Βραβεύοντας τον "ΦΡΕΣΚΟ ΑΕΡΑ"

Γράφει ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ

Μελετώντας κανείς το σκεπτικό βράβευσης, αλλά και το έργο των κατά καιρούς βραβευμένων με βραβεία Νόμπελ, άσχετα με το πόσο καλά γνωρίζει το «αντικείμενο» βράβευσης, εύκολα θα κάνει την ακόλουθη διαπίστωση: Ένας μεγάλος αριθμός βραβεύσεων έρχεται με ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΜΕΓΑΛΗ καθυστέρηση σε σχέση με την χρονική στιγμή που έγινε το βραβευθέν «επίτευγμα». Η καθυστέρηση αυτή πολύ συχνά μεταφράζεται σε δεκαετίες.

Η επιτροπή βράβευσης δηλαδή συχνά λειτουργεί με σημαντική «διαφορά φάσης» η οποία είναι το λιγότερο ΥΠΟΠΤΗ, και φυσικά μηδενίζεται μόνο, όταν τα επιτεύγματα ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΚΡΑΥΓΑΖΟΥΝ εκκωφαντικά
Μια εκκωφαντική περίπτωση άμεσης δικαίωσης, ήταν του κυρίου Paul Krugman. Ο άνθρωπος που κραύγαζε για την επερχόμενη οικονομική κρίση και του οποίου τα άρθρα δημοσιεύονταν σε μια από τις μεγαλύτερες εφημερίδες του κόσμου ήταν ΑΔΥΝΑΤΟ να μην βραβευθεί όταν η κρίση έσκασε σαν πυρινική βόμβα, και νέκρωσε την παγκόσμια οικονομία .

Για ρίξτε όμως μια ματιά στα Νομπελ Λογοτεχνίας και Φυσικής. Πάρτε σαν σημείο αναφοράς τα φετινά, και όσοι έχετε χρόνο και διάθεση ανατρέξτε και σε προηγούμενες χρονιές για να επιβεβαιώσετε τον κανόνα της «διαφοράς φάσης»
Απ τον χώρο της λογοτεχνίας βραβεύτηκε η κυρία Μιλερ για έργο που παρουσίασε πριν από δύο δεκαετίες, ενώ στη φυσική βραβεύτηκαν τρία «γεροντάκια» για το έργο τους κατά την δεκαετία του 1960 !!! «Ήτανε νιοι και γέρασαν» περιμένοντας δικαίωση

Σε κάθε περίπτωση όμως είτε αργά είτε γρήγορα υπήρχε ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ βράβευσης, υπήρχε ΕΡΓΟ. Όλα αυτά μέχρι σήμερα, που βλέπουμε να βραβεύονται με Νόμπελ Ειρήνης τα ΟΡΑΜΑΤΑ, και οι ΕΛΠΙΔΕΣ του κόσμου στο πρόσωπο του βραβευθέντα ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗ!!!

Ποιος είναι αυτός ο κύριος? Μα φυσικά ο Μπάρακ Ομπάμα

“Η επιτροπή αποδίδει μεγάλη σημασία στο όραμα και στις προσπάθειες του Ομπάμα για έναν κόσμο χωρίς πυρηνικά όπλα", δήλωσε ο πρόεδρος της νορβηγικής επιτροπής Τούρμπιον Γιόγκλαντ
«Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις έχει καταφέρει κάποιος να προσελκύσει την προσοχή του κόσμου στο βαθμό που το έκανε ο Ομπάμα, δίνοντας ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο» είπε η επιτροπή.

«Η διπλωματία του βασίζεται στην αρχή ότι αυτοί που ηγούνται του κόσμου πρέπει να το κάνουν στηριζόμενοι πάνω σε αρχές τις οποίες συμμερίζεται η πλειοψηφία του πληθυσμού του πλανήτη».
«Ο Ομπάμα έχει, σαν πρόεδρος, δημιουργήσει ένα νέο κλίμα στη διεθνή πολιτική. Η 'πολυμερής' διπλωματία έχει αποκτήσει ξανά εξέχουσα θέση, με έμφαση στο ρόλο που παίζουν τα Ηνωμένα Έθνη και άλλα διεθνή ιδρύματα».

ΔΕΝ θα αμφισβητήσω τα ΟΡΑΜΑΤΑ του κυρίου Ομπάμα. Δεν θα αμφισβητήσω και τις ΕΛΠΙΔΕΣ που έχει στηρίξει η παγκόσμια κοινότητα στο πρόσωπό του. Και εγώ ο ίδιος , μέσα στους πολλούς ΕΛΠΙΖΩ ότι έχει τις προοπτικές να κάνει τον κόσμο ειρηνικότερο. Κρατώ μικρό καλάθι, αλλά δεν το κρύβω το καλαθάκι μου το κρατώ

Από τα ΟΡΑΜΑΤΑ όμως , τις ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ, και τις ΕΛΠΙΔΕΣ μέχρι τα ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ , υπάρχει χαώδης απόσταση

Αλήθεια όλοι οι πόλεμοι των ΗΠΑ μέχρι σήμερα ήταν πόλεμοι του δίκαιου απέναντι στο άδικο? Ο Νομπελίστας πλέον «ειρηνιστής» Ομπάμα έχει καταδικάσει έστω και ΕΝΑΝ απ τους πολέμους αυτούς? Έχει ζητήσει μια συγνώμη για λογαριασμό της χώρας που εκπροσωπεί?

Αλήθεια πώς να αισθάνεται ο φετινός νομπελίστας φυσικής Τσαρλς Κάο που περίμενε από το 1966 την δικαίωση για το ΧΕΙΡΟΠΙΑΣΤΟ ΕΡΓΟ του στις οπτικές ίνες όταν δίπλα στο δικό του έργο βραβεύεται ο ΦΡΕΣΚΟΣ ΚΟΠΑΝΙΣΤΟΣ ΑΕΡΑΣ? Ίσως η πάθηση του αλτσχαιμερ απ την οποία υποφέρει, και κάνει αμφίβολη την συμμετοχή του στην τελετή απονομής, να αποτελεί φυσική ασπίδα, να μην μελαγχολήσει ο άνθρωπος με αυτά που γίνονται…
Πώς να αισθάνονται όμως οι άλλοι δύο υπέργηροι μεν αλλά απόλυτα υγιείς συνάδελφοί του που βραβεύονται μαζί του αφού φυσικά ΑΠΕΛΠΙΣΤΗΚΑΝ από την τριακονταετή αναμονή, όταν την ίδια μέρα δίπλα στο ΕΡΓΟ τους θα βραβεύονται ΕΛΠΙΔΕΣ και ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ?

Η κυρία Μίλερ, που τα οράματά της για μια ελεύθερη Ρουμανία (επι εποχής τυραννου Τσαουσεσκου), τα μετενσάρκωσε σε λογοτεχνικό ΕΡΓΟ τι να αισθάνεται άραγε όταν μετά από χρόνια αναμονής βλέπει το έργο της να βραβεύεται δίπλα στις «ελπίδες» και τις «προοπτικές» του Ομπάμα που για την ώρα μένουν χωρίς σάρκα και οστά?

Η επιτροπή αξιολόγησης έχει κατά το παρελθόν κάνει μεγάλα λάθη, μα το φετινό της με την περίπτωση του κυρίου Ομπάμα ήταν το μεγαλύτερο. Θα μπορούσε να περιμένει, να δει τις ελπιδες και τα οράματα να μετασχηματίζονται σε ΕΡΓΟ και μετά όχι μόνο να τον βραβεύσει, αλλά και τιμής ένεκεν να μην ξαναδώσει ποτέ το Νόμπελ Ειρήνης σε άλλον.

Στην εποχή όμως των αεριτζήδων της μπόχας απ την παγκόσμια διαφθορά, και του αποπνικτικού μολυσμένου περιβάλλοντος o «φρέσκος αέρας» ίσως για κάποιους δικαιολογημένα να αποτελεί αντικείμενο βράβευσης

Υστερόγραφο:
Ας ρίξει μια ματιά η επιτροπή και στον «φρέσκο αέρα» που έφερε το ΠΑΣΟΚ, μήπως πάρει πάλι και η Ελλαδίτσα μας μετά από τόσα χρόνια κανένα Νόμπελ. Ο "κοπανιστός αέρας" βέβαια της ΝΔ του 2004 ήταν το κάτι άλλο, αλλά τότε δεν υπήρχε "δεδικασμένο προηγούμενο" και μέχρι σήμερα πέρασαν 5 χρόνια. Φυσικά με τα κριτήρια και την "διαφορά φάσης" της επιτροπής ποτέ δεν είναι αργά για κανέναν...