Ενα ΔΙΑΜΑΝΤΙ που αλίευσε από το Financial Post
Θυμάστε τους Καναδούς επιχειρηματίες που ήλθαν στην Ελλάδα και επένδυσαν στις αερομεταφορές σε άγονες γραμμές με υδροπάνα; Μετά από τέσσερα χρόνια επαφής με το μπορντέλο που έχουν φτιάξει οι “πολιτικοί αρχηγοί” οι άνθρωποι το έβαλαν στα πόδια και ακόμα τρέχουν. Ακολουθεί επιστολή του Διευθύνοντος Συμβούλου της εταιρίας_Κ.Κ.
ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ
Παραθέτω αρχικά το πρωτότυπο και στη συνέχεια την μετάφραση (με την συγνωμη μου προς τους αγγλομαθείς για πιθανές ατέλειες...)
Greek politicians do not see the debt as being debt. They see it as income
By Steven R. Earle
The problem with much of the opinion surrounding the Greek financial crisis is that few writers actually have any experience in Greece, in dealing with its politicians, its bankers, its systems, its cultural proclivities and its people.
I personally have such experience, as between 2003 and 2008 as chief executive of a startup airline we invested €20-million ($26.7-million) in the country to develop seaplane operations between isolated islands. This was an essential service that was important to the economics, health and safety of its people and state. This project gave me and my partners direct access to all ministers of the government, senior bankers, all local government officials, bureaucrats and the media. At the same time, we were exposed to the Greek employment culture and business operating regulations and systems. We were, as it turns out, “Alice” in Wonderland.
Based on this lengthy, expensive and in-depth involvement in the “Greek Reality” I can conclude there is no bailout solution for Greece because the Greeks and their unsustainable beliefs and practices are not fixable under a bailout situation. As a start, their entire political and economic system is designed to bleed foreign investor corporations, banks and other nations of cash. In effect, debt, financial aid, development funding and the acquiescence of others to their faulty system is part of their business plan. The politicians do not see the debt as being debt. They see it as income. The Greek state accepts money it cannot, will not and never had any intention to pay back. It is a hybrid of a Ponzi scheme, a beggar and an addicted relative.
Think about it. On the surface, they accept money on promises to act in a certain way, pay it back with return, and act a good steward of the funds. However, any funds they do pay back have been paid back with other debt. Now they have no one else to feed the pipeline and it all collapses. This is a Ponzi scheme. As evidenced by GDP per capita, there is no productivity created with the funds which would be necessary to pay back the money, and as such, like many heavily in-debt people, they kite debt to stay afloat until they cannot, and they go bankrupt or to jail.
Like a beggar, on the surface they ask for financial support because they are poor folk in a bad situation and they need it to fund basic necessities. Just made few mistakes and had a run of bad luck. Wasn’t my fault, actually (It was the political party before me). They just need a break to turn things around. In reality, as soon as the funds hit their hands, the politicians spend it to buy votes and they create fictitious mechanisms to funnel the money to patrons of the party in power or their own pockets. It is like a beggar running off to the liquor store once he has begged enough funds. No intention of buying food or essentials as stated — rather, he is focused on his next fix. Stay in power, stay high!
The truth is that Greece must be removed from the European Union. In order to save Greece from permanent damage and in order to strengthen the EU the two must part ways. The perception is that fixing Greece keeps the union strong. After all, Washington would never expel Alaska for a little financial mismanagement.
But the EU is not the United States. If it wants a strong euro and de facto nationhood, it needs to demonstrate to these Third World economies like Greece that it is serious about the rules and their behaviour. It’s too late for a little counselling and some pocket money.
To suggest that the financial bailout of Greece will work reflects a fundamental misunderstanding. Bailouts are a sound mechanism, provided the entity being bailed out can be saved. In the case of Greece, the EU billions proposed, be it 60 or 200, will suffer the same fate as the €20-million we invested in trying to help that beautiful country. You want to save Greece, cut it loose.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Το βασικό πρόβλημα με τις απόψεις που εκφράζονται γύρω από την ελληνική οικονομική κρίση είναι ότι λίγοι αναλυτές έχουν πραγματική εμπειρία της Ελληνικής πραγματικότητας, όσον αφορά την αντιμετώπιση τους από τους πολιτικούς , τους τραπεζίτες τον κρατικό μηχανισμό και τους ανθρώπους του.
Προσωπικά έχω μια τέτοια εμπειρία, καθώς μεταξύ 2003 και 2008 ήμουν διευθύνων σύμβουλος αεροπορικής εταιρείας που προσπάθησε να επενδύσει € 20-εκατ. ευρώ ($ 26.7 εκατομμυρίων) στη χώρα προκειμένου να αναπτύξει τις δραστηριότητές αερομεταφοράς με υδροπλάνα μεταξύ των απομονωμένων νησιών.
Αυτή η επένδυση αποτελούσε και βασική υπηρεσία σημαντική για την οικονομία, την υγεία και την ασφάλεια των ανθρώπων της χώρας. Το έργο αυτό έδωσε σε εμένα και τους συνεργάτες μου, άμεση πρόσβαση σε όλους τους υπουργούς της κυβέρνησης, τους τραπεζίτες, τα τοπικά κυβερνητικά στελέχη, σε γραφειοκράτες αλλά και μέσα ενημέρωσης.
Ταυτόχρονα, ήμασταν εκτεθειμένοι στην ελληνική αντίληψη περί απασχόλησης και στους τοπικούς κανονισμούς λειτουργίας των επιχειρήσεων .Ήμασταν, όπως αποδεικνύεται, η «Αλίκη» στη Χώρα των Θαυμάτων.
Με βάση αυτή την χρονοβόρα, δαπανηρή και σε βάθος συμμετοχή στην "Ελληνική Πραγματικότητα" μπορώ να συμπεράνω ότι , δεν υπάρχει λύση διάσωσης για την Ελλάδα, διότι οι Έλληνες και οι Ελληνικές πεποιθήσεις και πρακτικές δεν θεραπεύονται με πακέτα διάσωσης.
Εξ αρχής , ολόκληρο το πολιτικό και οικονομικό τους σύστημα έχει σχεδιαστεί ώστε να προξενεί αιμορραγία σε κάθε ξένη εταιρεία επενδυτών.
Στην πραγματικότητα, το χρέος, η οικονομική ενίσχυση, η ανάπτυξη της χρηματοδότησης και η συναίνεση των άλλων στο αποτυχημένο τους σύστημα αποτελούν μέρος του επιχειρηματικού σχεδίου τους.
Οι πολιτικοί δεν βλέπουν το χρέος ως χρέος. Θεωρούν ότι το χρέος είναι εισόδημα. Το ελληνικό κράτος αποδέχεται χρήματα που δεν μπορεί, δεν πρόκειται αλλά και δεν έχει ποτέ την πρόθεση να εξοφλήσει. Πρόκειται για ένα υβριδικό σύστημα Ponzi, με τον εθισμένο στο αλκοόλ ζητιάνο
Σκεφτείτε το. Επιφανειακά, δέχονται χρήματα υποσχόμενοι να τα αξιοποιήσουν με συγκεκριμένο τρόπο, αλλά και να τα επιστρέψουν δίνοντας αρχικά μια καλή εικόνα. Στην πραγματικότητα όμως , τα ποσά που αποπληρώνουν ως επιστροφή δανείων προέρχονται από νέα δάνεια (που υπόσχονταν να αγιοποιήσουν αλλιώς) . Τώρα δεν έχουν κανέναν άλλο νεο δανειοδότη να τροφοδοτήσει την γραμμή ανακύκλωσης δανείων και όλα καταρρέουν. Πρόκειται για ένα μοντελο Ponzi.
Όπως προκύπτει από το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, δεν υπάρχει παραγωγικότητα που θα έπρεπε να προκύψει από τα δανεικά κεφάλαια ώστε η παραγωγικότητα αυτή να αποτελεί την πηγή επιστροφής των χρημάτων , και ως εκ τούτου, είναι μοιραίο να επαληθευτεί ο κανόνας που διέπει κάθε υπερδανεισμένο μη παραγωγικό άνθρωπο, να χρεοκοπήσει δηλαδή ή να πάει φυλακή!
Επιφανειακά σαν ζητιάνοι, ζητούν οικονομική ενίσχυση, επειδή είναι φτωχοί και σε άσχημη κατάσταση αδυνατώντας να χρηματοδοτήσουν τις βασικές ανάγκες ανάγκες τους. Δεν ήταν δικό μου λάθος λένε, στην πραγματικότητα ευθύνονται οι πριν από μένα.
Χρειάζονται λέει απλά ένα διάλειμμα ώστε να γυρίσουν τα πράγματα .
Στην πραγματικότητα, μόλις τα κονδύλια μπουν στα χέρια τους οι πολιτικοί τα ξοδεύουν προς άγρα ψήφων αλλά και στη δημιουργία μηχανισμών που θα τα οδηγήσουν είτε στους σπόνσορές τους και τα κόμματά τους είτε στις τσέπες τους.
Είναι σαν τον αλκοολικό ζητιάνο που στην κάβα να πάρει την δόση του μόλις έχει μαζέψει όσα χρήματα απαιτούνται. Δεν προτίθεται να αγοράσει τρόφιμα ή προϊόντα πρώτης ανάγκης, όπως εκλιπαρούσε ζητιανεύοντας.
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να απομακρυνθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για να σωθεί η Ελλάδα από μόνιμη καταστροφή επικρατεί η αντίληψη ότι αυτό πρέπει να γίνει μέσα στην ΕΕ .Η Ουάσιγκτον για παράδειγμα δεν θα μπορούσε ποτέ απομακρύνει Αλάσκα για μια μικρή οικονομική κακοδιαχείριση.
Αλλά η ΕΕ δεν είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Αν θέλει το ισχυρό ευρώ και de facto πολιτική ενότητα , πρέπει να αποδείξει στις Τρίτοκοσμικές οικονομίες όπως είναι αυτή της Ελλάδας ότι ασχολείται σοβαρά με τους κοινοτικούς κανόνες και τη συμπεριφορά των μελών της.
Είναι πολύ αργά πια για απλή παροχή συμβουλών και για ενισχύσεις με ζεστό χρήμα
Η άποψη ότι η οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα θα λειτουργήσει αντικατοπτρίζει μια θεμελιώδη παρεξήγηση. Οι «οικονομικές διασώσεις» αποτελούν υγιή μηχανισμό, υπό την προϋπόθεση ότι ο υπό διάσωση φορέας μπορεί πραγματικά να διασωθεί. Στην περίπτωση της Ελλάδα, δισεκατομμύρια της ΕΕ και του ΔΝΤ είτε είναι 60 είτε 200, θα έχουν την ίδια τύχη με τα € 20-εκατ. ευρώ που επένδυσε η εταιρεία μου στην προσπάθεια να βοηθήσουμε αυτή την όμορφη χώρα.
Θέλετε να σώσετε την Ελλάδα, αφήστε την να «χάσει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου