Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ (katsikas.george@gmail.com)
Αυτοί που αξίζουν τη μούντζα σου είναι σκληρόπετσοι πολίτες παράλληλου σύμπαντος. Απευθύνεσαι σε αναίσθητους που όταν τους φτύνουν νομίζουν ότι βρέχει. ΧΑΜΕΝΗ πάει. . Τα παχύδερμα δεν αντιμετωπίζονται με μυγοσκοτώστρα.
Δίπλα σε αυτούς που την αξίζουν ενδεχομένως κάθονται και κάποιοι που ΔΕΝ την αξίζουν. Μπορεί ο πολιτικάντης να είναι άξιος να αντικρίσει την ανοιχτή παλάμη σου ή ακόμη και τις κλειστές γροθιές σου δεν συμβαίνει όμως απαραίτητα το ίδιο με τον ιερωμένο, τον αστυνομικό διευθυντή, τον στρατιωτικό διοικητή, τον πανεπιστημιακό δάσκαλο και τον οποιονδήποτε άλλο στέκεται δίπλα του με την ιδιότητα κάποιου θεσμού. Όχι ότι αποκλείεται να είναι και αυτοί λαμόγια. Λαμόγια για φτύσιμο υπάρχουν παντού. Eίναι όμως φασιστικό να θεωρούμε εξ ορισμού όλους τους θεσμούς ξεφτιλισμένους και όλα τα φυσικά πρόσωπα που τους ενσαρκώνουν ως άξια φασκελώματος. Αν λοιπόν η μούντζα σου είναι «ΟΠΛΟ» όπως ενδεχομένως πιστεύεις, τότε χρησιμοποίησέ την με την ανάλογη ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ που πρέπει να έχει όποιος φέρει όπλο. Όπως δεν θα ήθελες ποτέ να γίνεις στατιστικό στοιχείο παράπλευρων απωλειών εξ αιτίας του όπλου κάποιου άλλου, σκέψου υπεύθυνα πριν κι εσύ «οπλίσεις» και μετατρέψεις σε στατιστική παράπλευρων απωλειών κάποιους άλλους
«Από την ανυπακοή γεννήθηκε η πρόοδος από την ανυπακοή και η επανάσταση » έλεγε ο Οσκαρ Γουάιλντ και πολύ καλά έκανε. ΚΑΜΙΑ όμως «ανυπακοή» ΕΚ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΟΥΣ δεν μπορεί να γίνει μάνα προόδου. Οι μανάδες της προόδου παίζουν το κεφάλι τους κορώνα γράμματα μέχρι να φέρουν το σπλάχνο τους στον κόσμο, και όταν έρθει ή ώρα το βγάζουν με αφόρητους πόνους. «Ανυπακοή» εκ του ασφαλούς δεν είναι τίποτα περισσότερο από τσάμπα μαγκιά, και ο γιαλατζί «επαναστάτης» που την ασπάζεται δεν είναι τίποτα περισσότερο από τσάμπα μάγκας. Ο γνήσιος ανυπάκουος επαναστάτης της ΠΡΟΟΔΟΥ και όχι της οπισθοδρόμησης ενεργεί υπό το καθεστώς του ρίσκου της τιμωρίας την οποία και έντιμα ΕΠΙΖΗΤΑ και ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ. Αν δεχτούμε πως στην Λάρισα , ΟΛΟΙ όσοι εισέπραξαν τα τυφλά «πυρά» της ανοιχτής παλάμης του μαθητή που μούντζωσε τους παραβρισκόμενους στην εξέδρα των επισήμων, το άξιζαν (κάτι που όπως προανέφερα το αμφισβητώ) τότε ΝΑΙ ο μαθητής αυτός ήταν ΓΝΗΣΙΟΣ επαναστάτης γιατί ΔΕΝ γνώριζε ποια θα είναι η τύχη του μετά την χειρονομία του και πήρε τα ρίσκα του. Όσοι όμως επαναλάβουν το ίδιο με δεδομένη την ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ του τσούρμου των μαθητών των Ιωαννίνων που κατά την παρέλαση για την απελευθέρωση της πόλης τους ΜΙΜΗΘΗΚΑΝ ΕΚ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΟΥΣ τον Λαρισαίο συνάδελφό τους, δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από επαναστάτες του γλυκού νερού για γέλια και για κλάματα. Εκτός και αν έχουν τα κότσια να επιζητήσουν εκ των υστέρων παλικαρίσια την ποινή τους απ την πολιτεία-οπερέτα που κάθεται «προσοχή» μπροστά στον κάθε μάγκα του γλυκού νερού
Για να απαξιώνεις κάποιον ακόμα και όταν το αξίζει, πρέπει εσύ να είσαι έστω και κατ ελάχιστον καλύτερός του αλλά και αυτή τη διαφορά να την δείχνεις. Εκ του ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ της πορείας της πατρίδας μας, τα πολιτικά παχύδερμα της εξέδρας είναι η προσωποποίηση της ΑΠΑΞΙΑΣ, ενώ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ εσύ ως μέλλος της νέας γενιάς η προσωποποίηση της ΕΛΠΙΔΑΣ. Αν δεχτούμε ότι αυτή η χαώδης διαφορά υπέρ σου, σου δίνει και το δικαίωμα του «φασκελώνειν εκ του ασφαλούς» πριν το κάνεις ΔΕΙΞΕ μας τουλάχιστον την διαφορά σου. Έστω και σε επίπεδο φυσικού πλεονεκτήματος που λόγω της ηλικίας σου έχεις πέρα από απόψεις και ηθικές αξίες. Γιατί όπως και να το κάνεις ρε λεβέντη δεν δέχομαι απ τη μια να βλέπω το παχύδερμο να στέκεται με καμάρι στην εξέδρα και την ΕΛΠΙΔΑ ετών 17 να κάνει περατζάδα αγγαρείας σαν ξεχαρβαλωμένο ρεμπετ-ασκέρι , και μόλις φτάνει μπροστά του να μουντζώνει. Ρίξε μια ματιά στα «περάσματα» της νέας γενιάς που θυμίζουν ασυντόνιστα και ξεψυχισμένα μπουλούκια σε όλες σχεδόν τις μαθητικές παρελάσεις των τελευταίων ετών και θα καταλάβεις τι εννοώ. Δεν σου λέω να περάσεις σαν λοκατζής. Πριν όμως ανοίξεις τα ρημάδια τα δάχτυλα, και στρέψεις την ανοιχτή παλάμη προς την εξέδρα για να παρασημοφορήσεις τον ντενεκέ αδιαφορώντας για παράπλευρες απώλειες , κάνε τουλάχιστον ένα αξιοπρεπές λεβέντικο πέρασμα να δείξεις σε όλους ότι διαφέρεις και πως την πατρίδα που αυτός και το σινάφι του γκρέμισαν εσύ τουλάχιστον μπορείς να την σηκώσεις στις νεανικές σου πλάτες.
Τέλος φίλε μου σκέψου και μάθε ότι όπως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι έτσι και οι ημέρες δεν είναι όλες ίδιες. Θα σου πω πολύ σύντομα ένα ΙΣΤΟΡΙΚΟ γεγονός για να καταλάβεις πώς αρκεί η ΔΙΑΦΟΡΑ μιας ημέρας από όλες τις υπόλοιπες να σταματήσει ακόμα και έναν πόλεμο.
Ήταν βράδυ 24ης Δεκεμβρίου του 1914 όταν ξαφνικά στη γραμμή του μετώπου της Φλάνδρας έκπληκτοι οι Βρετανοί στρατιώτες είδαν απ τις γερμανικές γραμμές να έρχονται φιγούρες που κρατούσαν κεράκια και έψελναν τα κάλαντα! Δεν άργησαν να ανταποδώσουν! Όχι με πυρά. Με ύμνους! Τα όπλα σίγησαν. Οι εντολές εξανεμίστηκαν. Αυτοί που λίγη ώρα νωρίτερα αλληλοσκοτώνονταν αγκαλιάζονταν . Το πρωί των Χριστουγέννων τους βρήκε (αφού έθαψαν τους νεκρούς τους) να ανταλλάσουν δώρα (ό,τι είχε ο καθένας , λίγη σοκολάτα, τσιγάρα, ένα αναπτήρα…) και να παίζουν ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ με αυτοσχέδιες μπάλες. Μια απέραντη γραμμή μετώπου σε μήκος 800 χιλιομέτρων (!) από κόλαση μετετράπη σε παιδική αλάνα και τα «κτήνη» σε παιδιά! Γιατί ήταν ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ. Γιατί ΔΕΝ είναι όλες οι μέρες ίδιες…
Αν λοιπόν μέσα σου ανεξάρτητα απ τον Θεό που πιστεύεις, κάπου διαφέρουν οι δύο εθνικές μας γιορτές, αν κάπου μέσα σου διαφέρει η 25η Μαρτίου που σε μια εβδομάδα έρχεται , αν κάπου μέσα σου διαφέρει η κάθε ιστορική τοπική επέτειος της ιδιαίτερης πατρίδας σου , τότε όσο περισσότερο διαφέρεις εσύ προσωπικά απ τους ντενεκέδες που μας κατέστρεψαν τόσο περισσότερο σφιχτά θα κρατήσεις κλειστά τα δάχτυλά σου δείχνοντας ότι πράγματι είσαι η ΕΛΠΙΔΑ
Αν κάτι πρέπει να θυμόμαστε τέτοιες μέρες είναι πως ό,τι θετικό πετύχαμε ιστορικά ως έθνος, ενωμένοι ως ΓΡΟΘΙΑ το πετύχαμε. Και αν υπάρχει ελπίδα για το μέλλον σε μια ΓΡΟΘΙΑ εντοπίζεται. Στη δική σου. Κράτα τη σφιχτή λοιπόν. ΜΗΝ ξεπουλάς τη δυνάμή σου, μην ξεπουλάς όσους ελπίζουν σε αυτή. ΧΤΥΠΑ ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ, ΧΤΥΠΑ ΔΥΝΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΓΡΟΘΙΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΕΙΣ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου