Ο "Βασιλεύς Καρνάβαλος" λαμπάδιασε. Ζήτω ο Βασιλεύς...

Γράφει ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ

Για φανταστείτε έναν Κολοκοτρώνη πριν την μάχη στα Δερβενάκια να έχει ως βασική έγνοια, αν θα καβαλήσει το άσπρο ή το μαύρο άλογο
Για φανταστείτε έναν Παπαφλέσσα , πριν την μάχη στο Μανιάκι να έχει ως βασική έγνοια αν θα φορά τα ράσα η φουστανέλα
Για φανταστείτε τον Έλληνα «Άγνωστο στρατιώτη» του Αλβανικού έπους, να έχει ως κύριο μέλημα αν θα προλάβει να κάνει λίγο χειμερινό σκι πριν την αναμέτρηση με τον αντίπαλο
Αν έστω και κατά την διάρκεια του ύπνου τους, τους απασχολούσαν τέτοιες σκέψεις σήμερα αντι να αναφερόμαστε σε αυτούς με σεβασμό και δέος, θα μιλούσαμε για τους μεγαλύτερους κωμικούς στα παγκόσμια χρονικά
Και όμως οι μοντέρνοι πολιτικοί αρχηγοί της χώρας που ανέδειξε μερικούς απ τους μεγαλύτερους ηγέτες της παγκόσμιας ιστορίας, εξαντλούνται στην «λεζάντα» και στο «θεαθήναι».
Αλήθεια έχετε διανοηθεί ποτέ να μιλήσετε για τον Κολοκοτρώνη με το όνομα «Θεοδωράκης» για τον Παπαφλέσσα με το όνομα «Γρηγοράκης» και για τον Έλληνα Άγνωστο Στρατιώτη με τον όρο «φανταράκι»?
Νομίζω ότι δεν θα το τολμούσαν ούτε οι χειρότεροι εχθροί της χώρας, αλλά ακόμα και αν γινόταν κάτι τέτοιο, θα ήταν θέμα δευτερολέπτων να «σηκωθούν» από εκεί που αναπαύονται και να πλακώσουν στις κλωτσιές αυτόν που θα τολμούσε μια τέτοια ασέβεια

Και όμως η χώρα που έβγαλε μερικούς από τους Μεγαλύτερους ηγέτες της παγκόσμιας ιστορίας, κατάντησε να πανηγυρίζει και να λυπάται για έναν «Κωστάκη» και έναν «Γιωργάκη» Κατάντησε να χαρακτηρίζει παλληκαρήσια στάση την αυτονόητη παραίτηση ενός «Κωστάκη» , και να στηρίζει τις ελπίδες της για ένα καλύτερο αύριο σε έναν ώριμο κύριο του οποίου ο πολιτικός σχεδιασμός παραπέμπει στις εκθέσεις ιδεών ενός οποιουδήποτε ονειροπόλου μικρού « Γιωργάκη» που μαθαίνει τα πρώτα του γράμματα στο δημοτικό σχολείο της γειτονιάς μας
Το απόλυτο πολιτικό καρναβάλι.
Χειρότερα και από κληρονομική Βασιλεία, γιατί εδώ πλέον δεν μιλάμε για απλό Βασιλέα. Μιλάμε για τον κληρονομικό θεσμό του «Βασιλιά Καρνάβαλου»

Το μόνο που χρειάζεσαι σε αυτό τον τόπο για να πάρεις τον "βαρύτιμο τίτλο", είναι να σου δώσει κάποιος μια "ΕΠΩΝΥΜΗ" καρναβαλίστικη φορεσιά, να σε χρίσει στην λίστα αναμονής ως "ΕΠΟΜΕΝΟ", και εσύ να έχεις την ΥΠΟΜΟΝΗ να ΑΠΟΤΥΧΕΙ ο προηγούμενος…

Και επειδή οι ΕΠΩΝΥΜΟΙ οίκοι που επιμελούνται ενδυματολογικά τους πολιτικούς μας μασκαράδες δεν βγάζουν εύκολα τα προϊόντα τους στην αγορά , στην ουσία αρκεί είτε να είσαι ΓΟΝΟΣ του ιδρυτή τους, είτε να έχεις μπει στον οίκο έστω και ως «ΓΙΟΣΟΥΦΑΚΙ»

Φοράς τα «επώνυμα» καρναβαλίστικα και περιμένεις την «πτώση» του άλλου. Εξαρτάται απ το μασκαριλίκι που κάθε φορά επιλέγει για να εντυπωσιάσει. Η απ το άλογο θα πέσει , ή την φουστανέλα του θα πατήσει (καρναβαλίστικη και αυτή, μην ξεχνιόμαστε ότι μιλάμε για μασκαράδες) ή στο ίσιωμα θα τσακιστεί από τρικλοποδιά ομοίου του…
Και όποιος πέσει συνήθως καίγεται!

Το βράδυ των εκλογών ζήσαμε μια από τις εντυπωσιακότερες «καύσεις Βασιλιά Καρνάβαλου» της νεότερης πολιτικής ιστορίας του τόπου. Ο "Βασιλεύς" έπαιξε κυριολεκτικά με την φωτιά όσο κανείς, επι των ημερών του έγινε "σλόγκαν" το περίφημο "όλα στα κάρβουνα", μοιραίο ήταν λοιπόν να "λαμπαδιάσει" και ο ίδιος

Εύχομαι όλους τους μικρούς και μεγάλους μασκαράδες της πολιτικής το λαμπάδιασμα αυτό να τους συνετίσει.

Οι «Κωστάκηδες» και οι «Γιωργάκηδες» της πολιτικής που κληρονόμησαν ως παιχνίδι τις τύχες της χώρας και τις κρατούν στα χέρια τους, αλλά και όλα τα παρατρεχάμενα «γιοσουφάκια» τους καλό είναι να ξέρουν ότι οι μέχρι χθες δεδομένοι χειροκροτητές τους άρχισαν να κρατούν ΣΠΙΡΤΑ και επειδή δεν έχει μείνει τίποτα άλλο από καμένη γή, (όπως οι ίδιοι οι μασκαράδες διαχρονικά ομολογούν), έχουν αρχίσει να βλέπουν με άλλο μάτι, και "εν θερμώ" τον εκάστοτε Βασιλιά Καρνάβαλο…