Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ
«Εγώ, όταν βάζω τα βιβλία στο ράφι, κ. Μητσοτάκη, τα ξαναβγάζω. Εσείς τα αφήνετε».
Αυτή η σύντομη τοποθέτηση συνόδευε το περίφημο «mea culpa» του θεμελιωτή του κομματικού κράτους Ανδρέα Παπανδρέου , τον Ιούνιο του 1988 απευθυνόμενος στον πανάξιο μελλοντικό διάδοχό του Κ. Μητσοτάκη ο οποίος έμελε να πάρει την σκυτάλη της καταστροφής λίγα χρόνια αργότερα.
Τι σημαίνει “mea culpa”? Λάθος μου! ή εναλλακτικά με ελαστική ερμηνεία «συγνώμη» . Έχει δηλαδή την ερμηνεία της λέξης που έχουν καταργήσει οι πολιτικοί από το λεξιλόγιό τους και που όταν φτάσει η κατάσταση στο απροχώρητο, την αναφωνούν γενικά και αόριστα ντύνοντάς την βέρα «Λατίνα»
Το 88 βέβαια ο τότε πρωθυπουργός ήταν σχετικά σαφής. Ζήτησε λατινική «συγνώμη» για το βιβλίο που «έβαλε στο ράφι» και τον έκραξαν και οι πέτρες. Ποιο βιβλίο? Μα φυσικά το βιβλίο του ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ
Στο βωμό της αφελούς εμπιστοσύνης απέναντι στην υποκριτική πρόθεση συμφωνίας «περί μη πολέμου» που εξέφρασε το εξ ανατολών οθωμανικό θηρίο στο Νταβός τον Ιανουάριο της ίδιας χρονιάς και προκειμένου να το εξευμενίσει δεν δίστασε να «βάλει στο ράφι» το «βιβλίο» της Κυπριακής τραγωδίας παρουσιάζοντας αρχικά την συμφωνία ως επιτυχία (!)
Εδώ να μην έρθει, και άστο να βοσκά ανενόχλητο στην μαρτυρική Κύπρο !!!
Το κατέβασμα αυτού του βιβλίου απ το ράφι του αίσχους, αφορούσε το περίφημο mea culpa. Και το μεγάλο ερώτημα που τίθεται για περισσότερες από 2 δεκαετίες μετά το υποτιθέμενο κατέβασμα απ το ράφι είναι ένα: To περίφημο βιβλίο του Νταβός ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΑΝΕΙΣ?
Του έριξε έστω και μια ματιά κανείς απ όλους όσους πέρασαν από το γραφείο όπου το ακούμπησε πριν 22 χρόνια ο Ανδρέας Παπανδρέου και πολύ περισσότερο το διάβασε ο γιός του πριν ανοίξει νέες «παρτίδες» με τον Μεγάλο Σουλτάνο?
Στο βιβλίο αυτό άραγε διαβάσανε για τις ζεμπεκιές και τα κουμπαριλίκια με τους νέο-Οθωμανούς? Το βιβλίο αυτό περιέχει οδηγίες προς «ναυτιλλομένους προέδρους δημοκρατίας» για το ποιο δρομολόγιο θα ακολουθούν όταν επισκέπτονται το Αγαθονήσι και τα λοιπά ακριτικά ΕΛΛΗΝΙΚΑ νησιά? Στο βιβλίο αυτό αναγράφονται οι απόψεις πως αν πρόκειται να κοιμόμαστε ήσυχοι δεν είναι και τίποτα σπουδαίο να παραχωρήσουμε λίγα στρέμματα γης να βοσκά το θεριό? Στο βιβλίο αυτό αναγραφόταν η προτροπή για «ΝΑΙ» στο έκτρωμα που ονόμασαν σχέδιο
Αναν ή μήπως στο βιβλίο αυτό αναφέρεται πως τα νησιά μας είναι τουριστικός προορισμός του Τουρκικού στρατού?
Στο βιβλίο αυτό προτείνεται η ίδρυση «ΑΝΩΤΑΤΟΥ» Συμβουλίου για θέματα «ΚΑΤΩΤΕΡΗΣ» πολιτικής? Στις σελίδες του υπάρχει η πρόταση ο γείτονας να μας «πασάρει» περισσότερους από χίλιους λαθρομετανάστες την ΗΜΕΡΑ και να μας κάνει ευγενικά την «παραχώρηση» να του επιστρέφουμε χίλιους το ΧΡΟΝΟ? Οι σελίδες του γράφουν πως πρέπει να κλείνουμε συμφωνίες «παιδείας» με τους επίσημους βιαστές της ιστορίας που έχουν απαλείψει από το εκπαιδευτικό τους σύστημα κάθε αναφορά στις γενοκτονίες που έκαναν, διδάσκοντας παράλληλα τα βλαστάρια τους πως οι Έλληνες έκαψαν την Σμύρνη?
Ή μήπως το βιβλίο αυτό μας προτείνει να ΑΦΟΠΛΙΣΟΥΜΕ τα μαχητικά μας αεροσκάφη για να μην στενοχωριέται ο Ταγιπ-Πασας, και παράλληλα να επιτρέπουμε (!) στα δικά του τα εναέρια σουλάτσα, αν οι νέο-Οθωμανοί μας χτυπήσουν ευγενικά την «πόρτα» με το περίφημο «τικ τακ» όπως παρομοίασε ο Ανελλήνιστος φίλος του Σουλτάνου το «σχέδιο πτήσης» ?
Συγνώμη ξέχασα, το επίκεντρο της πρόσφατης συνάντησης ήταν θέματα «χαμηλής πολιτικής» και επενδυτικής ή επιχειρηματικής συνεργασίας. Το θέμα ήταν οι businessκαι δεν κάνει να ξεφεύγω.
Αναρωτιέμαι όμως ποιος σοβαρός «επιχειρηματίας» θα έκανε «μπισνα» με συνέταιρο κάποιον που όχι μόνο θα του επιβάλει πως θα ντύνεται στο σπίτι του, αλλά που θα διανοείται αφού του χτυπήσει ευγενικά την πόρτα με ένα «τικ τακ» και αφού του υποβάλει «σχέδιο πασπατέματος» της γυναίκας του , να περιμένει έγκριση για να πέσει στο ψητό…
Αλήθεια ποιος από εσάς θα διάλεγε τέτοιο συνέταιρο και πόσοι από εσάς θα του λέγατε «περάστε» αν σας υπέβαλε «σχέδιο συνεύρεσης» με την σύζυγο σας, και σας επέτρεπε να βλέπετε, με τα ποπ κορν κερασμένα?
(Είχε δίκιο ο Ανελλήνιστος. Ο Ταγιπ-Πασσας είναι γεγονός πως εκτός από θράσος , διαθέτει τεράστιο θάρρος!)
Από το 1974 και μετά δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο στους προς Ανατολάς γείτονες από το Ελληνικό «πάσο» σε κάθε παρτίδα που έχει σχέση με Αιγαίο και Κυπριακό
Τα Ελληνικά «πάσο» επί σειρά ετών ήταν και παραμένουν ο κανόνας στην παρτίδα. Σε κάθε πάσο δικό μας το χέρι του αρπακτικού απλώνεται στο βάθος της τσόχας και μας παίρνει τα ρέστα μας και εμείς συνεχίζουμε το ίδιο βιολί μέχρι να μας πάρουν και τα σώβρακα. Γιατί αυτά μας έμειναν. Το επόμενο βήμα είναι να μας ξεβρακώσουν με την συγκατάθεσή μας. Και εμείς συνεχίζουμε απτόητοι
Αποτελεί παγκόσμια διπλωματική πρωτοτυπία, να επιμένεις να παίζεις «διπλωματικό πόκερ» ημίγυμνος και χωρίς καν τσέπες , με τον αντίπαλο ντυμένο στην πένα και τις τσέπες του φουσκωμένες
Business is Business είναι ο αντίλογος. Μπροστα στις business έχουν συμφιλιωθεί και οι μεγαλύτεροι γκάνκστερς! Εμείς θα κολλήσουμε? Οι επιχειρηματικές συνεργασίες έχουν ως στόχο το αμοιβαίο κέρδος και με τετοιο καλό σκοπό ήρθε λέει ο Ερντογαν-Πασας. Το χέρι που μας έγδυσε, έρχεται λέει να μας ντύσει!!! Και εμείς το πιστεύουμε, γιατί λέει businessisbusiness
Και ενώ το περίφημο βιβλίο του Νταβός παραμένει σκονισμένο πάνω στο τραπέζι, αντί να βρεθεί κάποιο από τα αποτυχημένα πολιτικά παράσιτα έστω και να το ξεφυλλίσει, ανατρέχουν όλοι στο ράφι και διαβάζουν για “business”. (Και εκεί ΑΣΧΕΤΟΙ είναι) Το δε σκονισμένο βιβλίο του Νταβός για να είναι απόλυτα σίγουροι ότι δεν θα το ανοίξει άνθρωπος που δεν πρέπει χαλώντας τους τα σχέδια , ετοιμάζονται να το δώσουν ως αναμνηστικό δώρο στον Ερντογαν-Πασα, να στολίσει το ράφι κάποιας βιβλιοθήκης στην Άγκυρα
Βusiness is business. Ας τους θυμίσω λοιπόν μια αυτοκριτική πολύ σκληρότερη από εκείνη της μετά-Νταβός εποχής, και από το περίφημο “meaculpa” Μια αυτοκριτική του μεγαλύτερου επιχειρηματία όλων των εποχών, του Αριστοτέλη Ωνάση ο οποίος υπέφερε από μια πάθηση των μυών που φέρνει τον άνθρωπο σε σημείο να μην μπορεί να συγκρατήσει τα μάτια του ανοιχτά αλλά ούτε και να μασήσει την τροφή του. Έχοντας γνώση της κατάστασής του είχε πει «Ίσως και να μου άξιζε. Πάντα προσπαθούσα να μασήσω περισσότερα απ όσα μπορούσα (…) Σε κάποια θέματα πάντως έδειξα εγκράτεια. Είναι μερικοί άνθρωποι που μαζί τους δεν πρέπει να κάνεις ποτέ δουλειές όσα και αν πρόκειται να βγάλεις.. Ποτέ δεν συνεργάστηκα με τέτοιους…»
Καλές δουλειές Ταγιπ-Πασά μου. Και προσοχή. Το βιβλίο και τα μάτια σου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου