"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Αριστερές βεβαιότητες, τέλος

Του Σωκρατη Tσιχλια

Yπό μίαν έννοια και ο Καντάφι στον καιρό του ήταν «αριστερός». Ηρθε ως ελευθερωτής του Λιβυκού λαού σε ηλικία 28 ετών, ένας νεαρός αξιωματικός με μελαγχολικό βλέμμα, που στο όνομα της επανάστασης κατήργησε τη μοναρχία. Υπό πολλές έννοιες και για πολλές δεκαετίες ήταν κόκκινο πανί για τη Δύση και ως εκ τούτου ο εκκεντρικός -όπως εξελισσόταν- συνταγματάρχης παρέμενε σύμβολο ανεξαρτησίας, αντι-ιμπεριαλισμού και προοδευτικότητος, για τους απανταχού αριστερούς. Ακόμη κι όταν επεσήμαιναν τις γραφικότητες ή τις αντιφάσεις της πολιτείας του.

Τι ήταν όμως τελικώς ο Καντάφι;

Απλώς ένας ακόμη δυνάστης, ένας αυτοδημιούργητος ευγενής, ένας βασιλιάς στη θέση του βασιλιά, ένας δικτάτωρ, που μοίραζε με το σταγονόμετρο τα κέρδη του πετρελαίου στον λαό του, την ίδια ώρα που για τον εαυτό του και τους playboy διαδόχους του αποταμίευε αμύθητη περιουσία στα πέρατα της Οικουμένης. Υπήρξε και είναι ένας κοινός τύραννος που για να διατηρηθεί στην εξουσία δεν δίσταζε να φυλακίζει, να βασανίζει, να δολοφονεί. Ο συνταγματάρχης Καντάφι ήταν μια ακόμη αυταπάτη της αριστεράς - εγχώριας και παγκόσμιας. Μια ακόμη στρεβλή εκδοχή μιας προοδευτικότητας χωρίς ρίζες, χωρίς στέρεες αρχές και κυρίως με βαθιά περιφρόνηση και αποστροφή προς τη δημοκρατία.

Σχεδόν 100 χρόνια μετά τη ρωσική επανάσταση που κατέληξε στη φάρσα των πρώην στελεχών του κομμουνιστικού κόμματος που έβγαλαν την τραγιάσκα, φόρεσαν το κοστούμι του κροίσου και συνέχισαν σαν να μη συνέβη τίποτα, η αριστερά βλέπει έκπληκτη τα τελευταία ρετάλια της να σκορπίζονται από τους ανέμους της Ιστορίας. Κι ακόμη ούτε ένας δεν έχει βρει το κουράγιο να εξηγήσει πειστικά πώς συμβαίνει στον όνομα των πιο όμορφων ιδανικών, της πιο τρυφερής ουτοπίας, να διαπράττονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα.

Ο συνταγματάρχης Καντάφι υπήρξε μια ακόμη βεβαιότητα της αριστεράς που κατέρρευσε παταγωδώς. Κι όσο τα χρόνια περνούν και ξεθωριάζουν οι αληθινοί ήρωες, οι καρικατούρες, οι άνθρωποι-ρόλοι κλέβουν την παράσταση και συκοφαντούν ό,τι θα μπορούσε να είναι η πιο συναρπαστική περίοδος της ανθρώπινης ιστορίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: