Του ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ
Ο Θουκυδίδης στα πρώτα κεφάλαια της «Ιστορίας» του και σε κάποιες
παραγράφους που η νεώτερη ιστορικά έρευνα και κριτική ονόμασε «παθολογία
του πολέμου» γράφει πως μόλις ξέσπασε ο πόλεμος, ο λεγόμενος
Πελοποννησιακός, μέσα στην Αθήνα και σε επίπεδο ακόμη και διαπροσωπικών
σχέσεων άρχισαν να αλλάζουν νόημα και σημασία οι λέξεις.
Ενώ δηλαδή το
σημαίνον, ο ήχος ή η γραπτή μορφή των λέξεων παρέμενε αναλλοίωτη άλλαξε
το περιεχόμενο, το σημαινόμενο. Π.χ. η αρετή σήμαινε πλέον καπατσοσύνη,
το ήθος στρατηγική επιβίωση, ο έρωτας κέρδος, η αρρώστια ευκαιρία για
προσεχή αλάφρυνση των αναγκών, ο θάνατος δελτίο τροφίμων κτλ.
Αυτή η μετάλλαξη του τρέχοντος εννοιολογικού οπλοστασίου
παρατηρείται πάντα σε περιόδους κρίσης.
Συνέβη με όσους το ζήσαμε στην
Κατοχή και δυστυχώς το συναντήσαμε και όσοι ταξιδέψαμε στις χώρες του
υπαρκτού σοσιαλισμού και το ξαναβλέπουμε και στην τωρινή πολιτιστική,
οικονομική και ηθική κρίση της Ευρώπης και της νότιας ουράς της, της
χώρας μας.
Ακούω τους ρήτορες να γαβγίζουν στα κανάλια και διαπιστώνω πως
ακόμη και οι πλέον αυτονόητες λέξεις του τρέχοντος λεξιλογίου μας έχουν
μεταλλαχτεί.
Δεν έχουν το παλιό σύνηθες περιεχόμενο οι λέξεις δωσίλογος,
πατρίδα, έθνος, κέρδος, τράπεζα, πολιτική, αντίπαλος, συνομιλητής,
ήθος, ύφος, χρήμα, δίκαιο, αντιπροσώπευση, ψήφος, πλειοψηφία,
επιχείρημα, λογική, πίστη, επιείκεια, κατανόηση, επικοινωνία, διαφωνία.
Μην ξανακούσω για τη χώρα που γέννησε τον πολιτισμό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου