Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ
Οταν η Ε.Ε επιχειρεί να βγάλει πολιτική απόφαση πέφτει πολύ γέλιο. Το ελληνικό πρόβλημα η Γερμανία ήθελε να το πάει στη διάσκεψη κορυφής των 27, ώστε η ίδια να ελιχθεί καλύτερα μέσα στην οχλαγωγία. Οι Γάλλοι με τον ευρωπαϊκό Νότο επέμεναν να προηγηθεί συζήτηση των μελών της ευρωζώνης, όπου θεωρούσαν τους συσχετισμούς ευνοϊκότερους προκειμένου να καμφθεί η σκληρή γερμανική στάση. Η τελευταία, υποδαυλιζόμενη από την παπανδρεϊκή μπλόφα περί προσφυγής στο ΔΝΤ, συνοψιζόταν στο ψυχρό: «αφού θέλετε ΔΝΤ, να πάτε και με την ευχή μας».
Στο αμερικανικό πόκερ του Ελληνα πρωθυπουργού η Μέρκελ αντέδρασε ακαριαία με ένα «Ι call your bluff», α λα τευτονικά. Δηλαδή, εκεί που εσύ μπλοφάρεις εγώ ποντάρω και τα ρέστα μου. Ο κ. Παπανδρέου θορυβημένος πήγε πάσο αλλά ήταν πλέον αργά. Εκανε γαργάρα τα περί ΔΝΤ αλλά η παρτίδα είχε χαθεί, η αγορά έβγαλε πάλι σπυριά, κάτι καταθέσεις κάνανε φτερά και τα spread τράβηξαν ξανά την ανηφόρα.
Τελικά έγινε η σύσκεψη των 16 του ευρώ, όπου επικράτησε πάλι η γερμανική θέση περί μη απόφασης. Διότι το γαλλογερμανικό σχέδιο για την οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα είναι η επιτομή της αναποφασιστικότητας, της ολιγωρίας και της αναβλητικότητας.
Η πονηρή κ. Μέρκελ έβαλε το ΔΝΤ στην ευρωζώνη από το παράθυρο, αφού ο αφελής (;) Ελληνας πρωθυπουργός είχε πρωτύτερα ανοίξει διάπλατα την πόρτα... Εδώ οφείλουμε μία απολογία στους αναγνώστες μας. Την περασμένη βδομάδα είχαμε πει ότι τα λεφτά του ΔΝΤ είναι φτηνά και ζεματιστά. Τελικά, φτηνά μπορεί να είναι (άλλοι λένε για επιτόκιο 2,5% και άλλοι για 3,5%) αλλά το ποσόν αποδεικνύεται μούφα. Βλέπετε, το ΔΝΤ δεν δανείζει ανάλογα με το οικονομικό πρόβλημα της χώρας αλλά ανάλογα με την οικονομική της συνδρομή στο ταμείο. Ετσι, όλο κι όλο που η Ελλάδα μπορεί να εκταμιεύσει είναι περί τα 10 δισ. Αστείο ποσό μπροστά στα 45 δισ. που χρειαζόμαστε φέτος, χώρια που θα τους έχουμε και πάνω από το κεφάλι μας...
Αποφασίστηκε, λοιπόν, κοινός μηχανισμός σωτηρίας της Ελλάδας. Από ΔΝΤ και ευρωζώνη. Μιλάμε για ένα ποσό περί τα 22 δισ. Απίστευτες τσιγκουνιές. Από αυτά, τα κράτη-μέλη θα συνεισφέρουν τα δύο τρίτα. Με «διμερή συντονισμένα δάνεια» (τρομερή ορολογία;), με βάση το μερίδιό τους στο κεφάλαιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Και με επιτόκιο εκείνο της αγοράς. Και όλα αυτά ως ultima ratio. Πάει να πει, λύση έσχατης ανάγκης. Και μόνο αν η Ελλάδα, ανήμπορη να δανειστεί ευρώ τσακιστό, τα ζητήσει. (Καλά, αυτό το αστείο θα κρατήσει πολύ ακόμη;).
Αυτές τις αηδίες αποφάσιζαν οι αξιωματούχοι της Ε.Ε., όταν ένας τραπεζίτης, ο κ. Τρισέ, πρόεδρος της ΕΚΤ, έβαλε τα γυαλιά στους θλιβερούς και κούφιους πολιτικαντισμούς. Δήλωσε ευθαρσώς ότι η ΕΚΤ θα συνεχίσει να δέχεται ως εγγύηση για δανεισμό ελληνικών τραπεζών τα ελληνικά ομόλογα, ακόμη και υποβαθμισμένα, για όλο το 2011.
Ουσιαστική ανάσα δηλαδή και μάνι μάνι. Η μόνη πολιτική απόφαση των ημερών. Η κ. Μέρκελ οφείλει ένα ευχαριστώ στον Ελληνα πρωθυπουργό. Και ο τελευταίος ένα ακόμη μεγαλύτερο στον Γάλλο τραπεζίτη.
ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου