Του ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ
Στο «1984» του Οργουελ, αυτόν τον εξουσιαστικό εφιάλτη, η κυβέρνηση της Ωκεανίας αναθεωρεί συνεχώς τα ιστορικά αρχεία έτσι που να ευθυγραµµίζονται µε την τρέχουσα πολιτική. Οταν η Ωκεανία εµπλέκεται σε πόλεµο µε την ευρασία, τα αρχεία δείχνουν ότι τα πράγµατα ήταν πάντοτε έτσι. Κι όταν ο πόλεµος τελειώνει, τα αρχεία αλλάζουν πάλι και ο λαός υποβάλλεται σε πλύση εγκεφάλου για να πιστέψει πως οι δύο χώρες ήταν πάντα φίλες και σύµµαχοι. ο ιστορικός αναθεωρητισµός ήταν η κυριότερη µέθοδος προπαγάνδας του υπουργείου αλήθειας.
Την Ιστορία άλλοι θέλουν να τη θυµούνται κι άλλοι να την ξεχνούν. οι Γάλλοι προτιµούν να ξεχνούν το προδοτικό φιλοναζιστικό καθεστώς του βισύ, παρά να το θυµούνται: τα σχολικά βιβλία της νεώτερης γαλλικής ίστορίας αφιερώνουν µόλις τέσσερις σελίδες σε αυτό το καθεστώς, έναντι 157 σελίδων που αναφέρονται στα επιτεύγµατα της µεταπολεµικής εποχής. Με τη φυλάκιση του βρετανού ιστορικού ίρβινγκ που αµφισβήτησε το εβραϊκό ολοκαύτωµα, οιαυστριακοί,που σχεδόν µας έχουν πείσει πωςο Χίτλερ ήταν Γερµανός και ο Μπετόβεν αυστριακός, αναζήτησαν πιστοποιητικό αντιναζιστικής νοµιµότητας. Και το Συµβούλιο της ευρώπης αναθεώρησε δηµοκρατικά και πλειοψηφικά τη συµβολή του κοµµουνισµού στην κατανίκηση του ναζισµού και του φασισµού, εξισώνοντάς τον µε αυτούς.
Σε αυτές τις συνθήκες, πώς θα µπορούσε ένας Νέρων να παραµείνει παραδοµένος στην ιστορική καταισχύνη; ίταλοί ακροδεξιοί ανέλαβαν να ρετουσάρουν την ιστορική εικόνα του. εύκολο έργο, αφού ήταν τόσο κακή που οποιαδήποτε αναθεώρησή της δεν θα µπορούσε να είναι παρά προς το καλύτερο. ∆ιώκτης της ολιγαρχίας λοιπόν, τολµηρός µεταρρυθµιστής και άνθρωπος κοντά στον λαό, ο οποίος πρέπει επιτέλους να µάθει την αλήθεια για τον αυτοκράτορα που ο Σουετώνιος και ο Τάκιτος παρέδωσαν στην ίστορία µε το στίγµα του διώκτη των χριστιανών, που από το σπαθί του δεν γλίτωσαν ούτε ο αδελφός του βρετανικός και οι σύζυγοί του οκταβία και Ποπαία, ούτε ο ίδιος του ο δάσκαλος Λεύκιος Σενέκας.
Είναι σηµείο των καιρών η ίστορία να πέφτει θύµα ενός δηµαγωγικού αναθεωρητισµού. Η ιστορική αλήθεια κακοποιείται και χειραγωγείται καθηµερινά από τρέχοντα πολιτικά συµφέροντα που, πότε στα τηλεοπτικά παράθυρα και πότε σε κοινοβουλευτικές επιτροπές και δικαστήρια, επιδιώκουν την επιβολή έστω µιας επίφασης αληθοφάνειας. Και το παρελθόν αλλάζει συνεχώς, όσο αλλάζουν κι αυτά τα συµφέροντα, µαζί µε την ιστορική αλήθεια των λαών, που κάθε εξουσία αποφασίζει γι’ αυτήν είτε να είναι προαιρετική, όταν δεν την εξυπηρετεί, είτε, όταν την εξυπηρετεί, υποχρεωτική διά νόµου.
Η Ιστορία όπως και η ∆ικαιοσύνη είναι πάντα η ίστορία του νικητή. Οµως, η ίδια η ίστορία έχει προνοήσει µε πολλή πανουργία ώστε να εξασφαλίζει την αντικειµενικότητά της: στην πορεία του χρόνου, αυτός ο νικητής σπάνια είναι ο ίδιος. Στο παρόν, καθένας βιάζεται να ξαναγράψει την ίστορία για λογαριασµό του. αλλά κανείς δεν ξέρει πώς αυτή θα ξαναγραφτεί στο µέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου