«Κυβερνοπόλεμος» είναι ο τίτλος του «Economist». Ακολουθεί λεπτομερής ανάλυση.
Ιστορικώς, οι νέες τεχνολογίες έφερναν ανέκαθεν επανάσταση στον πόλεμο, από τα τροχήλατα άρματα και την μπαρούτη ώς τα ραντάρ και την πυρηνική σύντηξη, γράφει ο «Economist». Το ίδιο συμβαίνει και με την τεχνολογία της πληροφορίας. Οι υπολογιστές και το Ιντερνετ, όπως έχουν αλλάξει και την οικονομία, έτσι έχουν αλλάξει και την ισχύ των στρατών, οι οποίοι τώρα μπορούν να στέλνουν μη επανδρωμένα αεροσκάφη για να συλλέγουν πληροφορίες ή για να βομβαρδίζουν. Φυσικά υπάρχει πάντα κόστος. Οι χώρες και οι δυνάμεις τους μπορεί να υποστούν αυτό που λέγεται πλέον ψηφιακή επίθεση. Ο πόλεμος στον κυβερνοχώρο έχει αρχίσει. Καθώς οι κοινωνίες εξαρτώνται όλο και περισσότερο από τους υπολογιστές και το Διαδίκτυο, οι εχθροί τους έχουν όλο και περισσότερες οδούς για να επιτεθούν, γράφει το βρετανικό περιοδικό. Κατά συνέπεια, οι κυβερνήσεις πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται τον έλεγχο των εξοπλισμών στον κυβερνοχώρο, όπως έκαναν με τα πυρηνικά και με τα συμβατικά όπλα, ώστε να μειωθούν οι απειλές από ενδεχόμενο κυβερνοπόλεμο, με άμεσο στόχο να περιοριστούν οι επιθέσεις, πριν είναι πολύ αργά.
Εάλω το... δίκτυο
Εάλω το... δίκτυο
Ο κυβερνοχώρος είναι ο πέμπτος τομέας στον οποίο μπορεί να εκδηλωθεί πόλεμος, μετά την ξηρά, τη θάλασσα, τον αέρα και το Διάστημα. Αν αρχίσουν να καταρρέουν τα δίκτυα των υπολογιστών, θα εκδηλωθούν εκρήξεις σε χημικά και άλλα εργοστάσια, θα τεθούν εκτός ελέγχου δορυφόροι και θα καταρρεύσουν δίκτυα ισχύος και οικονομίες. Το να διεισδύσει κάποιος σε ένα δίκτυο και να το αλώσει είναι πολύ εύκολο. Οι ειδικοί προειδοποιούν για τον κίνδυνο και οι κυβερνήσεις τούς κατανοούν, αλλά οι ίδιες είναι οι πιο ενθουσιώδεις χάκερ, οπότε διστάζουν να θέσουν περιοριστικούς κανόνες, γράφει το βρετανικό περιοδικό.
Οι κυβερνοεπιθέσεις που εκδηλώθηκαν στην Εσθονία το 2007 και στη Γεωργία το 2008 θεωρείται βέβαιο ότι ήταν έργο της Μόσχας. Αλλά οι υπολογιστές από τους οποίους ξεκίνησαν οι επιθέσεις ανήκαν σε ανυποψίαστους Αμερικανούς πολίτες. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν ήταν Ρώσοι μαφιόζοι ή Κινέζοι ή Δυτικοί αυτοί που άλωσαν τους αμερικανικούς υπολογιστές, αν ήταν δυσαρεστημένοι υπάλληλοι κάποιας εταιρείας που αποφάσισαν να την εκδικηθούν, ούτε ποιος μπορεί να ήταν πίσω τους, δίνοντας εντολές και ιδέες.
Οπως με τα πυρηνικά, έτσι και με τα «κυβερνο-όπλα» δεν είναι σίγουρο ότι θα χρησιμοποιηθούν ούτε και ποιες ακριβώς θα είναι οι επιπτώσεις από τη χρήση τους. Στα χέρια τρομοκρατών ή κρατών που δεν συμμορφώνονται με τη διεθνή νομοθεσία θα ήταν πολύ επικίνδυνα. Επιπλέον, παραμένουν οι κίνδυνοι του ηλεκτρονικού εγκλήματος και της κατασκοπίας. Τα όπλα στον κυβερνοχώρο αναπτύσσονται μυστικά. Κανείς δεν ξέρει πού, ποιος, πώς. Η ανωνυμία μπορεί να σε οδηγήσει σε λάθος υποθέσεις και αυτό να οδηγήσει σε στρατιωτική κλιμάκωση.
Οι χώρες πρέπει να είναι έτοιμες για το χειρότερο, γράφει ο «Economist». Το Ιράν υποστηρίζει ότι έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο κυβερνοστρατό του κόσμου. Ρωσία, Ισραήλ και Βόρεια Κορέα καταβάλλουν ισχυρές προσπάθειες. Η Αμερική έφτιαξε ειδική κυβερνο-διοίκηση, με επικεφαλής στρατηγό τεσσάρων αστέρων. Το ΝΑΤΟ εξετάζει σε ποιο βαθμό θα πρέπει να θεωρήσει μια κυβερνοεπίθεση σε χώρα-μέλος στρατιωτική επίθεση που θα υποχρεώσει τα άλλα μέλη να σπεύσουν σε βοήθεια του συμμάχου που επλήγη.
Ευάλωτη η υπερδύναμη
Οι κυβερνοεπιθέσεις που εκδηλώθηκαν στην Εσθονία το 2007 και στη Γεωργία το 2008 θεωρείται βέβαιο ότι ήταν έργο της Μόσχας. Αλλά οι υπολογιστές από τους οποίους ξεκίνησαν οι επιθέσεις ανήκαν σε ανυποψίαστους Αμερικανούς πολίτες. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν ήταν Ρώσοι μαφιόζοι ή Κινέζοι ή Δυτικοί αυτοί που άλωσαν τους αμερικανικούς υπολογιστές, αν ήταν δυσαρεστημένοι υπάλληλοι κάποιας εταιρείας που αποφάσισαν να την εκδικηθούν, ούτε ποιος μπορεί να ήταν πίσω τους, δίνοντας εντολές και ιδέες.
Οπως με τα πυρηνικά, έτσι και με τα «κυβερνο-όπλα» δεν είναι σίγουρο ότι θα χρησιμοποιηθούν ούτε και ποιες ακριβώς θα είναι οι επιπτώσεις από τη χρήση τους. Στα χέρια τρομοκρατών ή κρατών που δεν συμμορφώνονται με τη διεθνή νομοθεσία θα ήταν πολύ επικίνδυνα. Επιπλέον, παραμένουν οι κίνδυνοι του ηλεκτρονικού εγκλήματος και της κατασκοπίας. Τα όπλα στον κυβερνοχώρο αναπτύσσονται μυστικά. Κανείς δεν ξέρει πού, ποιος, πώς. Η ανωνυμία μπορεί να σε οδηγήσει σε λάθος υποθέσεις και αυτό να οδηγήσει σε στρατιωτική κλιμάκωση.
Οι χώρες πρέπει να είναι έτοιμες για το χειρότερο, γράφει ο «Economist». Το Ιράν υποστηρίζει ότι έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο κυβερνοστρατό του κόσμου. Ρωσία, Ισραήλ και Βόρεια Κορέα καταβάλλουν ισχυρές προσπάθειες. Η Αμερική έφτιαξε ειδική κυβερνο-διοίκηση, με επικεφαλής στρατηγό τεσσάρων αστέρων. Το ΝΑΤΟ εξετάζει σε ποιο βαθμό θα πρέπει να θεωρήσει μια κυβερνοεπίθεση σε χώρα-μέλος στρατιωτική επίθεση που θα υποχρεώσει τα άλλα μέλη να σπεύσουν σε βοήθεια του συμμάχου που επλήγη.
Ευάλωτη η υπερδύναμη
Η ουσία είναι ότι ο κόσμος χρειάζεται έλεγχο και αποτροπή στον κυβερνοχώρο και στα όπλα του. Η Αμερική ανθίσταται ώς τώρα στον έλεγχο, φοβούμενη ότι θα υπονομευτεί η κυριαρχία των αμερικανικών εταιρειών, αν τεθούν περιορισμοί σε έναν χώρο όπου έχει την πρωτοκαθεδρία. Αλλά είναι και η χώρα που περισσότερο όλων βασίζεται στους υπολογιστές, άρα και η πιο ευάλωτη σε κυβερνοεπίθεση, πολύ περισσότερο καθώς έχει υπεροπλία στα συμβατικά όπλα. Είναι ευάλωτη και στην ηλεκτρονική κατασκοπία που μπορεί να βλάψει και την οικονομική και τη στρατιωτική πρωτοκαθεδρία της. Μπορεί να δεχτεί μια μορφή κυβερνο-ελέγχου που θα είναι στα μέτρα της.
Οι άλλες χώρες θα πρέπει να δεχτούν μια μορφή συνθηκών ή κανόνων που θα βάζουν θέμα πολιτικού κόστους σε περίπτωση κυβερνοεπίθεσης. ΝΑΤΟ και Ε.Ε. μπορούν να ξεκαθαρίσουν ότι μια κυβερνοεπίθεση θα προκαλέσει αντίδραση. Οι πλούσιες χώρες μπορούν να πιέσουν οικονομικά τις χώρες που δεν καταπολεμούν το ηλεκτρονικό έγκλημα. Και μπορεί να συσταθεί διεθνές κέντρο που θα παρακολουθεί τις επιθέσεις στον κυβερνοχώρο. Το Ιντερνετ δεν είναι κοινό αγαθό. Είναι ένα δίκτυο δικτύων από τα οποία τα περισσότερα είναι ιδιωτικά. Αρα χρειάζεται συνεργασία των κυβερνήσεων με τον ιδιωτικό τομέα. Οι πάροχοι του Ιντερνετ θα φροντίσουν να μη γίνουν οι υπολογιστές απλών ανθρώπων όργανα εγκλήματος ή επιθέσεων. Τίποτα από όλα αυτά, γράφει ο «Economist», δεν θα εξαλείψει το έγκλημα, την κατασκοπία ή τον πόλεμο. Θα κάνουν όμως τον κόσμο ασφαλέστερο
Οι άλλες χώρες θα πρέπει να δεχτούν μια μορφή συνθηκών ή κανόνων που θα βάζουν θέμα πολιτικού κόστους σε περίπτωση κυβερνοεπίθεσης. ΝΑΤΟ και Ε.Ε. μπορούν να ξεκαθαρίσουν ότι μια κυβερνοεπίθεση θα προκαλέσει αντίδραση. Οι πλούσιες χώρες μπορούν να πιέσουν οικονομικά τις χώρες που δεν καταπολεμούν το ηλεκτρονικό έγκλημα. Και μπορεί να συσταθεί διεθνές κέντρο που θα παρακολουθεί τις επιθέσεις στον κυβερνοχώρο. Το Ιντερνετ δεν είναι κοινό αγαθό. Είναι ένα δίκτυο δικτύων από τα οποία τα περισσότερα είναι ιδιωτικά. Αρα χρειάζεται συνεργασία των κυβερνήσεων με τον ιδιωτικό τομέα. Οι πάροχοι του Ιντερνετ θα φροντίσουν να μη γίνουν οι υπολογιστές απλών ανθρώπων όργανα εγκλήματος ή επιθέσεων. Τίποτα από όλα αυτά, γράφει ο «Economist», δεν θα εξαλείψει το έγκλημα, την κατασκοπία ή τον πόλεμο. Θα κάνουν όμως τον κόσμο ασφαλέστερο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου