Την παροιμία «μία εικόνα χίλιες λέξεις», θυμήθηκαν όσοι βρέθηκαν τετ α τετ με τον Πάνο Καμμένο χθες, λίγες ώρες μετά το σάλο που ξέσπασε γύρω από το περίφημο έγγραφο που δόθηκε ή όχι από τον ίδιον στον Κάρολο Παπούλια.
Ο αρχηγός των Ανεξάρτητων Ελλήνων επαναλάμβανε μονότονα ότι το περίφημο έγγραφο με το plan B που φέρεται να πρότεινε, προκειμένου να στηρίξει μία κυβέρνηση εκ προσωπικοτήτων, είναι πλαστό – άφησε μάλιστα να εννοηθεί ότι «ίσως και κάποιος συνεργάτης» του να το προώθησε στην Προεδρία της Δημοκρατίας ερήμην του. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι η Προεδρία διαβεβαίωσε επισήμως πως το έγγραφο δόθηκε από τον ίδιον στον κ. Παπούλια με το αίτημα να διανεμηθεί στους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς.
Η «γλώσσα» του σώματός του, πάντως, δεν συμφωνούσε με τα λεγόμενά του: Κι οι πιο αδαείς αντελήφθησαν μία αμηχανία και μία προσπάθεια «χαμηλών τόνων» που δεν ταιριάζει σε μία καταγγελία περί πλαστογραφίας…
Η πρωτοφανής αυτή υπόθεση ταίριαξε απόλυτα με έναν από τους χαρακτηρισμούς που συνοδεύουν τον κ. Καμμένο: του επιρρεπή σε θεωρίες συνομωσίας. Ο εκρηκτικός βουλευτής (και πολιτικός αρχηγός, πλέον) έχει φέρει πολλές φορές άνω-κάτω το πολιτικό σύστημα με κατηγορίες και θεωρίες που όχι μόνο παρέμειναν αναπόδεικτες, αλλά, σε περιπτώσεις, άγγιξαν και τα όρια της μυθολογίας.
Διεθνής συνομωσία
Ευρύτερα έγινε γνωστός όταν ως νεαρός βουλευτής συνέγραψε βιβλίο για την τρομοκρατία, υποστηρίζοντας μέσα από τις σελίδες του τη συμμετοχή πολιτικών προσώπων από το ΠΑΣΟΚ στην «17 Νοέμβρη» - που δεν προέκυψε με την εξάρθρωσή της το 2002…
Κατά καιρούς, είχε κατηγορήσει πολιτικά πρόσωπα για συνεργασία με εταιρείες διαχείρισης επενδυτικών κεφαλαίων και για συμμετοχή σε «παγκόσμια κλειστά φόρα» - μόλις πέρυσι, κατήγγειλε συγγενικό πρόσωπο του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου για συμμετοχή σε εταιρία διαχείρισης ασφαλίστρων κινδύνων για την ελληνική Οικονομία.
Την προσφυγή της χώρας στην τρόικα την είδε, άλλωστε, ως αποτέλεσμα διεθνούς συνομωσίας «που σχεδιάσθηκε από την άνοιξη του 2009 έως την άνοιξη του 2010».
Όταν πιέζεται για αποδείξεις, καταφεύγει στα συμφραζόμενα – και ελίσσεται με εντυπωσιακή ταχύτητα.
Το Μνημόνιο το αντιμετώπισε ευθύς εξαρχής ως «το μέσον για τη νέα γερμανική κατοχή», τοποθετώντας εαυτόν στις απελευθερωτικές δυνάμεις. Δεν είναι τυχαίο ότι ανακοίνωσε την ίδρυση του κόμματός του σε εκδήλωση στο Δίστομο (απ’ όπου κάλεσε σε "πανεθνική αφύπνιση" και "πανεθνικό ξεσηκωμό"), ούτε το γεγονός ότι συμπεριέλαβε στις προϋποθέσεις στήριξης μία κυβέρνησης εθνικής ενότητας τη συμφωνία να ζητηθεί από το Βερολίνο η αποπληρωμή των γερμανικών αποζημιώσεων.
Παραδείγματα;
Γενικά, στο πρόγραμμά του επιχειρεί να παντρέψει σχολές και μοντέλα, έθνη-κράτη και ευρωπαϊκή ένωση. «Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες εστιάζουμε στον πραγματικό ορισμό της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας, το οποίο προσεγγίζουμε ιδεολογικά υπό το Αριστοτελικό Δόγμα του Περιορισμού της Ανισότητας και με δομικό στόχο τη μείωση του δομικού κόστους συναλλαγών, ούτως ώστε η απόδοση των επενδύσεων να προσδιορίζεται από το επίπεδο της παραγωγικότητας», είναι μία χαρακτηριστική παράγραφος.
Στην πορεία προς τις νέες κάλπες θα κληθεί να εξηγήσει τι ακριβώς εκπροσωπεί – και να το αποδείξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου