"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Εξόριστοι λόγω κατ΄ οίκον διδασκαλίας

ΤΗΕ ΤΙΜΕS /Της Αlexandra Frean

Λίγο μετά τις 7 το πρωί μιας παγωμένης ημέρας του Οκτωβρίου 2006, η αστυνομία κτύπησε την πόρτα του Ούβε και της Χαναλόρε Ρομάικε στο Μπίσινγκεν της Βάδης-Βυρτεμβέργης. Λίγο αργότερα, οι αστυνομικοί αποχώρησαν παίρνοντας μαζί τους τα τρία παιδιά που ήταν παρόντα.

Ποιο ήταν το έγκλημα των Ρομάικε; Ότι εκπαίδευαν τα παιδιά τους στο σπίτι, σε μια χώρα που κάτι τέτοιο όχι μόνο είναι παράνομο, αλλά θεωρείται ιδιαιτέρως ύποπτο και αντικοινωνικό. Μάλιστα ένα γερμανικό δικαστήριο αποφάσισε πρόσφατα ότι η εκπαίδευση στο σπίτι ισοδυναμεί με τη δημιουργία «παράλληλων κοινωνιών». Έτσι, οι αστυνομικοί πήγαν στο σπίτι των Ρομάικε για να πάρουν τα παιδιά και να τα στείλουν στο σχολείο.

Δύο χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 2008, η οικογένεια έφυγε από τη Γερμανία και κατέφυγε στην Αμερική, όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο. Και τον περασμένο Ιανουάριο, ένας δικαστής στο Τενεσί ικανοποίησε το αίτημά τους με το επιχείρημα ότι αν επιστρέψουν στη Γερμανία διατρέχει κίνδυνο η ζωή τους.

Τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης εξέφρασαν τον αποτροπιασμό τους για την απόφαση αυτή, με την «Ντι Βελτ» να ισχυρίζεται ότι οι Ρομάικε κάνουν κακό στα παιδιά τους. Αν όμως οι δημοσιογράφοι είχαν κάνει τον κόπο να μιλήσουν με την οικογένεια, ίσως να είχαν καταλήξει σε διαφορετικό συμπέρασμα. Επισκέφθηκα τους Ρομάικε στο Τενεσί και βρήκα ανθρώπους ήρεμους και ευγενείς. Τα παιδιά μελετούσαν ήσυχα στο σαλόνι και κάθε τόσο σηκώνονταν για να φέρουν ένα βιβλίο. Ακόμη και η 4χρονη Νταμάρις καθόταν χωρίς να ενοχλεί κανέναν. «Θα αγωνιστώ μέχρι το τέλος», λέει η 37χρονη μητέρα τους. «Ο νόμος αυτός πρέπει να αλλάξει».

Η Χαναλόρε είχε κακή εμπειρία από το σχολείο, καθώς οι συμμαθήτριές της της συμπεριφέρονταν πολύ άσχημα. Ανησύχησε πολύ, έτσι, όταν ο μεγαλύτερος γιος της, ο Ντάνιελ, κλείστηκε στον εαυτό του όταν πήγε στο Δημοτικό. Και ανησύχησε ακόμη περισσότερο όταν η κόρη της, η Λίντια, άρχισε να παραπονιέται για πονοκεφάλους και στομαχόπονους. Το ζευγάρι αναζήτησε άλλα σχολεία στο κρατίδιο, αλλά δεν βρήκε τίποτα ικανοποιητικό. Τον Σεπτέμβριο του 2006, άρχισε να κάνει μαθήματα κατ΄ οίκον στον Ντάνιελ (που ήταν τότε 9 ετών), τη Λίντια (8) και τον Γιόσουα (6). Περίμεναν ότι μπορεί οι αρχές να τους επέβαλλαν κάποιο πρόστιμο και έπαθαν σοκ όταν η αστυνομία πήρε εκείνο το πρωί τα παιδιά. Έτσι, αποφάσισαν να πουλήσουν το σπίτι, να εγκαταλείψουν τη χώρα και να πάνε στην Αμερική. Ξέρουν ότι η κατ΄ οίκον εκπαίδευση δεν είναι για όλο τον κόσμο. Σε εκείνους όμως φαίνεται σωστό και είναι αποφασισμένοι να μην κάνουν πίσω.

Δεν υπάρχουν σχόλια: