Η "Ένωση Αθεων" γίνεται σωματείο

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

«Το να πιστεύεις στον θεό είναι σαν να πιστεύεις στον Μπάτμαν» γράφει ένα σύνθημα στο Πολυτεχνείο λίγο πριν από την αίθουσα ΜΑΧ. Προχωρώντας μέσα στην αίθουσα, ένα διάτρητο σχέδιο από χαρτόνι με τον Χριστό σε περίοπτη θέση, την επιγραφή δίπλα «πώς να τετραγωνίσετε τον κύκλο» και από πάνω ένα τετράγωνο φωτοστέφανο.

Παρ' όλο που οι παραπάνω αφορισμοί μόνο οργισμένες αντιδράσεις μπορεί να προκαλέσουν, κάποιοι όχι απλά δεν θίγονται αλλά πάνε και μερικά βήματα παραπέρα. Με σκέψεις για προσφυγές μέχρι και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια, η «Ενωση Αθεων» διαπιστώνει πως «η θρησκευτική ελευθερία είναι μια έννοια ελάχιστα κατανοητή στη χώρα μας».

Υπάρχει τέτοια Ενωση; Κι όμως. «Υπάρχουν πολλοί που δεν το δηλώνουν ανοικτά από φόβο κοινωνικού στίγματος. Να ακουστεί δημόσια η φωνή μας και να αντιπροσωπεύσουμε την αθεϊστική σκοπιά των πραγμάτων στον κοινωνικό διάλογο». Για την ώρα η Ενωση Αθεων είναι μια απλή ένωση προσώπων, η οποία όμως βρίσκεται στη διαδικασία ίδρυσης σωματείου που αναμένεται να ολοκληρωθεί τον ερχόμενο Μάιο. 

«Αντιληφθήκαμε ότι χρειαζόμαστε νομική υπόσταση για να προχωρήσουμε σε διεκδικήσεις». 

 Μόλις αποκτήσουν νομική προσωπικότητα, θα αρχίσουν να προβαίνουν και σε νομικές ενέργειες, όπως η καταγγελία της αναγραφής του θρησκεύματος σε κρατικά έγγραφα. «Εάν δεν δικαιωθούμε στο Συμβούλιο της Επικρατείας», λένε, «θα καταφύγουμε στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια, με όλα όσα αυτό συνεπάγεται για την Ελλάδα». Το θρήσκευμα καταγράφεται «καταχρηστικά», όπως υποστηρίζουν, σε πάρα πολλά κρατικά έγγραφα και αρχεία.

«Κατήχηση»

Το πλαίσιο δράσης της Ενωσης Αθεων είναι να παρέχει πληροφορίες για τα δικαιώματα που ήδη ισχύουν σύμφωνα με το νόμο, όπως η απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία, η διαγραφή του θρησκεύματος από το ληξιαρχείο, η διαφορά ανάμεσα σε ονοματοδοσία και βάπτιση κ.λπ. «Επίσης κάνουμε παρεμβάσεις προς τους αρμόδιους φορείς για θέματα όπως η καταχρηστική αναγραφή του θρησκεύματος στα απολυτήρια των σχολείων, και σε πολλά άλλα κρατικά αρχεία και έγγραφα, οι θρησκευτικές αναφορές στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση». 

Η τελευταία παρέμβαση της Ενωσης Αθεων έγινε προς το υπουργείο Παιδείας και προτείνει -μεταξύ άλλων- την πλήρη κατάργηση των θρησκευτικών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, αφού σε αυτές τις ηλικίες «ισοδυναμεί με κατήχηση». Ωστόσο, η ανάπτυξη θρησκευτικής συνείδησης «μπορεί κάλλιστα να καλυφθεί στη Δευτεροβάθμια, όταν ο μαθητής θα είναι πιο ώριμος και συνειδητοποιημένος».

Πάντως, καταλήγουν «στο θέμα της απαλλαγής από τα θρησκευτικά επικρατεί μεγάλη σύγχυση, για την οποία ευθύνεται η απροθυμία του υπουργείου Παιδείας να πάρει σαφή θέση στο ζήτημα».

ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΠΑΣ

Πρωτοετής φοιτητής πλέον, είχε πάρει απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών στην τελευταία τάξη του λυκείου:

«Αποφάσισα συνειδητά να απαλλαγώ από το μάθημα των θρησκευτικών. Πρόκειται για ένα μάθημα που καταπατά τη θρησκευτική ελευθερία του ατόμου, καθώς από τις πρώτες κιόλας τάξεις του δημοτικού ουσιαστικά κατηχεί τα παιδιά στη θρησκεία του χριστιανισμού. Αναγνωρίζοντας μόνος μου το πρόβλημα, αποφάσισα να απαλλαγώ από το συγκεκριμένο μάθημα στη Γ' Λυκείου. Ο κηδεμόνας μου, αν και χριστιανός, δέχτηκε να υπογράψει τη δήλωση απαλλαγής. Σύμφωνα με την τότε διεύθυνση του σχολείου, προκειμένου να απαλλαγείς έπρεπε επίσης να δηλώσεις (προφορικά) "αλλόθρησκος" και υποχρεωνόσουν να παρακολουθείς κάποιο άλλο μάθημα σε άλλο τμήμα την ώρα των θρησκευτικών. Παραδόξως, κάθε σχολείο ακολουθεί διαφορετική πολιτική απαλλαγών, ερμηνεύοντας ελεύθερα τις ήδη αντιφατικές εγκυκλίους. Οι περισσότεροι συμμαθητές μου ξαφνιάστηκαν μαθαίνοντας πως έχουν τη δυνατότητα απαλλαγής από τα θρησκευτικά. Οσοι επιχείρησαν να κάνουν το ίδιο, ντράπηκαν ή φοβήθηκαν να το ζητήσουν από τους γονείς τους, οι οποίοι πιθανόν να το θεωρούν θέμα ταμπού που θα μπορούσε να τους "στιγματίσει" στον κοινωνικό τους περίγυρο».

ΜΗΤΕΡΑ

«Το δικαίωμα απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών το άσκησα ανεμπόδιστα ήδη από το 1982, όταν ήμουν μαθήτρια. Απαλλάξαμε τη μεγάλη μας κόρη στο γυμνάσιο φοβούμενοι πιθανή περιθωριοποίησή της, κάτι όμως που δεν συνέβη ποτέ. Ετσι, τα μικρά μας δεν έκαναν καθόλου θρησκευτικά, φροντίσαμε για την απαλλαγή τους ήδη από τη Γ' Δημοτικού. Δεν είχαμε κανένα πρόβλημα ούτε με τους εκπαιδευτικούς ούτε με τους συμμαθητές τους. Στο Γυμνάσιο δημιουργήθηκε ένα θέμα με το διευθυντή, λόγω της ελλιπούς ενημέρωσής του για την ισχύουσα νομοθεσία, το οποίο όμως λύθηκε άμεσα. Μεγαλώνουμε τα παιδιά μας μαθαίνοντάς τα τις πανανθρώπινες αξίες. Αν αύριο, ως ενήλικες, νιώσουν ότι τους χρειάζεται να πιστεύουν σε κάποιο θεό, ας είναι αποκλειστικά δική τους απόφαση».

ΜΑΘΗΤΡΙΑ

«Πήρα απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών στη Β' Γυμνασίου. Το οικογενειακό μου περιβάλλον ποτέ δεν με πίεσε να διαλέξω τα πιστεύω μου. Μέσω συζητήσεων έμαθα να σκέφτομαι σφαιρικά, χωρίς καθοδήγηση να ασπαστώ κάτι που ίσως ακόμα δεν μπορούσα να καταλάβω. Στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι την αποφοίτησή μου δεν είχα κάποια άσχημη αντιμετώπιση. Ημουν αρκετά έτοιμη να υποστηρίξω τις απόψεις μου, αλλά φρόντισα επίσης να μη χαλάσω τις σχέσεις μου προσπαθώντας να τις επιβάλω στους άλλους».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ