Της Καρολίνας ΠαπακώσταOι καθαρίστριες των νοσοκομείων στη Γηραιά Αλβιώνα «δημιουργούν» 10 λίρες για κάθε 1 λίρα που λαμβάνουν ως πληρωμή.
Η ελίτ των τραπεζικών στο City «καταστρέφουν» 7 λίρες για κάθε 1 λίρα των απολαβών τους. Οι οποίες, όπως θα έλεγαν κι αυτοί, needless to say πόσα μηδενικά έχουν.
Αυτά δεν είναι αυθαίρετα συμπεράσματα, είναι ευρήματα μελέτης που πραγματοποίησε ένα think tank, το Νew Εconomics Foundation.
Αυτά δεν είναι αυθαίρετα συμπεράσματα, είναι ευρήματα μελέτης που πραγματοποίησε ένα think tank, το Νew Εconomics Foundation.
Εντάξει, οι Αγγλοσάξονες έχουν αναπτύξει μια ιδιάζουσα, για να το θέσουμε ευγενικά, σχέση με την έρευνα. Κάνουν μία για καθετί. Κάποιες όμως έχουν κάτι να πουν, παρά το γεγονός ότι καταλήγουν σε συμπεράσματα που όλοι υποπτευόμασταν. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η εποχή μας ρέπει στην αριθμολαγνεία. Και εμείς μαζί.
Τέλος πάντων, με το που τη διαβάζω τηλεφωνώ σε μια φίλη που εργάζεται σε μεγάλη χρηματιστηριακή. Και αρχίζω, χωρίς ανάσα σχεδόν, να της λέω τα καθέκαστα.
Της ζητούσα, μιας και είναι ένα γρανάζι αυτού του συστήματος, να μου απαντήσει με το βλέμμα και τις πληροφορίες του insider στο ερώτημα που γέννησε αυτή η διαβόητη οικονομική κρίση και κανείς δεν το απάντησε πειστικά. «Οι παχυλοί μισθοί και τα bonus διαφόρων τύπων- όχι μόνο στον τραπεζικό ή τον επενδυτικό τομέα - από τι νομιμοποιούνται, δηλαδή τι ακριβώς προσφέρουν σε αυτή την κοινωνία για να τους δικαιούνται;».
Διακόπτοντας το ντελίριό μου μού απαντά αφοπλιστικά:
«Είναι και μια “ανθυπολεπτομέρεια” που ξεχνάς. Όλοι μου οι γνωστοί, ανεξαρτήτως αντικειμένου εργασίας, αγανακτούν περισσότερο επειδή υπάρχουν σε κοντινά γραφεία κάποιοι που κάνουν το απόλυτο τίποτα και έχουν λαμβάνειν τα τριπλάσια από αυτούς. Στην καλύτερη περίπτωση. Ανακάλυψαν όλοι τα golden boys και ξέχασαν πως σε αυτή τη χώρα εκτός από τα εισαγόμενα προβλήματα- όπως είναι τα ακριβοπληρωμένα στελέχη- έρχεται κανείς αντιμέτωπος και με την απόλυτη αναξιοκρατία στη συσχέτιση παραγωγικότητας- αμοιβής».
Τέλος πάντων, με το που τη διαβάζω τηλεφωνώ σε μια φίλη που εργάζεται σε μεγάλη χρηματιστηριακή. Και αρχίζω, χωρίς ανάσα σχεδόν, να της λέω τα καθέκαστα.
Της ζητούσα, μιας και είναι ένα γρανάζι αυτού του συστήματος, να μου απαντήσει με το βλέμμα και τις πληροφορίες του insider στο ερώτημα που γέννησε αυτή η διαβόητη οικονομική κρίση και κανείς δεν το απάντησε πειστικά. «Οι παχυλοί μισθοί και τα bonus διαφόρων τύπων- όχι μόνο στον τραπεζικό ή τον επενδυτικό τομέα - από τι νομιμοποιούνται, δηλαδή τι ακριβώς προσφέρουν σε αυτή την κοινωνία για να τους δικαιούνται;».
Διακόπτοντας το ντελίριό μου μού απαντά αφοπλιστικά:
«Είναι και μια “ανθυπολεπτομέρεια” που ξεχνάς. Όλοι μου οι γνωστοί, ανεξαρτήτως αντικειμένου εργασίας, αγανακτούν περισσότερο επειδή υπάρχουν σε κοντινά γραφεία κάποιοι που κάνουν το απόλυτο τίποτα και έχουν λαμβάνειν τα τριπλάσια από αυτούς. Στην καλύτερη περίπτωση. Ανακάλυψαν όλοι τα golden boys και ξέχασαν πως σε αυτή τη χώρα εκτός από τα εισαγόμενα προβλήματα- όπως είναι τα ακριβοπληρωμένα στελέχη- έρχεται κανείς αντιμέτωπος και με την απόλυτη αναξιοκρατία στη συσχέτιση παραγωγικότητας- αμοιβής».
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, η φίλη μου δεν πιστεύει στην κόκκινη θρησκεία, απεχθάνεται τον συνδικαλισμό και, μεταξύ μας, δεν ελπίζει ότι κάποια στιγμή όλα αυτά θα αλλάξουν. Αντιθέτως έχει προετοιμαστεί για περικοπές, για τις οποίες είναι πεπεισμένη πως δεν θα γίνουν στους τριπλάσιους από τον δικό της μισθούς.
Και παρεμπιπτόντως, όπως μου είπε, δεν αισθάνεται ότι προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο τα δεκαπλάσια από όσα παίρνει, ωσάν Αγγλίδα καθαρίστρια νοσοκομείου.
Εξέφρασε απλά την αγανάκτησή της...
Και παρεμπιπτόντως, όπως μου είπε, δεν αισθάνεται ότι προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο τα δεκαπλάσια από όσα παίρνει, ωσάν Αγγλίδα καθαρίστρια νοσοκομείου.
Εξέφρασε απλά την αγανάκτησή της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου