Η ελληνική οικογένεια σε κρίση

Του Αγη Βερούτη

agissilaos@gmail.com

@agissilaos

Η οικονομική κρίση που αρχικά δημιούργησαν με το χτίσιμο του κομματικού κράτους οι απατεώνες πολιτικοί, κατόπιν ενέτειναν με την αδιαφορία τους για το κοινό καλό τα συντεχνιακά συμφέροντα, και τέλος αποτελείωσαν οι εγγενείς ατέλειες του κοινού νομίσματος, ξεπερνά τα στενά όρια μιας ύφεσης της οικονομικής δραστηριότητας, πλέον, και πλήττει την καρδιά της Ελληνικής κοινωνίας: την Οικογένεια.

Με ένα ευέλικτο κράτος, μικρού αποτυπώματος αλλά μεγάλης αποτελεσματικότητας στην κοινωνική πρόνοια, η οικογένεια δεν θα είχε πληγεί τόσο βαθιά. Όμως το δικό μας κράτος-Λεβιάθαν, με τις εκατοντάδες χιλιάδες αργόμισθους αφισοκολλητές του και την επιθετικότητά του ενάντια στον πολίτη και στην ίδια την κοινωνία, έχει εξαντλήσει την αντοχή της οικογένειας.

Το κράτος που δόμησαν οι αυτόκλητοι Μεταπολιτευτικοί σωτήρες μας στα προηγούμενα 38 χρόνια, αυτό που για να συντηρήσουμε δανειστήκαμε πάνω από το 170% του ΑΕΠ μας, αυτό που με μένος διατηρούν ανέπαφο τα τελευταία δυο χρόνια αμφότεροι οι κύριοι εκφραστές της αναξιοκρατίας φορτώνοντας ανισομερώς την κοινωνία με παράλογης έντασης φορολόγηση, αυτό το κράτος είναι ένας τσιμεντόλιθος δεμένος στο λαιμό της κοινωνίας, και σύντομα θα την πνίξει, αν αυτή δεν αντιδράσει αποφασιστικά στην κάλπη.

Ενώ σε μια οικονομία ελεύθερη και υγιή, η οικογένεια θα μπορούσε να βρει σημείο ισορροπίας εν μέσω ύφεσης, με τη δική μας ανισοκατανεμημένη ευημερία μόνο στα συντεχνιακά συμφέροντα και στα προστατευμένα επαγγέλματα, η μέση οικογένεια σηκώνει πολύ μεγαλύτερο βάρος από αυτό που της αναλογεί, και ανασκολοπίζεται στο βωμό της διατήρησης των παράλογων προνομίων των λίγων, των φαύλων, των βολεμένων.

Με μια ολοκληρωμένη νομισματική προσέγγιση στο πρόβλημα εξυπηρέτησης κρατικού χρέους (που δημιούργησαν τα ελλείμματα Ισοζυγίου Τρεχουσών Συναλλαγών του Ευρωπαϊκού Νότου), η ύφεση δεν θα είχε επιβαρύνει τόσο τον θεσμό της οικογένειας. Όμως με την επιβολή της αυστηρής και οριζόντιας λιτότητας στις ανυποψίαστες κοινωνίες που πληρώνουν τις δομικές ατέλειες του κοινού νομίσματος, ο κοινωνικός ιστός τους διαρρηγνύεται.

Οι τρεις αυτοί βασικοί πυλώνες της Ελληνικής παθογένειας έχουν ξεπατώσει τις αντοχές της Οικογένειας, βάζοντάς σου διλήμματα για το αν θα πληρώσεις το χαράτσι, αν θα στηρίξεις τον υπερήλικα γονέα σου με την κουτσουρεμένη σύνταξη να μη πεθάνει από την πείνα, αν θα πάρεις καινούρια παπούτσια στο παιδί σου που δεν του κάνουν πια τα περσινά, ή αν θα πληρώσεις την καθυστερημένη δόση του στεγαστικού σου στην τράπεζα.

Όλα αυτά ενώ μια μη-νομιμοποιημένη κυβέρνηση, που εξελέγη με το ψέμα "λεφτά υπάρχουν", σε συνεργασία με τους "νόμιμους και ηθικούς" που ξετίναξαν τον προϋπολογισμό του 2009 βολεύοντας τα ψηφαλάκια τους με προσλήψεις εκατοντάδων χιλιάδων στο Δημόσιο, σε απειλεί πως θα σε αφήσει χωρίς ρεύμα αν δεν πληρώσεις τα λύτρα διατήρησης των κομματικών στρατών, αφού πρώτα σε έγδαρε απειλώντας να σου απαγορεύσει την μεταπώληση του όποιου ακινήτου σου αν δε πληρώσεις "τέλη νομιμοποίησης", σε νόμους που ούτε οι ίδιοι οι νομοθέτες ή οι πολεοδόμοι δεν μπορούν να τηρήσουν.

Η αφόρητη οικονομική πίεση στη μέση οικογένεια, που δεν έχει πρόσοδο από κομματικούς διορισμούς και αναθέσεις δημοτικών έργων, ενεργεί όπως το τράβηγμα σε μια άκρια του πλεκτού: την ξηλώνει λίγο-λίγο.

Η κοινωνία δεν έχει άλλες αντοχές, όπως αποδεικνύουν οι σχεδόν δυο χιλιάδες αυτοκτονίες στα δυο χρόνια που πέρασαν, τα λουκέτα στα μαγαζιά στους δρόμους, οι 25% κλεισμένες επιχειρήσεις στη διετία, η ανείπωτη απουσία ρευστότητας από την αγορά (που στο τέλος θα κλείσει και τις λιγοστές επιχειρήσεις που ακόμη αντέχουν), η απόγνωση της μεσαίας τάξης, οι οικογένειες με όλα τα μέλη της άνεργους, και η αυτόχειρας μάνα του 16χρονου έφηβου που κρεμάστηκε στο μπάνιο της την περασμένη Τετάρτη.

Υπαίτια για την σημερινή κατάντια αυτή είναι η ίδια κάστα των πολιτικών απατεώνων που έβαλε το δίλημμα σε πολλές οικογένειες, και ίσως και τη δική σου, ποιο από τα παιδιά σου θα πάει φροντιστήριο για να σπουδάσει κάτι, και ποιο θα καταδικάσεις στην αμάθεια που επιφυλάσσει το πιο κατάπτυστο και αναποτελεσματικό σύστημα παιδείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό το σύστημα όπου υπεράριθμοι δάσκαλοι που διδάσκουν 7ωρα και 11ωρα τη βδομάδα, νομιμοποιούνται να λένε στο παιδί σου "θα στο εξηγήσουν στο φροντιστήριο" και "δεν μπορώ να διδάξω σε παιδιά που δεν έχουν μάθει το μάθημα από πριν"! Και να μην απολύονται συλλήβδην!

Είναι αυτή η κάστα των απατεώνων που σε βάζει να αποφασίσεις αν θα ξεπουλήσεις το σπίτι που κληρονόμησες για να πληρώσεις τα φακελάκια της χημειοθεραπείας, ή αν θα το αφήσεις στα παιδιά σου για να μη μείνουν άστεγα.

Πόσο ανάλγητοι μπορούν να είναι όσοι σπρώχνουν τους γέρους σου στους κάδους των σκουπιδιών για το ημερήσιο γεύμα τους, τα παιδιά σου σε παραπήγματα αντί για τάξεις, ενώ σε ξεπατώνουν στους αυθαίρετους "τεκμαρτούς" φόρους και ταυτόχρονα σε πετάνε στην ανεργία, για να συνεχίσουν να τρέφουν τα "δικά τους παιδιά" με το αίμα σου και τον ιδρώτα σου, για να αγοράζουν βίλες μπροστά στην Ακρόπολη με τα κλοπιμαία, και για να πηγαίνουν προσωπικές βόλτες στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη με το κρατικό "ιδιωτικό" τους τζετ πετώντας εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε ώρες πτήσης;

Πώς γίνεται και οι πολιτικοί της τελευταίας 38ετίας που μπήκαν στην πολιτική ξεβράκωτοι να έχουν σήμερα ακίνητα με ουρά και καταθέσεις εκατομμυρίων; Οι πρώτες ξαδέλφες της γυναίκας τους, πώς βρέθηκαν με βίλες στη Σαρωνίδα και την Πεντέλη με μισθό των 1500 ευρώ;

Πώς γίνεται αυτοί οι άνθρωποι που με ίδιον όφελος ξεπάτωσαν την Ελληνική κοινωνία και ανασκολόπισαν την Ελληνική οικογένεια να έχουν το θράσος να ζητούν ξανά την ψήφο σου, και να περιμένουν κιόλας πως θα τους την δώσεις πάλι;(!)

Τροφή για σκέψη, μπροστά στην κάλπη...