Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ
Αχ, να μιλούσαν επιτέλους οι δίκαιοι!
Ισως τα λόγια τους
να βοηθούσαν κάπως...
Πανταζής Φύσσας: Αντε, αποφάσισε λοιπόν.
Αφού μπήκαμε -εκόντες άκοντες- στον ρυθμό της εξέτασης των κακώς κειμένων της νομοθεσίας, των «πονηρών κενών» της εξουσίας και της διαφθοράς των αξιωματούχων, καλό θα ήταν να συγκροτηθεί μια διακομματική κοινοβουλευτική επιτροπή για να μελετήσει σε βάθος τα όσα έχουν συμβεί μέσα στα ελληνικά πανεπιστήμια. Αλλωστε, η Παιδεία και το εκπαιδευτικό σύστημα συνιστούν, μαζί με την Οικονομία και την Ασφάλεια, τους βασικούς πυλώνες της Δημοκρατίας μας.
ΕΤΣΙ, κρίνεται σκόπιμο να διερευνηθούν -ενδεικτικά- τα παρακάτω:
1. Πώς και με «ποια μέσα» (βλ. κλίκες) εκλέγονται πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις επί 12-15 χρόνια καθηγητές Σχολών (μεγάλης αριθμητικής επιρροής);
2. Ποια η σχέση των μεγαλοκαθηγητών με τις αυτοαποκαλούμενες «ανεξάρτητες» φοιτητικές παρατάξεις (π.χ. πώς ορισμένοι φοιτητοπατέρες παίρνουν πτυχίο προβιβαζόμενοι σε 30-40 μαθήματα, την ίδια περίοδο); (Αφού προηγουμένως έχουν ψηφίσει ή καταψηφίσει τους «υποδειχθέντες»).
3. Ποια η οικονομική κατάσταση, με την έννοια της χρηστής και διαφανούς οικονομικής διαχείρισης των Ειδικών Λογαριασμών; Μήπως, θα πρέπει ν' ανοίξουν και ορισμένοι τραπεζικοί λογαριασμοί γενικών διευθυντών ή υπόλογων καθηγητών;
4. Τι συμβαίνει με τις εταιρείες αξιοποίησης της πανεπιστημιακής περιουσίας; Ποιοι «κινούν» τις μετοχές, τις παίζουν στα repos, τις χάνουν, αλλά ουδείς ανοίγει το στόμα του; Νοείται ομερτά στους ναούς της ελευθερίας και της γνώσης;
5. Πώς λειτουργούν η οικογενειοκρατία, αλλά και οι πελατειακές σχέσεις με τους πολιτικούς; Π.χ. πόσοι καθηγητές έχουν διορίσει τα (πόσα;) παιδιά τους ή τις συζύγους τους στα ΑΕΙ; Πόσοι γόνοι υπουργών έχουν γίνει διδάκτορες «τιμής ένεκεν»;
6. Πώς νοείται να μιλάνε για το δημόσιο πανεπιστήμιο καθηγητές που παίρνουν φακελάκι (στο ιδιωτικό τους γραφείο) ή κινητοποιούν οικονομικούς, εξωθεσμικούς παράγοντες, για να εκλεγούν σε διάφορα αξιώματα;
7. Ποιοι αναρμόδιοι υπουργοί, γεν. γραμματείς και λοιποί αξιωματούχοι κινούνται υπέρ της «προστασίας» διαφόρων υποψηφίων;
8. Πώς επιτρέπεται σε ορισμένες Σχολές να υπάρχουν 5.000 ή 10.000 υποψήφιοι διδάκτορες (εν ομηρία;) ενώ ο νόμος το απαγορεύει; Το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν έχει ανάγκη από σωτήρες (εφόσον το ίδιο θέλει να σωθεί). Πρέπει, όμως, ν' αποβάλει από τη διοίκησή του τους ιδιοτελείς ολετήρες της συνταγματικής αυτοδιοίκησης.
ΥΓ.: Ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς οφείλουν ν' αποδείξουν ότι δεν επηρεάζονται από «κουμπαριές», «διευκολύνσεις» ή «ιδεολογικές συγγένειες». Αν, βέβαια, θέλουν ένα πανεπιστήμιο χωρίς μικρομάγαζα.
Ελεος! Οχι άλλος κοντός ψαλμός αλληλούια.
ΥΓ.2.: Επεται συνέχεια.
www.giannispanousis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου