πρέπει να πουν ότι ο δρόμος για την ανόρθωση της οικονομίας είναι δύσκολος και διόλου μαγικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου