Της Μαίρης Αδαµοπούλου
Περίσσευαν χθες τα χαµόγελα. Καιρό είχα να δω τόσα. Οπου να γύρναγα το κεφάλι µου, όλο και κάποιος θα καµάρωνε. Είχε περάσει ο γιος, η κόρη, το ανίψι... Ποια οικονοµική κρίση και ποιο ΔΝΤ; Δεν πάταγαν στο έδαφος, πετούσαν. Και τα πιτσιρίκια πλέον σε άλλη διάσταση. Τα µπάνια τα είχαν αρχίσει προ καιρού.
Και τα µπαράκια και τις διακοπές. Αλλά µε άλλον αέρα έβγαιναν χθες. Του επιτυχηµένου. Και µε το δίκιο τους. Ο στόχος επετεύχθη. Το εισιτήριο το πήρανε. Πάνε για άλλα. Αλλά εκεί είναι το µυστικό. Ποια άλλα ρε παιδιά; Για το ελληνικό πανεπιστήµιο. Μπράααβο. Μεγάλη επιτυχία.
Πριν πεθάνετε στο διάβασµα και δώσουν οι γονείς σας µια περιουσία σε ιδιαίτερα και φροντιστήρια ρωτήσατε τι γίνεται στα πανεπιστήµια; Τι θα µάθετε; Τι αντίκρυσµα θα έχει το πτυχίο σας; Οοοοχι. Γιατί άλλωστε; Δεκαοχτάρηδες µεν, αλλά µπολιασµένοι γερά µε το µυαλό του µπαµπά και της µαµάς. Πάρε ένα πτυχίο να τό χεις. Αµα µπεις πουλάκι µου, θα βγεις. Πώς και πότε δεν έχει σηµασία.
Και µετά; Εκεί είναι το καλύτερο. Μετά θα πάτε για µεταπτυχιακά. Υστερα για διδακτορικό. Και µετά για κανένα µετα-διδακτορικό, διότι στην εποχή της εξειδίκευσης ζούµε. Τα πάντα µετακυλίονται. Και µαζί και η αξία των εκπαιδευτικών βαθµίδων. Το πτυχίο έχει γίνει απολυτήριο Λυκείου, το µεταπτυχιακό ισότιµο του πτυχίου κ.ο.κ. Τελειώνετε λοιπόν τη συλλογή πεταλούδων ουπς, συγγνώµη, πτυχίων ήθελα να πω έχετε πατήσει και τα 30 και βγαίνετε στην αγορά εργασίας. Τίγκα στην περγαµηνή και το εύσηµο. Και;
Και δεν βρίσκετε δουλειά στο αντικείµενό σας.
Σπάνιο; Δεν νοµίζω. Το είχατε ακούσει πριν µπείτε. Ναι, αλλά θα συνέβαινε στους άλλους. Οχι σε σας. Εσείς θα τη βρίσκατε την άκρη, το βύσµα, τον δρόµο... Πάντως εσείς θα τα καταφέρνατε. Μόνο που κανένα από τα δεκάδες βιβλία που διαβάσατε δεν σας είχε προειδοποιήσει. Και επειδή έχετε ακόµη πολύ δρόµο µπροστά σας, γλεντήστε το και αφήστε τις Κασσάνδρες να λένε. Εσείς σήµερα γλεντήστε. Αύριο βλέπουµε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου