Ξεφυλλίζοντας τα ΦΕΚ

Tου Πασχου Μανδραβελη

«Το κράτος έχει συνέχεια», είπε προχθές στην εκπομπή «Ανατροπή» ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Θεόδωρος Πάγκαλος και γι’ αυτό οι Ελληνες φορολογούμενοι πρέπει να πληρώσουν το 0,15% του ΑΕΠ (430 εκατομμύρια ευρώ) για τις αποζημιώσεις των υπαλλήλων της Ολυμπιακής, στην ακριβή ιδιωτικοποίηση που επέτυχε η προηγούμενη κυβέρνηση.

Δυστυχώς, όμως, δεν έχει μόνο το κράτος συνέχεια, έχει και η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αν περιδιαβάσει κανείς τις δημοσιευμένες αποφάσεις στα ΦΕΚ, θα διαπιστώσει ότι την Τ. Α. δεν την σκιάζει οικονομική φοβέρα καμιά.

Κατ’ αρχάς οι αποφάσεις είναι κλισέ: αν έχεις διαβάσει μία, ξέρεις και τις υπόλοιπες. Κάθε τρεις μέρες, κάποιος δήμος κάνει μετατάξεις υπαλλήλων καθαριότητας. Αυτοί «λόγω απόκτησης εμπειρίας» γίνονται οδηγοί. Μικρό το κακό, μπορεί να σκεφτεί κάποιος, αλλά το πρόβλημα είναι ότι διαρκώς προσλαμβάνονται συμβασιούχοι στη θέση αυτών που γίνονται οδηγοί. Και μετά αρχίζουν οι αγώνες για μονιμοποίησή τους. Μόλις δε μονιμοποιηθούν, έχουν εμπειρία για να γίνουν οδηγοί. Και το γαϊτανάκι των προσλήψεων συνεχίζεται.

Το δεύτερο που παρατηρεί κάποιος διαβάζοντας τα ΦΕΚ είναι οι υπερωρίες. Πολλές υπερωρίες. Δεν πρέπει να υπάρχει νομαρχία της χώρας στην οποία οι υπάλληλοι να βγάζουν τη δουλειά εντός του ωραρίου τους. Στην αρχή του χρόνου, οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις (για να πούμε των νομαρχών το δίκιο: το ίδιο κάνουν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες) προϋπολογίζουν τα έκτακτα γεγονότα και εγκρίνουν υπερωρίες.

Το σκεπτικό αυτών των αποφάσεων είναι ταυτόσημο: «Ο Νομάρχης Τάδε Εχοντας υπόψη: 1) τις διατάξεις του Π. Δ. 30/1996 Κώδικας Ν. Α. (κ. λπ.)... 6) Την ανάγκη αντιμετώπισης αυξημένων και έκτακτων υπηρεσιακών αναγκών της Ν. Α. Τάδε λόγω αρμοδιοτήτων της. 7) Το γεγονός ότι οι υπάλληλοι των Δ/νσεων της Ν. Α. Τάδε για να αντιμετωπίσουν τις αυξημένες υποχρεώσεις τους, εργάζονται και πέραν του κανονικού ωραρίου, καθώς και εξαιρέσιμες και αργίες, αποφασίζουμε: Εγκρίνουμε για το έτος 2010 την καθιέρωση τόσων ωρών... προκειμένου να αντιμετωπισθούν έκτακτες υπηρεσιακές ανάγκες, συνολικής δαπάνης 85.000 ευρώ».

Υπάρχουν φυσικά άνθρωποι που δουλεύουν υπερωριακά, αλλά πώς μπορεί να ξέρει ένας νομάρχης ποιες θα είναι οι «έκτακτες» ανάγκες του 2010 για να προϋπολογίσει τις υπερωρίες; Φυσικά δεν ξέρει. Απλώς οι υπερωρίες στο Δημόσιο σαν το κρέας των μοναχών που βαφτίζεται ψάρι. Δεν είναι υπερεργασία, είναι ένα χαρτζιλίκι στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα που δίδεται σε όλους, είτε δουλέψουν επιπλέον είτε όχι.

Το εθιμικό δίκαιο είναι ισχυρότερο της κρίσης. Ετσι, ενώ στα γραφεία υπουργών, βουλευτών και άλλων πολιτικών προσώπων (όπου, λόγω της φύσης της εργασίας των προϊστάμενών τους, οι υπάλληλοι πραγματικά δουλεύουν εξαντλητικά ωράρια) οι υπερωρίες περικόπηκαν κατά 50%, οι νομαρχίες έχουν πάντα «αυξημένες υποχρεώσεις» και οι υπερωρίες πληρώνονται όπως παλιά.

Μέσα σ’ αυτόν τον κυκεώνα των μικρών σχετικά δαπανών που κάθε μέρα τυπώνονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δύσκολα βρίσκει κάποιος τις δίκαιες και τις χαριστικές δαπάνες. Το θέμα είναι να κατανοήσουν οι κρατικοί λειτουργοί κάθε βαθμίδας διοίκησης ότι η χώρα βρίσκεται σε οικονομική κρίση. Και να πράξουν αναλόγως, όχι όπως την εποχή του άπλετου δανεισμού...

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ