Γράφει ο ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΦΑΡΑΚΟΣ
Πόση απόσταση, άραγε, χωρίζει την εθνική μας υστερία από την εθνική μας απελπισία; Καίριο ερώτημα της ημέρας επειδή μόλις δύο 24ωρα μας χωρίζουν από την Παρασκευή, οπότε, περίπου ως ικέτης, ο δικός μας πρωθυπουργός θα σπεύσει στο Βερολίνο για να ζητήσει από την κυρία Μέρκελ.
Τι, όμως, ακριβώς πρόκειται να ζητήσει ο κ. Παπανδρέου από το θηλυκό θείο Σκρουτζ των ημερών μας, που δεν τον δημιούργησε καν η φαντασία του Ντίκενς, ώστε να έχουμε και την τελική μετάνοια του Σάξονα τσιγκούνη;
Αλήθεια, όμως, γιατί ακριβώς πάει και τι να κάνει μεθαύριο στο Βερολίνο ο Ελληνας πρωθυπουργός; Οχι φυσικά να υπερηφανευθεί επειδή -όπως απεκάλυψε την Κυριακή το «Βήμα»- ο γιος του κ. Πετσάλνικου, μάλιστα, του Προέδρου της ελληνικής Βουλής, έχει και γερμανικό διαβατήριο, εκτός από ελληνικό. Ούτε φυσικά να διαμαρτυρηθεί και αυτός με τη σειρά του για όσα γερμανικά σκίτσα «παίζουν» αυτόν τον καιρό εναντίον της χώρας μας.
Πάει γι’ αυτό που ομολόγησε ο ίδιος πριν από λίγες ημέρες και ουδείς καταδέχτηκε να το προσέξει: να μπορούμε, δηλαδή, να παίρνουμε και εμείς δάνεια (από την ευρωπαϊκή πιάτσα, εννοούσε) με το επιτόκιο που τα παίρνουν και όλα τα άλλα κράτη της Ευρώπης. Με 3, δηλαδή, άντε με 4% και όχι με 9%, όπως πολλοί φοβούνται ότι θα συμβεί αυτόν το μήνα που θα βγούμε πάλι στην ευρωπαϊκή πιάτσα για να πληρωθεί το Δώρο του Πάσχα! Ωστε να μη μας έχουν περασμένη μονίμως τη θηλιά στο λαιμό οι Σκρουτζ όχι του 19ου, αλλά του 21ου αιώνα.
Αυτό ζητά, ζητάμε δηλαδή όλοι, επίσημοι και ημιεπίσημοι, κυβερνητικοί και αντίπαλοι, Πληβείοι και Τραπεζίτες. Και αρχίζουμε, όλο και περισσότεροι, όλο και πιο καθαρά, να βλέπουμε ότι δεν γίνεται διαφορετικά και αφού, υποτίθεται, πείσαμε -έπεισε ο δικός μας πρωθυπουργός- πριν από δύο εβδομάδες τον Νικολά στις Βρυξέλλες, τώρα πρέπει να πείσουμε και την Ανγκελα στο Βερολίνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου