Του Ρούσσου Βρανά Το τέλος του αντικατοπτρισμού ήταν αναπόφευκτο. Από το ύψος των ουρανοξυστών του και του τεράστιου χρέους του, το Ντουμπάι υποχρεώθηκε σε ανώμαλη προσγείωση. Το όνειρο του εμίρη του, που όταν είδε να λιγοστεύουν τα αποθέματά του σε πετρέλαιο θέλησε να χτίσει μια πολυτελή μεγαλούπολη στην έρημο, συντρίφτηκε κι αυτό μαζί με την αγορά ακινήτων.
Οι πτώσεις από μεγάλο ύψος είναι πάντα εντυπωσιακές. Τώρα το Ντουμπάι, πρώτα η Ισλανδία. Αύριο ποιος; Στο σύστημα που ζούμε, πολύ εύκολα τα θαύματα μεταμορφώνονται σε σκουπίδια. Τι απέγιναν τα ευρωπαϊκά οικονομικά «θαύματα» των προηγούμενων δεκαετιών; Η Ιρλανδία; Η Ελλάδα; Η Ισπανία; Με πολλά χρέη, αυτές οι χώρες, μαζί με την Πορτογαλία, είναι σήμερα τα «γουρούνια»- έτσι τις αποκαλούν οι διεθνείς αγορές (ΡΙGS, από τα αρχικά τους στην αγγλική γλώσσα). Είναι οι χώρες που αυτές οι αγορές θεωρούν ότι απειλούνται άμεσα με χρεοκοπία.
Η χρεοκοπία ενός κράτους δεν είναι όμως τόσο τραγική όσο φανταζόμαστε. Δεν κλείνει το προεδρικό μέγαρο. Ο πρωθυπουργός δεν αλλάζει κατοικία. Ούτε οι πολίτες συσκοτίζουν τα παράθυρα. Από τεχνική άποψη, όπως εξηγεί ο κοινωνιολόγος Μπεάτ Κεπελέρ, ούτε στην Ισλανδία ούτε στα Εμιράτα χρεοκόπησε το κράτος. Στην Ισλανδία χρεοκόπησαν οι τράπεζες. Κι όταν το κράτος ανέλαβε το χρέος τους, βούλιαξε κι αυτό.
Οι πτώσεις από μεγάλο ύψος είναι πάντα εντυπωσιακές. Τώρα το Ντουμπάι, πρώτα η Ισλανδία. Αύριο ποιος; Στο σύστημα που ζούμε, πολύ εύκολα τα θαύματα μεταμορφώνονται σε σκουπίδια. Τι απέγιναν τα ευρωπαϊκά οικονομικά «θαύματα» των προηγούμενων δεκαετιών; Η Ιρλανδία; Η Ελλάδα; Η Ισπανία; Με πολλά χρέη, αυτές οι χώρες, μαζί με την Πορτογαλία, είναι σήμερα τα «γουρούνια»- έτσι τις αποκαλούν οι διεθνείς αγορές (ΡΙGS, από τα αρχικά τους στην αγγλική γλώσσα). Είναι οι χώρες που αυτές οι αγορές θεωρούν ότι απειλούνται άμεσα με χρεοκοπία.
Η χρεοκοπία ενός κράτους δεν είναι όμως τόσο τραγική όσο φανταζόμαστε. Δεν κλείνει το προεδρικό μέγαρο. Ο πρωθυπουργός δεν αλλάζει κατοικία. Ούτε οι πολίτες συσκοτίζουν τα παράθυρα. Από τεχνική άποψη, όπως εξηγεί ο κοινωνιολόγος Μπεάτ Κεπελέρ, ούτε στην Ισλανδία ούτε στα Εμιράτα χρεοκόπησε το κράτος. Στην Ισλανδία χρεοκόπησαν οι τράπεζες. Κι όταν το κράτος ανέλαβε το χρέος τους, βούλιαξε κι αυτό.
Στο Ντουμπάι χρεοκόπησε η κρατική κατασκευαστική εταιρεία Dubai World. Στους διεθνείς επενδυτές (όπως ονομάζονται κατ΄ ευφημισμό οι διεθνείς κερδοσκόποι), αυτές οι καταστάσεις δεν προκαλούν απαραιτήτως θρηνωδία. Γιατί έχουν στη διάθεσή τους μηχανισμούς που μπορούν να υποχρεώσουν τα προβληματικές χώρες να βάλουν σε τάξη τα οικονομικά τους και να αντισταθμίσουν τα χρωστούμενα. Η Ισλανδία έκανε μια γερή υποτίμηση που ακρωτηρίασε την αγοραστική δύναμη του λαού της. Η Ιρλανδία μείωσε 8% τους μισθούς του δημόσιου τομέα. Και πυροδότησε μια μεγάλη απεργία. Άλλοι λίγο άλλοι πολύ, όλοι χρωστούν. Ακόμη και η Βρετανία. Και η Γαλλία. Και η Γερμανία. Και οι ΗΠΑ.
«Καμία τους όμως δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει, τουλάχιστον ανοιχτά», γράφει ο Μπεάτ Καπελέρ στην ελβετική εφημερίδα «Le Τemps». «Θα βρουν τη λύση. Την περασμένη εβδομάδα, οι ΗΠΑ άρχισαν επαίσχυντα να υποτιμούν το δολάριο. Οι ευρωπαϊκές χώρες θα βρουν χρηματοδότηση είτε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είτε από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Θα βάλουν χέρι στα ειδικά ταμεία των κοινωνικών ασφαλίσεων. Θα εκτρέψουν ειδικούς φόρους από τον αρχικό προορισμό τους στον κρατικό κορβανά, όπως έκανε η Γερμανία με το ταμείο αλληλεγγύης που προοριζόταν για τους φτωχούς Ανατολικογερμανούς. Κι ας κρίθηκε αυτό αντισυνταγματικό».
Με τις αποφάσεις των πανικόβλητων πολιτικών στη διάρκεια της κρίσης, τα χρέη άλλαξαν όχθη. Από τα ιδιωτικά, μεταφέρθηκαν στα δημόσια ταμεία. Μαζί τους άλλαξε όχθη και ο κυνισμός. Δεν κατοικοεδρεύει πια μόνο στους διεθνείς κερδοσκόπους, αλλά και στις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις για να πληρώσουν οι λαοί χρέη που δεν είναι δικά τους.
Με τις αποφάσεις των πανικόβλητων πολιτικών στη διάρκεια της κρίσης, τα χρέη άλλαξαν όχθη. Από τα ιδιωτικά, μεταφέρθηκαν στα δημόσια ταμεία. Μαζί τους άλλαξε όχθη και ο κυνισμός. Δεν κατοικοεδρεύει πια μόνο στους διεθνείς κερδοσκόπους, αλλά και στις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις για να πληρώσουν οι λαοί χρέη που δεν είναι δικά τους.
πηγη ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου