"Επίγεια σοφία"

Αφιερωμένη στην μνήμη του ΓΙΓΑΝΤΑ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ της (παγκόσμιας) ποίησης, και μιας μεγάλης μορφής του Κυπριακού Ελληνισμού, που έφυγε σαν σήμερα το 2004. Αφιερωμένη στον ΚΩΣΤΑ ΜΟΝΤΗ.

(Διαβάστε το έργο του. Θα με θυμηθείτε...)

Όλα όσα ζήσαμε

όλα όσα αγαπήσαμε

όλα όσα είπαμε δικά μας

θα επαναλαμβάνουνται στην απουσία μας

μ' άλλους να τα ζουν

άλλους να τ' αγαπούν

άλλους να τα λεν δικά τους!..

Τώρα προσπάθησε άντε γειά σου

να κουβεντιάσεις την καρδιά σου!

Να τη ρωτήξεις πια γιατί

τσαλαβουτά στο κάθε τί

Όπου γυρνάς παρούσα: Nα με!

Στο χάος να σκύβεις έτσι αστεία

και να σε σπρώχνει εκείνη: Πάμε!

Ευτυχώς που το αίμα δεν παίρνει οδηγίες από το μυαλό,
ευτυχώς που μονάχα με την καρδιά έχει να κάνη,

και η καρδιά το κινεί,
γιατί ποιος ξέρει τι τσιγγουνιές εκείνο θα μας έκανε,
τι υπολογισμούς στις πιο κρίσιμες στιγμές
όταν θάπρεπε -οπωσδήποτε- να βάψουμε την άσφαλτο κόκκινη,
όταν θάπρεπε οπωσδήποτε να πιτσιλλίσουμε τους τοίχους κόκκινους.

Τι μπορεί να κάνει

μια χούφτα ανθρώπινη καρδιά

μικρότερη απο μια χειροβομβίδα;

H σφαίρα που σε σκότωσε

πέρασε δίπλα απ' την καρδιά μου!

Δίπλα απ' την καρδιά μου έπεσες νεκρός

δίπλα απ την καρδιά μου σ΄έθαψαν

απάνω στον τάφο σου χτυπά!...

«ΠΡΟΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ: 

Κι αυτή η σελήνη η ματωμένη και μισή 

που μας την κουβαλήσατε! 

Αλήθεια πέστε μου μετρήσατε 

πόσοι άλλοι πέρασαν από το νησί 

πριν από εσάς πανίσχυροι κ' επιφανείς 

κι ούτε δείγμα καν δεν έμεινε κανείς;»

Ως Θεός ή ως άνθρωπος μας αγάπησες Χριστέ μου;

Εχει σημασία να ξέρουμε...