"Παραπονεμένα ράσα..."

Γράφει ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ

Το πρώτο χτύπημα το έκαναν μέσα από τις ιερές «λίμο» τους. Όσο εντυπωσιακές είναι αυτές τόσο εντυπωσιακό ήταν και το «ιερό πείσμα» με το οποίο τα "παραπονεμένα ράσα" αρνήθηκαν να τις αποχωριστούν. Μαζική αντίσταση, μαζική διαμαρτυρία μην τυχόν και χαθεί το «ιερό κεκτημένο». Αν είναι ποτέ δυνατόν οι «άγιοι» πατέρες να ξεπέσουν στην ταπεινότητα της υβριδικής μινιατούρας.

Με την ίδια «ταπεινότητα» προχώρησαν και στο δεύτερο χτύπημα. Ντυμένο με παράπονο και αυτό. Παράπονο και «ιερή» αγανάκτηση

«Δεν είμαστε φιλανθρωπικό ίδρυμα. Είμαστε κοινωνικός θεσμός» είπε ξεδιάντροπα  γνωστός εξ Ιωαννίνων ρασοφόρος προκειμένου να υπερασπιστεί τα οικονομικά συμφέροντα του «κοινωνικού θεσμού του»  Πρέπει να υπάρχει «θεομηνία ή πόλεμος» για να συνεισφέρει ο κοινωνικός θεσμός του, είπε επίσης ξεδιάντροπα στον υπουργό οικονομικών ο ίδιος ρασοφόρος, δηλώνοντας ευθαρσώς την άρνησή του «να πληρώσει τα σπασμένα άλλων»

Δεν είναι να κάνεις αστεία με το «ιερό πουγκί». Με προσευχή και νηστεία πρέπει να φροντίζεις να αυγαταίνει το περιεχόμενό του όπως τα ψωμιά και τα ψάρια πριν δυο χιλιάδες χρόνια περίπου

Και επειδή οι προσευχές της σήμερον δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα ήρθε και το τρίτο χτύπημα πάντα για τον ιερό σκοπό του να αυξάνονται και πληθύνονται τα ιερά κομποδέματα.

Θέση στο ΔΣ της Εθνικής Τράπεζας ζήτησαν οι αθεόφοβοι σε συνδυασμό με ΜΕΡΙΣΜΑ 20 εκατομμυρίων ευρώ (!!!) από τα κέρδη της με το αιτιολογικό της κατοχής άνω των 9 εκατομμυρίων μετοχών της τράπεζας!!!. Και επειδή φυσικά βάσει νόμου μέρισμα δεν μπορούσε να δοθεί λόγω της συμμετοχής της τράπεζας στο πακέτο στήριξης των 28 δις οι πεφωτισμένοι από το άγιο πνεύμα οικονομολόγοι με τα παραπονεμένα ράσα πρότειναν την άμεση επιστροφή του πακέτου στήριξης που έλαβε η τράπεζα για να μπορεί και ο «κοινωνικός θεσμός» τους να λάβει το ιερό του μέρισμα ως μεγαλομέτοχος!!!

Είναι απορίας άξιο πώς ο πρωθυπουργός της χώρας περιορίστηκε στο να προσκαλέσει τον προκαθήμενο του «κοινωνικού θεσμού» στα υπουργικά συμβούλια και δεν του έδωσε χαρτοφυλάκιο οικονομικού υπουργείου να μας σώσει από την κρίση και την χρεοκοπία με την βοήθεια πάντα του αγίου πνεύματος που τον φωτίζει στο πνευματικό του έργο.

Ένα πνευματικό φώς βέβαια που ανάβει κατ επιλογή από «κοσμικό» διακόπτη, ανάλογα με τα κατά περίσταση συμφέροντα του «κοινωνικού θεσμού» και των λειτουργών του

Μόνο έτσι άλλωστε θα μπορούσε να εξηγηθεί η ΑΡΝΗΣΗ των πεφωτισμένων να εκδικάσουν την έφεση του τέως πεφωτισμένου αττικής που τίναξε το παγκάρι στον αέρα "για τα γεράματά του"

 

Το αιτιολογικό της άρνησης? «Η πρωτοβάθμια απόφαση δεν υπόκειται σε έφεση διότι εάν ήθελε κριθεί ότι υπόκειται αυτή ησκήθη εκπροθέσμως»

Εκπρόθεσμη αίτηση συνεπάγεται κλείσιμο του διακόπτη, και φυσικά χωρίς φώς δεν δικάζουμε Το τραγικότερο όμως δεν είναι το καραγκιοζιλίκι περί «εκπρόθεσμου αιτήματος» όσο η απόφαση «πνευματικών» και «αγίων» ανθρώπων ότι «μεταξύ κοσμικών νόμων του κράτους και ιερών κανόνων υπερισχύουν οι νόμοι του κράτους»

"Πάσα" λοιπόν το αττικό φρούτο,  στο Φανάρι στον Μέγα πεφωτισμένο που επίσης ξεδιάντροπα καλούσε πρόσφατα τους μητροπολίτες Κρήτης και Δωδεκανήσου να λάβουν ΤΟΥΡΚΙΚΗ υπηκοότητα κάνοντας χρήση της... δυνατότητας που έδωσε πρόσφατα η τουρκική κυβέρνηση ώστε να μπορούν να είναι υποψήφιοι σε περίπτωση χηρείας του Πατριαρχικού Θρόνου, (όπου, ως γνωστόν, οι υποψήφιοι πρέπει να είναι τουρκικής υπηκοότητας)

Πάσα ο τεώς «άγιος» που φρόντιζε για τα γεράματά του,  στον προσκυνημένο ηγέτη τους , από τους μοντέρνους Πόντιους Πιλάτους που αρνήθηκαν να κρίνουν τον εκλεκτό κύριο του σιναφιού τους δηλώνοντας τυφλή υποταγή στους κρατικούς νόμους

Κρατικούς νόμους για τους οποίους ανάλογα με τα συμφέροντά τους , σε ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ είτε δηλώνουν αδιάφοροι ("η νομοθεσία περί ιθαγένειας ΔΕΝ αφορά την Εκκλησία" δήλωσε πρόσφατα ο επίτιμος προσκεκλημένος του Υπουργικού συμβουλίου) είτε τους αποκηρύττουν ομαδόν όπως τώρα που καλούνται να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να πληρώσουν 20% φόρο επι των εσόδων από ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ακινήτων

«ΔΕΝ βγαίνουν οικονομικά» δηλώνουν οι λεβεντοάγιοι που έχουν μετατρέψει τη εκκλησία μας σε θεσμό οπερέτα

Άχνα φυσικά δεν βγάζουν για τα έσοδα από τα παγκάρια τα οποία σημειωτέον όπως πρόσφατα αποκάλυψε η Καθημερινή αντί να διατεθούν για φιλανθρωπικούς σκοπούς έγιναν ΑΝΑΒΑΤΗΡΕΣ (!!!) , ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΕΞΟΔΑ, ΕΞΟΔΑ ΕΠΙΠΛΩΝ (!) ΚΑΙ ΕΞΟΔΑ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ «ΛΙΜΟ» Συνολικώς το 2009 εισπράχτηκαν από τους Ι. Ναούς 1.275.170,32 ευρώ ζεστά και αφορολόγητα από εισφορές που θεωρητικώς προορίζονται για το κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της για να γίνουν "σκούφοι και μπερέδες"!!!

Γι αυτό άλλωστε έχει κηρυχτεί και η περίφημη «μαχη για το παγκάρι» μεταξύ μητροπολιτών και μοναχών οι οποίοι μιλάνε «για πραξικόπημα που ουσιαστικά δίνει το δικαίωμα στους Μητροπολίτες να ελέγχουν όχι τη νομιμότητα αλλά τη σκοπιμότητα της οικονομικής διαχείρισης, βάζοντας χέρι στο παγκάρι των Ησυχαστηρίων».

«Δίνουμε από αυτά που μας ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΥΝ» δήλωσε στην τηλεόραση παραπονεμένος ρασοφόρος, ξεχνώντας πως όταν λείπουν οι κάμερες ζητά από τους άλλους να δώσουν απ το ΥΣΤΕΡΗΜΑ τους!

Φυσικά προκειμένου να απομακρύνουν τα φώτα της δημοσιότητας από τα εγκόσμια καραγκιοζιλικια τους πετάνε κατά διαστήματα και κάποιες «πνευματικές» αστειότητες όπως η απόφαση για παράδειγμα εκλεκτού «αγίου» να απευθύνει γραπτή επίπληξη σε κληρικούς της αρχιερατικής του περιφέρειας, οι οποίοι ψήφισαν στις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας ή η επιστολή συναδέλφου του με την οποία εγκαλούσε τη βασίλισσα της Αγγλίας (!!!) για τις αντιχριστιανικές δηλώσεις του Ελτον Τζον.

Όλα πάντα με το παράπονο και το άλλοθι της επίκλησης ιερών κανόνων που τους θυμούνται κατά το δοκούν

Περισσότερα για τους λαμπρούς αυτούς ρασοφόρους αστέρες δεν θα πω. Θα αφήσω να μιλήσουν οι εκπληκτικοί στίχοι του μεγάλου Κύπριου ποιητή Κώστα Μόντη τους οποίους τους αφιερώνω στην αφεντιά τους με την ειλικρινή ελπίδα πως ίσως συνέλθουν και από τους δρόμους της «θείας κωμωδίας» ξαναβρεθούν στον πραγματικό θείο δρόμο για τον οποίο υποκριτικά μιλούν στο ποίμνιό τους χωρίς οι ίδιοι να τον ακολουθούν:

Να Σου πω εγώ, Κύριε,

γιατί τους επιλέξαμε αυτούς όλους να Σ' εκπροσωπούν:

Για να Σε υποβιβάσουμε,

για να μη φαίνεται, Κύριε, πόσο

διαφέρεις απ' το ποίμνιό Σου,

για να σμικρύνουμε την απόσταση

όσο το δυνατόν περισσότερο,

για να μην υπάρχει καν απόσταση,

για να εφαρμοσθεί επιτέλους

το «κατ' εικόνα και ομοίωση».