Αντουανέτες της συγχρονης Ελλάδας...

Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

Αν ένας απλός καθημερινός άνθρωπος δεν κάνει καλά τους λογαριασμούς του, είναι δυνατόν να βρεθεί ακόμη και πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Αντίθετα, οι επαΐοντες καθηγητές πανεπιστημίου, οικονομολόγοι και λοιποί «σοφοί» που έριξαν έξω μια ολόκληρη χώρα, το πολύ – πολύ να εκλεγούν και πάλι μέλη στο ελληνικό κοινοβούλιο. Θα τους συναντήσουμε στις αίθουσες VIP των αεροδρομίων και σε glamour πάρτι. Όχι, πάντως, στον Κορυδαλλό...

Χρωστάς χρήματα στο κράτος; Θα πας φίλε μου φυλακή. Σωστό και δίκαιο, διότι όλοι θα πρέπει να σεβόμαστε τους νόμους και τους συμπολίτες μας. Τα χρήματα που θα κλέψουμε από τα δημόσια ταμεία τα κλέβουμε από την κοινωνία, τα στερούμε από το κοινωνικό σύνολο. Δεν είναι δυνατόν, όμως, να οδηγήσεις κάποιον στην φυλακή για μία υποχρέωση της τάξης των 5.000 και των 10.000 ευρώ, όταν δεν έχουν λογοδοτήσει εκείνοι που χρέωσαν τη χώρα 400 δισεκατομμύρια ευρώ. Είναι εξωφρενικό, μοιάζει στα μάτια των πολιτών ως κοροϊδία.

Λίγο ακόμη θέλει για να αρχίσουν να βγαίνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα οι υπαίτιοι αυτής της εθνικής προδοσίας και να μας δίνουν συμβουλές για το πώς θα ξεπεράσει η χώρα την... κρίση! Ή ακόμη καλύτερα να μαζευτούν όλοι αυτοί οι ανίκανοι και να απαιτήσουν να συγκροτήσουν κυβέρνηση εθνικής ενότητας, της οποίας θα ηγηθούν οι ίδιοι...

Κοιτάξτε τι γίνεται στην Αίγυπτο. Πριν μερικές μόλις μέρες επισκέφτηκε αυτή τη χώρα μία καλή φίλη, η οποία είχε επαφές με αρκετούς επιχειρηματίες. Γύρισε πίσω ενθουσιασμένη. Η Αίγυπτος, μου είπε, είναι ένας επίγειος παράδεισος. Παρέλειψε η φίλη μου να συζητήσει με τον απλό κόσμο. Αν το είχε κάνει, θα είχε μία τελείως διαφορετική άποψη. Θα υποψιαζότανε, τουλάχιστον αυτό, ότι η πείνα μπορεί να οδηγήσει τον κόσμο στα άκρα και ότι τα οικονομικά θαύματα που στηρίζονται στην ανέχεια των μαζών είναι επίπλαστα και εύκολα μπορούν να διαλυθούν.

Πόσο κοντά είμαστε από το να δούμε τον κόσμο στους δρόμους να απαιτεί την παραίτηση όλων των πολιτικών; Οι συνθήκες στην Ελλάδα δεν είναι ίδιες με εκείνες της Αιγύπτου. Ωστόσο, η λαϊκή οργή μεγαλώνει μέρα με τη μέρα και σε αυτές τις περιπτώσεις κανείς δεν μπορεί να κάνει προβλέψεις για το πώς θα ξεθυμάνει αυτό το οργισμένο ποτάμι των ανθρώπων. Θα κρυφτούν στους καναπέδες των σπιτιών τους; Θα υπάρξει ένα γεγονός που θα τους βγάλει στο δρόμο; Κανείς δεν ξέρει. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι η κυβέρνηση και ο πολιτικός κόσμος κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να τους εξοργίσουν ακόμη περισσότερο...

Συστήνουν εξεταστικές επιτροπές και υπόσχονται κάθαρση. Στο τέλος, όταν οι επιτροπές ολοκληρώνουν το έργο τους, οι πολίτες νιώθουν ότι τους έχουν κοροϊδέψει μία ακόμη φορά. Ότι δεν ήταν κάτι περισσότερο από μία ακόμη προσπάθεια συγκάλυψης, συσκότισης της αλήθειας.

Το Βατοπαίδι; Δεν υπήρξε ποτέ! Η Siemens; Αφορά κάτι μυστήριους τύπους που ήταν στις παρυφές της εξουσίας; Πώς είναι δυνατόν, κύριοι πολιτικοί, να έχετε την απαίτηση ο κόσμος να σας σέβεται, όταν εσείς οι ίδιοι δεν σέβεστε τον εαυτό σας; Με τι σθένος ζητάτε από τον κόσμο κάθε μέρα και νέες θυσίες, όταν δεν έχετε ακόμη οδηγήσει ενώπιον της Δικαιοσύνης τους ανθρώπους που ευθύνονται για τα σημερινά μας χάλια;

Το έχουμε πει και άλλοτε, θα το επαναλάβουμε και σήμερα. Δυστυχώς, οι περισσότεροι πολιτικοί είναι κλεισμένοι σε μία γυάλινη σφαίρα. Ουδεμία σχέση έχουν με τον κόσμο, δεν αφουγκράζονται τα προβλήματα και τις ανησυχίες του. Μοιάζει σαν να ζουν στα ανάκτορα και ως άλλη Μαρία Αντουανέτα να αναρωτιούνται γιατί ο κόσμος ζητά ψωμί, όταν μπορεί να φάει παντεσπάνι.

CAPITAL.GR