Ή το ξυρίζουμε ή το επιμηκύνουμε

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Δεν τίθεται θέμα μη αναδιάρθρωσης, αναδιαπραγμάτευσης, αναδιάταξης ή ανάταξης του δημοσίου χρέους. Οποια λέξη και αν διαλέξετε για να περιγράψετε το δέον γενέσθαι, η ουσία μένει η ίδια. Η Ελλάδα βρίσκεται προ αδυναμίας εξυπηρέτησης των δανειακών της υποχρεώσεων.

Δεν έχει σημασία λοιπόν το αν θα ανατρέξουμε στην οικονομική επιστήμη, στην ιατρική ή στη σημειολογία για να δανειστούμε τον κατάλληλο όρο προκειμένου να εννοήσουμε το αναπόφευκτο. Η αμίμητη κυβέρνηση που μας έλαχε, κατά τα ειωθότα, λέει τα αντίθετα από αυτά που προτίθεται να κάνει. Και το να αποδίδουμε προθέσεις, καλές ή κακές, στην κυβέρνηση Παπανδρέου αποτελεί κολακεία και προβιβασμό της. Στην πραγματικότητα τρέχει πίσω από τα γεγονότα, τα οποία εν πολλοίς εξελίσσονται ερήμην της και κάνει fallow up σε αποφάσεις που κατά κύριο λόγο λαμβάνονται αλλού.

Κάπου διάβασα για το τι καλά έκανε ο Ερντογάν (της γείτονος) και 3 φορές που το ΔΝΤ είπε να φύγει από τη χώρα, θεωρώντας ότι είχε επιτυχώς επιτελέσει το καθήκον του, και τις 3 φορές ο Ταγίπ το κάλεσε πίσω, μη θέλοντας να διακινδυνεύσει ούτε στο παραμικρό να του ξεφύγουν πάλι τα δημοσιονομικά. Δεν ξέρω πώς ακριβώς ο Ερντογάν χειρίστηκε το ΔΝΤ και πόσο ευεργετικό απέβη αυτό για την τουρκική οικονομία. Είμαι όμως σίγουρος για τη διατύπωση: «Ο Ερντογάν χειρίστηκε το ΔΝΤ». Στη δική μας περίπτωση είμαι σίγουρος για το αντίθετο.

Και πού είναι το κακό, θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος, αν το ΔΝΤ χειρίζεται τα οικονομικά της χώρας κατά τρόπο ευδόκιμο και αποτελεσματικό;

Η πρώτη απάντηση -πολιτικής φύσεως- είναι πως αν το ΔΝΤ κάνει τόσο καλή δουλειά στη διακυβέρνηση της χώρας, τους άλλους τι τους έχουμε και τους πληρώνουμε;

Η δεύτερη απάντηση -πιο τεχνική αυτή- είναι: για ποια καλή δουλειά μιλάμε;

Κάπου αλλού διάβαζα ότι υπάρχουν καλά και κακά νέα για την οικονομία. Τα καλά νέα είναι η περικοπή εξόδων. Τα κακά είναι η υστέρηση στα έσοδα. Η περικοπή εξόδων δεν είναι καλό νέο, δεν είναι καν νέο. Είναι πολιτική απόφαση. Επιταγή της τρόικας. Τα μόνα νέα είναι η υστέρηση των φορολογικών εσόδων. Και αυτά είναι κακά. Και το χειρότερο: άμεση συνέπεια της περιστολής των δημοσίων δαπανών.

Δεν είναι περίεργο που παρά τις αυξήσεις στον ΦΠΑ, τα έσοδα είναι στο ίδιο επίπεδο με το περσινό. (Με μείωση του εισοδήματος και αύξηση των τιμών η αγορά βουλιάζει, άρα μειώνεται και ο αποδιδόμενος ΦΠΑ). Το περίεργο είναι πως μόνο η κυβέρνηση έμεινε αποσβολωμένη να το θεωρεί αυτό περίεργο.

Η νέα κουτοπονηριά των κυβερνώντων είναι οι πρώτες φειδωλές διαρροές περί επιμήκυνσης του χρέους. Οχι αναδιάρθρωση, προς Θεού. Απλώς επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής. Με καμία κυβέρνηση haircut (ξύρισμα), ήτοι μείωση της αξίας των κρατικών ομολόγων.

Το σεξουαλικό υπονοούμενο είναι σαφές. Μας φτάνει η επιμήκυνση. Δεν χρειαζόμαστε και ξύρισμα από πάνω.