Ελεύθεροι να πεθάνουν ανασφάλιστοι

Tης Ευρυδικης Mπερση

Την προηγούμενη εβδομάδα, μία μέρα αφότου ο Αμερικανός πρόεδρος υπέγραψε το νόμο για τη μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας, ο Τεξανός Νταγκ Τρέισι έλαβε ένα μήνυμα από αυτά που παγώνουν το αίμα μέσα στις φλέβες. Η ασφαλιστική του εταιρεία, ο κολοσσός Blue Cross Blue Shield, του ανακοίνωσε ότι αφήνει τον νεογέννητο γιο του ανασφάλιστο, γιατί έτσι τη συμφέρει. Ο μικρός Χιούστον γεννήθηκε με μετάθεση των καρδιακών αρτηριών, πάθηση που, χωρίς άμεση χειρουργική επέμβαση, οδηγεί στο θάνατο. Η αίτηση για την ασφάλιση απορρίφθηκε με τον ισχυρισμό ότι το νεογνό έπασχε από υποκείμενο νόσημα.

Τέτοιου είδους ακρότητες θα είναι παράνομες όταν ο νέος νόμος τεθεί σε ισχύ, τον Σεπτέμβριο. Οι ασφαλιστικές εταιρείες θα απαγορεύεται να επικαλούνται υποκείμενα νοσήματα για να μην καλύπτουν τα παιδιά. Το 2014, ο νόμος θα τεθεί πλήρως σε εφαρμογή επεκτείνοντας την πρόβλεψη αυτή και για τους ενηλίκους.

Θα περίμενε κανείς ότι τέτοια μέτρα θα τύχαιναν πάνδημης αποδοχής. Ποιος διαφωνεί ότι ένα άρρωστο παιδάκι θα πρέπει να είναι σε θέση να επιβιώσει χωρίς να καταστραφούν οικονομικά οι γονείς του; Ή ποιος μπορεί να δικαιολογήσει την ασφαλιστική εταιρεία Assurant, που, όταν πληροφορήθηκε ότι ο 18χρονος, άρτι ασφαλισμένος, Τζερόμ Μίτσελ έπαθε έιτζ, ακύρωσε το συμβόλαιό του; Στη δικαστική διαμάχη που ακολούθησε, προέκυψε ότι η εταιρεία διέθετε στους υπολογιστές της ειδικό πρόγραμμα ώστε να εντοπίζει τους ασφαλισμένους με έιτζ και να ακυρώνει, με οποιαδήποτε δικαιολογία ή και χωρίς δικαιολογία, τα συμβόλαιά τους.

Κι όμως, οι αντιδράσεις στον νέο νόμο είναι έντονες – για τους λάθος λόγους. Από στελέχη παραστρατιωτικών ομάδων, όπως ο Μάικ Βαντερμπού, που καλούν ανοιχτά τους Αμερικανούς να πετροβολήσουν τα τοπικά γραφεία του Δημοκρατικού κόμματος, ώς τους γενικούς εισαγγελείς δεκατριών πολιτειών, που προσέφυγαν δικαστικά χαρακτηρίζοντας το νόμο αντισυνταγματικό, πολλοί Αμερικανοί φαίνεται να υπερασπίζονται την ελευθερία του να πεθαίνουν αβοήθητοι και ανασφάλιστοι.

Μετά από ατελείωτους συμβιβασμούς, αντί ο νόμος να ιδρύει κρατικό ασφαλιστικό φορέα που να ανταγωνίζεται τις ιδιωτικές ασφαλιστικές, υποχρεώνει όλους τους Αμερικανούς να αγοράζουν ιδιωτικά συμβόλαια, ενισχύοντας τους πιο αδύναμους ώστε να μπορούν να τα αγοράζουν κι αυτοί. Προοδευτικοί επικριτές της μεταρρύθμισης τη χαρακτηρίζουν τεράστιο δώρο προς τις ασφαλιστικές και, με δεδομένη την οικονομική δυσπραγία, αμφιβάλλουν αν οι επιδοτήσεις θα είναι αρκετές ώστε πράγματι να αυξήσουν τον αριθμό των ασφαλισμένων.

Ομως, ακόμη και αυτή η αποδυναμωμένη, προϊόν αμέτρητων υποχωρήσεων εκδοχή του νόμου θεωρείται από ένα δυνατό ρεύμα οργισμένων Αμερικανών ως απαράδεκτη κυβερνητική υπερέκταση. Προκειμένου να φύγει η κυβέρνηση από τα πόδια τους, θα προτιμούσαν ο μικρός Χιούστον να πεθάνει αβοήθητος – αλλά το νεογέννητο δεν τους έκανε τη χάρη. Η επέμβασή του έγινε και πέτυχε.

πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ