Λόγος περί κώλων

Γράφει ο Ευθύλογος  (vacon28@gmail.com)

Ο άνθρωπος που αναβάθμισε τα οπίσθια  του κάθε ξέκωλου  σε δημοσιογραφική  ατραξιόν (φαίνεται να) βρίσκεται  σε δεινή οικονομική θέση. Μάλλον οι πολιτικές γνωριμίες αδυνατούν πλέον να προσφέρουν σωσίβιο. 

Για να είμαστε όμως δίκαιοι πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο ίδιος και οι όμοιοί  του δεν έκαναν τίποτε περισσότερο, από αυτό που ονειρεύονται αρκετοί  Νεοέλληνες Απλά δεν το πέτυχαν όλοι, γιατί δεν είναι όλοι εξίσου τυχεροί ή εξίσου «ξύπνιοι».[1]

Και το όνειρο αυτών των  Νεοελλήνων  δεν είναι να βρουν μια δουλειά και να βγάζουν με τίμιο ιδρώτα το ψωμί τους αλλά να  «να πιάσουν  την καλή», «να εκμεταλλευτούν  την ευκαιρία».

Έχει γεμίσει η Ελλάδα από «αυτοδημιούργητα» επιχειρηματικά παράσιτα, που δεν παράγουν τίποτε, δεν συνεισφέρουν στην εθνική οικονομία[2], απλά εκμεταλλεύτηκαν την περίοδο των παχιών αγελάδων (και άλλων ζώων) και τα οικονόμησαν χοντρά είτε μέσω αδικαιολόγητων επιδοτήσεων, είτε μέσω της «χρηματιστηριακής άνοιξης» είτε μέσω λαθροχειριών είτε μέσω της αναγνωρισιμότητας που προσφέρει η τηλεόραση, είτε μέσω άλλων ευκαιριών.   

Ακριβώς αυτή η έννοια της ευκαιρίας πρέπει να λείψει από τον τόπο μας. Και από τη σκέψη μας και από το λεξιλόγιό μας.

Ένα σωστό κράτος, δεν προσφέρει την ευκαιρία στους  ξύπνιους που θέλουν «να πιάσουν την καλή».  Προσφέρει την βεβαιότητα στους  εργατικούς ότι θα έχουν μια τίμια σταθερή δουλειά,  και ακόμη τους προσφέρει την δυνατότητα να την βρουν.

Δεν προσφέρει π.χ. στον καλλιεργητή την ευκαιρία να δηλώσει δεκαπλάσιες καλλιεργούμενες εκτάσεις (ή μήπως δεν έγινε) αλλά του προσφέρει την δυνατότητα να έχει τον γεωπόνο δίπλα του[3]  ώστε να βελτιώσει τις ποικιλίες του και την  βεβαιότητα ότι θα αμειφθεί ο κόπος του και ότι σε περίπτωση κακής σοδειάς θα αποζημιωθεί δίκαια.

Δεν προσφέρει την ευκαιρία στον κτηνοτρόφο να πουλήσει το βοϊδολίβαδό του για οικόπεδα, του προσφέρει όμως τη δυνατότητα να βρει καλλίτερη ράτσα μοσχαριών και την βεβαιότητα ότι θα πουληθεί το κρέας και το γάλα που παράγει.  

Και πολύ περισσότερο δεν προσφέρει την ευκαιρία στον «ξύπνιο»  αστό, που επειδή «έβλεπε μπροστά» αγόρασε κοψοχρονιά αγροτική γη και με πολιτικά ρουσφέτια την οικοπεδοποίησε και πλούτισε.

Ένα σωστό κράτος δίνει στους πολίτες του την δυνατότητα να ζήσουν αξιοπρεπώς δουλεύοντας τη γη. Δεν τους δίνει την ευκαιρία να μετατραπούν σε ραφιναρισμένους τυχοδιώκτες για να πλουτίσουν εμπορευόμενοι και πουλώντας τα πάντα ξεκινώντας από τη γη περνώντας στην υγεία, στο σεξ κλπ και φτάνοντας στον . . . «αέρα».

Και τους μαθαίνει από το Δημοτικό ακόμη ότι:  «Η γη και το μυαλό είναι για καλλιέργεια. ΟΧΙ για εκμετάλλευση» Δεν προσφέρει την ευκαιρία στον αγράμματο έφηβο να αγοράσει πτυχίο από τριτοκοσμικό πανεπιστήμιο, του προσφέρει όμως την δυνατότητα να μάθει σωστά μια τέχνη σε ένα σωστό τεχνικό - επαγγελματικό [4] σχολείο, όπου τον κατευθύνουν ειδικοί, ανεξάρτητα από τις ηλίθιες οικογενειακές φιλοδοξίες και του προσφέρει ακόμη την βεβαιότητα ότι θα εργαστεί είτε σε κάποια ιδιωτική επιχείρηση είτε σε μια κρατική που (εν ανάγκη) θα στηριχτεί από το κράτος. [5]

 Όσο για την εξεύρεση πόρων υπάρχει απάντηση.
Αν αντί για σχολές  που άνοιξαν σε κάθε γωνία της Ελλάδας και δεν ανταποκρίνονται ούτε στις ανάγκες της αγοράς, ούτε στα ενδιαφέροντα των νέων,[6] άνοιγαν βιοτεχνίες και επιδοτούνταν με το κόστος αυτών των άχρηστων «πνευματικών ιδρυμάτων», θα ήταν πολλαπλό το όφελος. Και οι άνθρωποι θα έμεναν στον τόπο τους, και η Αθήνα δεν θα γίνονταν τερατούπολη, και ελληνική παραγωγή θα υπήρχε, και από τις εισαγωγές δεν θα είχαμε τόση εξάρτηση και δουλειές θα άνοιγαν και ίσως κάποτε να έφταναν στο σημείο αυτές οι παραγωγικές μονάδες να στηριχτούν στα πόδια τους και – γιατί όχι – να εξάγουν και πέντε προϊόντα.

Μόνον έτσι θα υπάρξει αυτό το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα. Ο τουρισμός κατά την ταπεινή μου άποψη δεν αρκεί και κακώς υπερτιμήθηκε τόσο πολύ εις βάρος άλλων δραστηριοτήτων.

Όσο για τους εξ αλλοδαπής επιχειρηματίες που περιμένουμε να έρθουν, δεν θα έρθουν από καλοσύνη αλλά για να ληστέψουν τον εθνικό μας πλούτο και να κερδίσουν αυτοί, όχι εμείς.

Χρειάζεται λοιπόν αλλαγή νοοτροπίας και στους κυβερνώντες και στους πολίτες. Μέχρι τότε θα βασιλεύει ο οπορτουνισμός ως βιοθεωρία και  θα επικρατούν οι αριβίστες και οι τυχοδιώκτες στην κοινωνική – πολιτική - οικονομική πραγματικότητα οι οποίοι μάλιστα θα δοξάζονται από το σύστημα και (μέχρι την θορυβώδη πτώση τους) θα προβάλλονται ως ευφυείς και αυτοδημιούργητοι επιχειρηματίες οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν σωστά τις ευκαιρίες ενώ οι πιο ικανοί μάλιστα, δημιούργησαν ευκαιρίες.         

Και επειδή ως γνωστόν οι «ευκαιρίες»,  συνήθως  προϋποθέτουν κατάλληλες δικτυώσεις και πολιτικές γνωριμίες, γι αυτό και συχνά βλέπουμε κάθε λογής «επιτυχημένους», «ευυπόληπτους» και «ισχυρούς» ανθρώπους να συναγελάζονται με πολιτικά πρόσωπα, να είναι δηλ. αυτό που λέει ο λαός «κώλος και βρακί».
Το μόνο πρόβλημα είναι να διακρίνεις ποιος είναι ο κώλος και ποιο το βρακί,  αν και κατά κανόνα  η απάντηση δεν έχει και τόση σημασία αφού προσβάλλουν εξίσου την αισθητική. (και όχι μόνον)  

**   **   **   **   **   ** 

[1] Η λέξη «ξύπνιος» στην νεοελληνική γλώσσα δεν έχει καμιά σχέση με τον ευφυή.

[2] Για όσους «οικονομολογούντες» ισχυρίζονται ότι οι «επιχειρήσεις» αυτών των αγυρτών προσφέρουν θέσεις εργασίας, θα υπενθυμίσω τον Adam Smith ο οποίος λέει το εξής εύστοχο όσο και αυτονόητο:
«Ας υποθέσουμε ότι ο Α και ο Β προσφέρουν π.χ. από δέκα θέσεις εργασίας παίρνοντας στη δούλεψή τους από δέκα άτομα.  Ο Α τα χρησιμοποιεί ως υπηρετικό προσωπικό στον πύργο του, ενώ ο Β τα χρησιμοποιεί στα χωράφια του ή στη βιοτεχνία του. Μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, ο Α θα βρίσκεται σε χειρότερη θέση από την αρχική, ενώ ο Β σε καλλίτερη».
Ακριβώς αυτό πάθαμε στην Ελλάδα. Δημιουργήσαμε πλήθος παρασιτικών και άχρηστων απασχολήσεων, που δεν παράγουν πλούτο, απλά γυροφέρνουν το χρήμα και είναι τουλάχιστον ντροπή να τις ονομάζουμε «επαγγέλματα» ή «επιχειρήσεις». 

Για φανταστείτε να πληρώνεται κάποιος επειδή φωτογραφίζει ένα γυμνό πορνίδιο! Και κάποιος άλλος να αγοράζει αυτή τη φωτογραφία και να την περιάγει μέσω των «έγκυρων» εντύπων του ανά το πανελλήνιον!

Μόνον ο πρωτογενής τομέας δημιουργεί πλούτο. Δηλαδή αυτός που με τις ευλογίες των κυβερνώντων καραγκιόζηδων αποφύγαμε επιμελώς (σχεδόν) όλοι μας. Ο δευτερογενής προσθέτει αξία στο προϊόν του πρωτογενούς ενώ ο τριτογενής διευκολύνει τους άλλους δυο αλλά κυρίως «ανακυκλώνει» το χρήμα. ( Εξαιρούνται οι υπηρεσίες που εξάγονται. Από αυτές εισρέει χρήμα)   

[3] Δυστυχώς σήμερα οι εναπομείναντες γεωπόνοι (σε περιοχές και υπηρεσίες που γνωρίζω) δέχονται κοινωνικές επισκέψεις στα γραφεία τους για να περάσουν την ώρα τους, ενώ έπρεπε να βρίσκονται δίπλα στον αγρότη (Και δεν ευθύνονται οι ίδιοι). Ήλπιζα πως αλλού ήταν καλλίτερα τα πράγματα αλλά η ΠΕΓΔΥ (εδώ) δεν μου άφησε περιθώρια αισιοδοξίας. 

[4] Καμιά σχέση με τα υπάρχοντα, (πλην ελαχίστων).

[5] Ίσως η στήριξη αυτή να συναντήσει την αντίδραση κάποιων οπαδών της Σχολής του Σικάγου. Εδώ ακριβώς θέλουμε την διαπραγματευτική ικανότητα εκείνων που τους χρυσοπληρώνουμε ως «ειδικούς». Καιρός να αποδείξουν ότι αξίζουν τουλάχιστον ένα μέρος των αμοιβών τους.  

[6]  Η προτίμηση που δείχνουν οι υποψήφιοι αλλά και η βαθμολογία όσων τις προτιμούν, δείχνει την ποιότητα και την χρησιμότητά τους. Ασφαλώς ήταν γνωστό από την ίδρυσή τους ότι δεν χρειάζονταν, αλλά έπρεπε κάποια «ημέτερα» κομματικά σαπρόφυτα να βολευτούν και να πληρώνονται ως «διάκονοι της επιστήμης».